توافقی که در خیابان می توان دید | مهراب صادق نیا

🔹مهراب صادق نیا با تیتر «توافقی که در خیابان می‌توان دید.» و زیر تیتر «این یادداشت صرفاً یک مشاهده و توصیف است.» طی یادداشتی در تلگرام نوشت:

✅ نوروز امسال، مثل بیش‌تر سال‌ها، آمده‌ام دزفول. هم سری به پدر و مادر بزنم و هم خویشان و دوستان قدیمی را ببینم و جانی تازه کنم. هر وقت به زادگاه‌م می‌آیم  تحولاتِ فرهنگی و اجتماعی “شهر”* برای‌ام جالب است و به چشم‌ام می‌آیند؛ احتمالا بیش‌تر از کسانی که به صورت پیوسته در آن ساکن‌انند و یا بیش‌تر از من فرصت آمد و شد دارند. این بار، از همان لحظه‌ی ورود، تغییر در وضعیّتِ پوشش خانم‌ها و یا اصطلاحاً حجاب چشم‌گیرتر از هر تغییری بود. دزفولی‌ها دوست دارند “شهر”شان را “دار‌المؤمنین” بنام‌اند. به همین سبب احتمالاً وضعیت پیش‌آمده برخی از بویژه مسئولان فرهنگی را برنجاند. البته این دوست داشتن، پُر بی‌راه هم نیست؛ دزفول از قدیم “مذهبی” وصف می‌شده است. روزگاری در این شهر چندین مرجع تقلید و روحانی صاحب نام و کرامت زندگی می‌کردند. اما منظره‌ی مقابل من و احتمالا هر بیننده‌ای که یک‌سال پیشِ “شهر” را دیده، چندان با آرزوی بعضی از هم‌شهریان من سازگار نیست. رونمای فرهنگی شهر به گونه‌ای دیگر است. ابتدا فکر می‌کردم که تنها در سطح خیابان است که توافقی عمومی برای این تغییر شکل گرفته؛ به گونه‌ای که پوشش جدید کسی را نمی‌گزد و یا اگر هم بگزد، پذیرفته شده است؛ ولی چند روز بعد و پس از آن‌که دید و بازدید‌های نوروز آغاز شد متوّجه شدم که گویا در سطح خانواده‌ها نیز چنین توافقی پدید آمده است. گویی پدران و مادران مذهبی با تغییر در پوشش دختران خود کنار آمده‌اند و آن‌ها را در انتخاب پوشش آزاد گذاشته‌اند.
🔻*دزفولی‌ها به دزفول “شهر” می‌گویند. گویی از نگاه آن‌ها فقط یک شهر وجود دارد، آن هم دزفول.

مهراب صادق‌نیا
۱۴۰۲/۱/۷

انتهای پیام