نماینده‌ی سابق مجلس: نیروهای معترض و منتقد چیزی جز اصلاح، آزادی و عدالت نمی‌خواهند
کمال الدین پیرمؤذن، نمایندهٔ سابق مجلس، در یادداشتی نوشت:
بایستی صراحتاً به عرض نمایندگان مجلس برسانم که قانونمندی اجتماعات و سنت الهی چنین است که اگر نظام فعال اجتماعی در درون خود دارای ساز و کارهای اصلاح تدریجی و مستمر باشند و یا دست کم، هر از گاهی در پی بروز و ظهور برخی کاستی‌ها و فسادها یا بحران‌ها در درون نظام‌ها از پیش آماده اصلاح و تغییر باشند به این نظام‌ها امکان بقا و ادامه حیات و بالندگی می‌دهند و اگر فاقد این ساز و کار باشند، خصلت فساد این است که خود به اوج می‌گیرد تا تمام نظام را متلاشی سازد. پس شما و دست اندرکاران دولتی نگذارید این موقعیت از دست برود.
پیشنهاد می‌کنم، در بحث اقتصاد، در عمل به توصیه نوروزی رهبر مکرم نظام، در اولین اقدام برای بهبود وضعیت اقتصادی، افزایش بهره وری و کاهش رانت و فساد، نمایندگان مجلس قانونی تصویب کنند که سرمایه گذاری جدید توسط دستگاه‌های دولتی، شرکت‌های دولتی، نهادهای عمومی غیر دولتی، بنیادها، ستادها، قرارگاه‌ها، استان‌ها و بطور کلی کلیه دستگاه‌هایی که از بودجه کل کشور استفاده می‌کنند در کلیه اموری که بخش خصوصی واقعی در مقیاس بزرگ و رقابت سالم با هزینه کمتر، کیفیت بهتر و سرعت بیشتر قادر به انجام آن است ممنوع باشد. آیا برخی از شماها و سایر صاحبان منافع آشکار و پنهان اجازه این کار بزرگ به نفع ملت و منافع نظام و کیان را خواهند داد؟
نیروهای معترض و منتقد جامعه، چیزی جز اصلاح امور و آزادیخواهی و عدالت طلبی نمی‌خواهند تا شاید آینده این کشور ستمدیده بزرگ اسلامی و مردم بلا کشیده آن در اثر فشار معیشتی و عدم رعایت حقوق شهروندی و عدم نگاه به داخل و اقتصاد ایران، اندکی از تیرگی و فشار و ابهام درآید.
آرای مجلس در محدودیت‌سازی‌های ملت در توافق برجام و اینترنت و پاسداری حق نقد و اعتراض قانونی ملت و افزایش هزینه‌های تشکیلات اداری و بودجه تشکیلات خواص غیر دولتی و … از جهات بسیاری حائز اهمیت است. این آرای در عین آنکه ویژگی عینی اجتماعی و سیاسی و اقتصادی دارد، تجلی دهنده بینش‌ها و نیات و سیاست‌های نمایندگان حداقلی روزمره نیز می‌باشد و کارنامه نمایندگان را در سال گذشته برابر نظرسنجی میدانی یک نهاد موثق نظام، در پیش مردم سیاه و رفوزه نشان می‌دهد.
ما در طول تاریخ کمتر دیده‌ایم که نمایندگان با بارگذاری منفی و افزایش هزینه اداره کشور، خود عامل مشکلات و نابسامانی‌های بسیاری برای جامعه و کشور هستند و نظر مردم در پیش آنان جایگاهی ندارد.
این مجلس ناتوان و یکدست سازی قوا، که با عدم اعتقاد برخی‌هایشان به جمهوریت نظام با کارنامه مردودی در پیش ملت، به فرض توفیق در تمامی اهداف سیاسی و اقتصادی‌شان، چه در چنته دارند و چه ارمغانی برای ما ملت می‌خواهند بیاورند؟ عمل مثبت آنها در زمینه اقتصاد تا کنون چه بوده است؟ مگر سیاست خارجی ما را، اگر ورود رهبری نظام نبود، به بن بست کامل نکشیده بودند!؟ این‌ها دیگر به هیچ وجه قادر نیستند اعتماد مردمی و اعتبار و ضعف جبهه پایداری و بهاری‌ها را ترمیم کنند.
چرا در جامعه فقیر و محدود منابع مالی ما، عده‌ای اندک، از بالاترین درآمدهای رانتی (بادآورده) برخوردار می‌شوند؟ بی عدالتی محض، در کنار فقر روزافزون، عدم پرداخت بموقع حقوق محدود فرهنگیان دستاورد مدیریت اقتصادی کشوری است که داعیه نظم و طرح نو با این صاحب منصبان در جهان دارد.
نیروهای طرفدار جمهوریت نظام و خط امام و رهبری و مدافع حاکمیت ملی، به رغم تمامیت خواهی جریان خاص و این همه ایراد و انتقاد و تهمت، احساس مسئولیت اسلامی، میهنی، قانونی و اخلاقی خود را هرگز رها نکردند. هنوز هم برخی قدرتمندان، دلسوزان و اصلاح طلبان را به نام های غیرخودی، وابسته غرب می‌نامند و پرهیز از آنان را لازم و واجب اعلام می‌کنند و عده‌ای از اصلاح طلبان خود همین نظام، هم این نسبت‌ها را باور می‌کنند و بدان گردن می‌نهند.
رسم عدالت و انصاف و احساس تعهد خدایی و اسلامی و خواست ملی چنین حکم می‌کند که همه نیروهایی که در قالب قانون اساسی کشور بازی می‌کنند از حقوق کامل اساسی و شهروندی برخوردار شوند و با اراده ملت با حضور در مراکز تصمیم گیری به یاری ایرانیان و ارتقای کیفیت زندگی آنان بشتابند. عدم قانع شدن جریان خاص به سهم حداقلی خود در قدرت، در عمل نشان داد که بحران، تشنج و انحطاط و کم کردن سرمایه اجتماعی نظام و قدرت چانه زنی خارجی حاکمان را بر این ملت تحمیل می‌کند.
مردم انتظار دارند که ساختار قدرت و توزیع آن در جامعه یک ساختار متعادل، متوازن، معقول، علمی و عادلانه باشد تا هم صدای عموم ملت در مراکز تصمیم گیری شنیده و آرای ملت نافذ باشد و هم اینکه هرکس به میزان زحمت و تلاش و تفکر و بینش صحیح و وفاداری‌ها و پایبندی‌های خود به اصول قانون اساسی، از آن بهره مند شود.
قربانی کردن حقوق ملت و حق و عدالت در پای مصلحت و منافع و مصالح جریان خاص امری مذموم و برای منافع مملکت و ملت خسران آور است.
در سال 1357 شعار مورد قبول و تأکید همه مردم انقلاب کرده و رهبر انقلاب عبارت بود از آزادی و استقلال و جمهوری اسلامی، نباید آزادی را مرادف با توطئه و بنابراین غیرقابل پایبندی و وفاداری شناخت و همچنین اعضای جریان تندروی خاص با آن برخورد نافیانه و خصمانه کرد. آنان که در مورد جمهوری اسلامی هم که مبلغ حذف جمهوریت از کلیت نظام هستند، هم در پیش ملت جایگاهی ندارند و هم به امام و خون شهدای انقلاب اسلامی ایران خیانت می‌کنند و هم اینکه با نفی این مبانی، نفی کننده کل نظام جمهوری اسلامی در پیش ایرانیان و جهانیان و تاریخ هستند.
برای چندمین بار به عرض پایداری‌ها می‌رسانیم که شما با این روش‌ها هم خودتان را ضایع و باطل می‌کنید، هم حقوق طرف‌های مقابلتان را پایمال می‌نمایید و هم وطن و انقلاب اسلامی را به سوی انحطاط و انزوا و شکست سوق می‌دهید و هم اینکه کارآمدی و کارایی را از ارکان نظام بویژه از نهاد مجلس شورای اسلامی و دولت می‌گیرید. تقاضا دارد که با بها دادن به آرمان‌های بلند امام و انقلاب اسلامی ایران بساط تمامیت خواهی، ناتوانی، فساد و ناکارآمدی و بالاخره بحران سازی ها و تشنج آفرینی را از کشور بزرگ ایران اسلامی جمع کنید.
انتهای پیام
