فیلمی برای رفتن از سینما!

کبری غروی، منتقد سینما در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز درباره‌ی فیلم «بعد از رفتن» نوشت:

فیلم «بعد از رفتن» روایتگر زندگی مردی با بازی صابر ابر است که با پسرش فرشاد زندگی می‌کند و حالا بعد از گذشت چند سال همسرش برگشته است. همسری که برای کار به دبی رفته و او را تنها گذاشته مخفیانه به کار و زندگی ادامه می‌دهد بی آنکه اهمیتی برای او و فرزندش فرشاد قائل شود. اولین مشکل فیلم تیتراژ فیلم است. نام فیلم و تهیه کننده و کارگردان بعد از بیست دقیقه درج می‌شود که نه منطقی است و نه اصولی. به خاطر ضعف فیلمنامه روابط علی و معلومی به خوبی نمایش داده نمی‌شوند. رابطۀ برادر خواهری کاوه و مونا یک ساعت بعد از شروع فیلم مشخص می‌شود و این یعنی نویسنده نمی‌داند کشف یک رابطه گره گشایی نیست و این مجهول اشتباه در زمانی اشتباه هیچ کمکی به ادامۀ روند فیلم نمی‌کند. جغرافیای مکان‌ها تا زمانی که مرد حمّامی می گوید اینجا تهران است مشخص نیست. البته برای تهرانی‌ها شاید مشخص باشد ولی تهران همۀ ایران نیست و پیست اسکی هم برج میلاد و آزادی نیست که همۀ ایران بشناسند! لوکیشن‌ها بدون فکر تغییر پیدا می کنند و میزانسن‌های تکراری که بازیگر از یک طرفش داخل و از یک طرف خارج می‌‌شود نشان از عدم خلاقیت کارگردان دارد. شاید شغل کاوه که شعبده باز است و غیب می‌شود به غیب شدن آخر فیلمش ربط پیدا کند ولی تولید محتوا نمی‌کند جز اینکه مخاطب را یاد قصه‌های تکراری در سینمای هند می اندازد. بعضی جاها صدا به خصوص در سکانس‌های دعوا بالاتر از حد استاندارد می‌شود. فیلم ایدۀ داستانی جدیدی ندارد و کنش و واکنشی که در جهت جذب مخاطب باشد دیده نمی‌شود و بدون هیچ منطقی فیلم طولانی شده است. دلایل کافی برای دیدار با همسر و یا رفتن او نیز وجود ندارد به خصوص که بعداً برای توجیه بی توجهی زن او را به عنوان مادر غیر بیولوژیک فرشاد به مخاطب معرفی می‌کنند ولی اینها باعث نمی‌شود عمل اشتباه زن با بازی سارا بهرامی توجیه شود. این فیلم که جز نشان دادن اختلافات سطحی و از هم پاشیدگی‌های خانوادگی محتوایی ندارد راهی برای رفتن مخاطب به سینما ایجاد نمی‌کند چه بسا باعث شود مخاطب پس زده شده و ترک سالن سینما و خوردن یک چای گرم را به ماندن بر روی صندلی سینما ترجیح دهد.

انتهای پیام