حکومت جهانی امام زمان و «مردم سالاری»

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

در مباحث مهدویت یکی از مسائل مهم، قیاس حکومت امام زمان(عج) با دموکراسی و «مردم‌سالاری» است. گرچه «مردم سالاری» یا «دموکراسی» سابقه در تمدن یونان قدیم دارد، ولی دو منبع ناب معرفت اسلامی: «قرآن و نهج البلاغه» و دو نمونه عملی حکومت در اسلام: «حکومت نبوی و علوی»، سرشار از نمودهای مردم‌سالارنه در عرصه حکومت و سیاست است. متأسفانه مکتب خلافت در جهان اسلام اجازه بروز و ظهور به این نمودهای افتخارآفرین نداد و حیات سیاسی عموم مسلمانان هم نه بر اساس مردم‌سالاری مبتنی بر دین و سیره نبوی و علوی، که بر اساس ملوکیت استبدادی اموی، عباسی، صفوی و … ادامه یافت لذا متفکران مسلمان هم، در فکر سیاسی خود تحت تأثیر سلطه فراگیر این استبداد تاریخی، از پرورش مفاهیم مردم‎سالارانه دین ناتوان شدند!

در حکومت مهدوی ما با دموکراسی در بالاترین استاندارد آن مواجهیم زیرا:

۱. بشر غربی و شرقی مخلوق یک خدا است که بر اساس فطرت توحیدی، حق‌شناس و حق طلب، خلق شده‌اند و هر گاه فطرت و عقل بشر [که هر دو نور خدایند] مخاطب واقع گردند و معارف و احکام اسلام که مطابق فطرت و براساس برهان است، ارائه شود، به طور طبیعی همگان را جذب می‌کند

۲. تمدن بشری رو به رشد و جهان به سوی «دهکده» شدن روان است و این دهکده شدن، هر روز نمود بیشتر می‌یابد و لذا حکومت واحد جهانی، امروز مسأله‌ای پذیرفتنی و در دسترس است. میراث دینی ما هم دهکده شدن جهان و حکومت واحد جهانی را وعده داده و «مهدی» را برپادارنده «حکومت عدل جهانی» معرفی کرده‌ است.

۳. دین امری قلبی و اختیاری و اقامه قسط، وظیفه عموم انسان‎هاست و پیامبران و امامان، دعوت کننده به این وظیفه‌؛(حدید/۲۵) لذا حاکمیت دینی فقط با خواست، اقبال و اراده مردم شکل می‌گیرد تا اقامه کننده قسط و عدل در جامعه باشد. دین و پیامبران نه برای حکومت، که برای هدایت بشر آمده‌اند و حکومت از نگاه اولیای خدا هیچ ارزش ذاتی‌ای ندارد جز این که در راستای هدایتگری و به عنوان وسیله‌ای برای گسترش هدایت، باشد.

۴. حکومت یا بر اساس خواست و پذیرش آزاد مردم است یا بر اساس زور و تحمیل؛ راه سومی وجود ندارد. دومی قطعا از بزرگترین مصادیق ظلم و مورد نهی اسلام است و اولی، برترین مظهر دموکراسی و مردم‌سالاری و مورد تشویق دین می‌باشد. قرآن به هیچ وجه اجازه جنگ ابتدایی برای تحمیل دین یا تحمیل حاکمیت دینی یا تداوم تحمیلی حاکمیت دینی را به هیچ کس از پیامبر، امام یا دیگران نداده است.

۵. کسانی همچون امام زمان”عج” که دارای سخن و ایده‌اند، به جدّ طالب صلح و آرامش‌اند تا بتوانند ایده نجاتبخش خود را ارائه دهند. جنگ منطق انسان‌های قدرت طلب و سلطه‎جویی است که ایده جذّابی برای ارائه ندارند و برای جعل و بسط سلطه ظالمانه و غیر مقبول خود، راهی جز توسل به زور نمی‌یابند.

۶. پیامبر به مدت سیزده سال در مکه فقط دعوت کرد و تمام رنج‌ها و ستم‌ها را تحمل کرد ولی با اقبال مردم مکه مواجه نشد لذا از آنها دل‌ کند و به دنبال یافتن جای دیگری برای ارائه تعلیمات خود، برآمد و وقتی با اقبال مردم مدینه مواجه شد، با دعوت عام آنان، از مکه بدانجا هجرت کرد و با خواست و همراهی آنان، اولین حکومت اسلامی را بنیان نهاد. در مدینه هم حکومتش را با دعوت و پیمان پیش ‌برد و با وجود داشتن قدرت برای تحمیل دین و حاکمیت دینی، به هیچ قبیله‌ای هجوم نبرد.

۷. امام زمان با اقتدا به سنت جدّش، با دعوت و ارائه اسلام ناب، بشر را متوجه خود می‌سازد. با اقبال عموم مردم، او نیز همچون جدّش به طور طبیعی مورد قهر قدرتمندان بی‌منطق و سلطه‌جو واقع می‌شود و به ناچار برای دفاع از خود، یاران و مظلومانی که چشم امید به نجات‌بخشی او و ایده‌هایش بسته‌اند، دست به شمشیر می‌برد.

۸. همان گونه که شاهدیم، جهان امروز تحت سیطره سه دین مهم مسیحیت، اسلام و یهودیت است. امام زمان میراث‌بر اسلام است و به همراه خود، حضرت مسیح را دارد تا مسیحیان را به اطاعت دعوت کند و الواح تورات را که جذب کننده یهودیان است. او با توسل به این دو عامل، قلوب پیروان صادق این دو دین و به تبع، پیروان عدالتخواه دیگر ادیان را جذب می‌کند و حکومت واحد جهانی اقامه می‌شود. 

انتهای پیام