دیسک های احسان حدادی در آسیا فرود می آید؛ خودش در آمریکا!

جماران نوشت: هزینه های هنگفت بدون بازده برای احسان حدادی رکورددار پرتاب دیسک ایران و آسیا در سال های اخیر بارها انجام شده و او بدون آن که برای اردوها و مسابقاتی که که رفته اما نتیجه اش جز صفر مطلق چیزی نبوده، جوابی بدهد دائم از نخبه بودنش صحبت می کند و تمام هزینه ها را شایسته خود می داند.

بدون شک حدادی یکی از ماندگارترین ورزشکاران تاریخ ایران خواهد بود؛ کسی که 4 مدال طلای بازی های آسیایی را در کارنامه دارد و از همه مهم تر نقره با ارزش المپیک 2012 را به گردن انداخته اما سوال اینجاست که او بعد از 2012 لندن چه گلی بر سر دوومیدانی و ورزش ایران زده است که باید اردوهای پرشمار خارج از کشور و پرهزینه را برود؟

در جدیدترین اتفاق پیرامون حدادی، خزایی دبیر فدراسیون اعلام کرد که او به زودی راهی آمریکا می شود! خزایی به ایسنا گفت: او درخواستی برای ادامه تمرینات در آمریکا داشت. از شورای برون‌مرزی پیگیری کردیم تا او اعزام شود. حدادی نخبه‌ترین و پرافتخارترین ورزشکار دوومیدانی ایران است و باید شرایطی فراهم شود تا در بازی‌های آسیایی پنجمین مدالش را هم کسب کند.

در روزهایی که کمیته ملی المپیک از کمبود بودجه برای اعزام ها سخن می گوید؛ فدراسیون ها با مشکلات مالی برای پرداخت حقوق ورزشکاران روبه رو هستند و بسیاری از دوومیدانی کاران جوان کمترین امکانات را ندارند چرا احسان حدادی که بعد از المپیک لندن هیچ افتخاری فراتر از آسیا برای ایران نداشته باید اردوهای با کیفیتی برود؟ تک مدال نقره اش تا چه زمانی ملاکی برای هزینه های بی اساس و بی ثمر برای او خواهد بود؟ آیا ورزشکاری که 11 سال پیش به افتخاری رسیده و پس از آن هرگز به رکوردش هم نزدیک نشده باید تا زمان خداحافظی بهترین امکانات را در اختیار داشته باشد و همه استعدادها پشت او بمانند؟

او حتی انتقادات را هم تحمل نمی کند پیش از این گفته بود که به خاطر خصومت شخصی به او انتقاد می کنند و فقط برای مسابقه به آمریکا می رود اما همه می گویند فیلش یاد آمریکا کرده است! حدادی حتی بعد از ناکامی در قونیه درباره انتظاراتی که از او وجود داشت بازهم پای مدال المپیکش را وسط کشید و گفت: انتظارات به حق است چون من مدال المپیک دارم!

نکته جالب توجه اینکه احسان حدادی به واسطه همان مدال المپیک به جایگاهی رسیده که هیچ گاه نمی تواند با پاسخ “نه” مسئولان کنار بیاید و رئیس فدراسیون دوومیدانی نیز چاره ای جز پاسخ مثبت به خواسته های او ندارد. حدادی سال هاست بهترین امکانات را (در حد ورزش ایران و در مقایسه با دیگر ورزشکاران) در اختیار دارد اما تمام افتخارش به طلای بازی های آسیایی خلاصه شده است!

او که برای اردوی کیش خود حدود یک سال و نیم پیش شبی سه میلیون تومان فقط برای هزینه اتاق روی دست فدراسیون گذاشت و هاشم صیامی هم چاره ای جز پرداخت آن نداشت همیشه از شرایط نالان بود. حدادی بهمن 1399 هم با ناراحتی از روزهای سختش برای حضور در کمپ زیبا و حرفه ای چولاویستای آمریکا سخن گفت. حدادی درباره این اردو قبل از بازی های المپیک 2020 گفت: من باید به این نکته تاکید کنم که شرایط برای من در اردوی خارج از کشور بسیار سخت و طاقت‌فرسا خواهد بود زیرا در آنجا من باید در یک اتاق کوچک آن هم با وجود یک هم اتاقی زندگی کنم و تمریناتم را پیگیری کنم اما در ایران می توانم در یک محل مناسب و با شرایط ایده‌آل تری زندگی و تمرین کنم. 

ادعاهای بی اساس حدادی در سال های اخیر بارها تکرار شده و او حتی برای درمان خارپاشنه اش جنجال بزرگی درست کرد و حاضر نشد مشکل خود را در ایران حل کند و در روزهای سخت کرونا که فدراسیون ها با مشکل مالی رو به رو بودند به آلمان رفت تا پای خود را به تیغ جراحان بسپارد.

در نهایت درمان خارپاشنه در آلمان و حضور در کمپ حرفه ای چولاویستا به بیست و ششمی او در المپیک انجامید اما حدادی بازهم به جای پاسخگو بودن گفت “دوست داشتم در چهارمین حضور در  المپیک نتیجه بهتری بگیرم، اما از من خواستند در چهارمین المپیک شرکت کنم. از طرفی اگر نمی‌آمدم و کسی هم جایگزینم نمی‌شد، حالت خوبی نداشت. من به احترام المپیک آمدم و حالا خیلی هم ناراحت نیستم.” سیر ادعاهای احسان حدادی به المپیک توکیو ختم نشد و او در بازی های کشورهای اسلامی نیز عادت همیشگی خود را ترک نکرد و باد را عامل موثر در ناکامی اش عنوان کرد.

رکورددار پرتاب دیسک ایران و آسیا هیچ گاه عامل شکست هایش را درون خودش جست و جو نکرد و هربار مدال هایش برای خودش دانست و ناکامی هایش را برای مسئولان.

شاید بیش از آن که احسان حدادی مورد نقد قرار بگیرد باید به مسئولان خرده گرفت؛ مسئولانی که قبل از هر المپیک حدادی را شانس مدال می دانند و مشخص نیست معیارشان برای این هدف گذاری سراسر غلط چیست و برای یک بار هم که شده درباره خروجی هزینه هایی برای او می شود جواب نمی خواهند. بدون شک همه ورزشکاران از جمله حدادی باید به مانند ورزشکاران بسیاری از کشورها هزینه های بیشتری برای آن ها شود و اگر شرایط مالی فدراسیون های ورزشی اجازه می داد امکانات و شرایط بهتری را داشتند اما وقتی فدراسیونی در معمولی ترین هزینه خود مانده چطور یک ورزشکار ناکام این چنین بودجه را به خود اختصاص می دهد که گویا فدراسیون برای احسان حدادی است؛ نه دوومیدانی! 

انتهای پیام