چرا عهدنامه ترکمانچای از عهدنامه های آخال، گلداسمیت، هرات، گلستان و پاریس باوجود دادن خاک بسیار کمتر مشهور تر است؟
فارس نوشت:
یکم اسفند ۱۲۰۶ شمسی عهدنامه ترکمانچای امضا شد و این‌طوری شد: «حدود ۳۰ هزار کیلومترمربع شامل حدود ۲۰ هزار کیلومترمربع از ارمنستان امروزی، حدود ۵ هزار کیلومترمربع از ترکیه امروزی شامل کوه‌های آرارات و شهر ایغدیر که در آن زمان بخشی از خانات ایروان بود و حدود ۵ هزار کیلومترمربع از جمهوری آذربایجان امروزی از ایران جدا شد».
این تازه دومین عهدنامه بود که در دوره فتحعلی قاجار و در پی شکست نیروهای نظامی قاجار در جنگ‌های ۲۵ ساله با روسیه تزاری بسته شد و تکه کوچک‌تری از ایران را جدا کرد وگرنه عهدنامه مهم‌تری که یک تکه بسیار بزرگ از ایران را جدا کرد، عهدنامه گلستان بود و این‌طوری بود: «این پیمان در سال ۱۱۹۲ خورشیدی امضاء شد و حکومت قاجار ولایت قفقاز، ارمنستان، ایالت‌های شرقی گرجستان و بخش‌های غربی گرجستان در ساحل دریای سیاه را به روسیه تزاری واگذار کرد. طی این قرارداد در مجموع ۱۴ ولایت قفقازی ایران (گنجه و قره‌باغ، ولایت‌های شکی، شیروان، قبه، دربند، بادکوبه، داغستان و گرجستان، محال شوره‌گل، آچوق‌باشی، گروزیه، منگریل و آبخاز، بخشی از سرزمین تالش) به تصرف روسیه تزاری درآمد… در نتیجه این عهدنامه ایران حدود ۲۲۰ هزار کیلومترمربع از سرزمین خود (وسعت خاکی) به همراه ۱۳۶۰ کیلومتر خط ساحلی در دریای خزر (۱۲۰ تا ۱۵۰ هزار کیلومتر وسعت آبی) و ۳۱۰ کیلومتر خط ساحلی در دریای سیاه (۲۰ هزار کیلومترمربع وسعت آبی) خود را از دست داد».
با این شرایط تا وقتی عهدنامه گلستان هست، چرا عهدنامه ترکمانچای این‌قدر مشهور و بدنام است در ایران؟ همان‌موقع هم این قرارداد ترکمانچای خیلی به ایرانی‌ها سخت و سنگین آمده بود و دلیلش این بود: «ایران حق کشتیرانی در دریای خزر را از دست داد و ملزم به پرداخت ۱۰ کرور تومان به عنوان غرامت به روسیه شد. ایران از داشتن کشتی جنگی در دریای خزر محروم شد و روسیه حق انحصاری عبور و مرور کشتی‌های جنگی در دریای خزر را به دست آورد در مقابل دولت روسیه فقط متعهد شد که از پادشاهی ولیعهد وقت عباس میرزا حمایت کند…
امتیاز دیگر اعطای حق کاپیتولاسیون به اتباع روس بود که استقلال و حاکمیت ملی ایران را در داخل مرزهای خودش نقض می‌کرد… در فصل هفتم و هشتم قرارداد مذکور به موضوع مصونیت اتباع روسیه در خاک ایران اشاره شده بود و کاپیتولاسیون یا قضاوت کنسولی برای اولین‌بار به ایران تحمیل شد… مدتی بعد کشورهای دیگر مانند اسپانیا، فرانسه، آمریکا، انگلیس، آلمان، ایتالیا و عثمانی نیز از این وضعیت استفاده و شرایط کنسولی خود را بر ایران تحمیل کردند».
پایان پیام
اولا جنگ بین روسیه تزاری و ایالت آزربایجان بود نه روسیه و امپراتوری قاچار(ایران). ایالت آزربایجان نه تنها سالها و بدون کمک دولت مرکزی با روسیه جنگ کرد و در مواقعی هم روسیه را شکست داد بلکه با خیانت دولت مرکزی و خیانت علما و ایالات دیگر نیز مواجه بود. هیچ کدام از ایالت قاچار برای جنگ نیرو اعزام نکردن و دولت مرکزی برای جنگ بوجه تعیین نکرد. علما دینی برای جنگ با روسیه و کفار اعلام جهاد نکردن. این همه دشنام برای این عهدنامه برای لاپوشانی همه این خیانت ها است.
در عهدنامه های فوق هیچ ملتی دچار نقصان نشد مگر آزربایجان. همه خائنان به اهداف خود رسیدن جز تورکها و آزربایجان. و بعدها هم همان خائنان آن عهدنامه را پیراهن عثمان کردن. و هنوزم که است نوادگان همان خائنین دنبال هدف ۱۸۰ ساله گذشتگان خود هستن! دریغ از بیان حقیقت!؟
با، من نبودم دستم بود و دستم نبود آستینم بود این سرزمین را هرروز بیشتر از دیروز به فلاکت هدایت میکنید.