خباز:هنوز از برنامه هفتم خبری نیست

محمدرضا خباز در آرمان ملی نوشت:

تغییراتی که در کابینه اتفاق می‌افتد مثل بازی فوتبال است. یک تیم قوی، باتجربه، امتحان داده وقتی که وارد میدان می‌شود در میانه بازی سرمربی احساس می‌کند فلان بازیکن باید عوض شود که گاهی وقت‌ها موثر است. یا به جای 11 نفر باید تیمش با 10 نفر بازی کند و همین 10 نفر کار 11 نفر را انجام می‌دهند. این تغییرات در جایی که اساسا خود تیم قوی است و یکی، دو بازیکن ناتوان وجود دارد، با خروج از تیم باعث موفقیت تیم می‌شود. ولی تیم اقتصادی دولت تیمی قوی نیست و نمی‌توان به این تغییرات برای بهبود وضعیت معیشت دلخوش بود. تصور بر این است که با تغییر یکی، دو نفر یک اتفاق میمون و مبارکی خواهد افتاد در صورتی که این اتفاق تاکنون نیفتاده است. امسال را سال «مهار تورم و افزایش تولید» نامگذاری کرده‌اند. ولی همین ابتدای سال گویی خود دولت در افزایش قیمت‌ها عجله دارد یا مهم‌تر از همه و طنز تلخی که اتفاق می‌افتد اینکه فلان داروسازی دولتی در سرلوحه نامه خود شعار مهار تورم و افزایش تولید را قید می‌کند ولی در متن نامه قصد افزایش تا 70 درصد داروها مشهود است. از این رو به نظر می‌رسد برخی اقتصاد را به عنوان یک علم نمی‌دانند. چون اگر به عنوان علم می‌دانستند راه چاره علمی پیدا می‌کردند. بعضا هم به دنبال راه علمی می‌روند و راه‌چاره شبه علمی پیدا می‌کنند. چون تابه‌حال اتفاق مثبتی در زمینه اقتصاد نیفتاده است اگر دولت قصد دارد شعار سال را محقق کند باید برنامه اقتصادی داشته باشد اما نه تنها برنامه‌ای ندارد بلکه 10 روز مانده به آخر سال آقای رئیس‌جمهور به معاون اول دستور می‌دهند همین امسال باید برنامه هفتم توسعه کشور را که سازمان برنامه و بودجه آماده کرده در دولت تصویب و سریع به مجلس برای تصویب بفرستید. هم اینک در اواخر فروردین هستیم ولی نه پارسال این اتفاق افتاد و نه این یک ماهی که از آغاز سال جدید می‌گذرد. اگر برنامه به وسیله سازمان برنامه آماده شده در دولت مورد بررسی قرار بگیرد و افکار عمومی و نخبگان کشور را به کمک بگیرید تا زودتر برنامه مشخص شود که آیا اصلا برنامه دارید یا نه؟ دولت‌هایی که برنامه داشتند درصد اجرای برنامه‌شان پایین بود ضمن اینکه همه مشکلات را به گردن دولت گذشته می‌اندازد. اگر اینطور است چرا برنامه دولت قبلی را طی دو سال گذشته تمدید کرده‌اید؟! تناقض در گفتار و رفتار برخی مدیران اجرایی به گونه‌ای است که نمی‌دانیم بخندیم یا گریه کنیم. مدیرانی که توان حل مشکل کم‌آبی و آلودگی هوا هم ندارند چه رسد به مهار تورم یا حفظ ارزش پول ملی. اقتصاددانان باتجربه در نامه‌ای خطاب به دولت هشدار دادند که همین بودجه ارائه شده خودش تورم‌زاست و اگر واقعا می‌خواهید جلوی تورم را بگیرید، دو‌دوازدهم یا سه دوازدهم بودجه را تصویب کنید و مابقی را به سازمان برنامه بودجه ارجاع دهید تا بودجه صحیحی‌تر نوشته شود. راهی که دولت می‌رود به جز از دست دادن فرصت‌ها هیچ دردی از دردها را بهبود نخواهد داد و مشکلی از مشکلات را برطرف نخواهد کرد. مگر اینکه دولت یک تصمیم جدی بگیرد، یک تیم اقتصادی قوی‌تر داشته باشد. اکنون راه باز است ولی اینکه دولت تشخیص دهد که راه کجاست و چگونه باید وارد شد، با همین شعارها انجام نشدنی است. چند بار باید آزمون و خطا کنید تا متوجه شوید درست است یا نادرست؟ آیا قول‌هایی که دادید را فراموش کرده‌اید؟ سالی یک میلیون مسکن چه شد؟ همین وزیر جدید در حضور نمایندگان گفت که این کار امکان‌پذیر نیست. حال چه انتظاری از وزیری که خودش گفته دارید؟ خوشبینانه‌ترین حالت این است که 63 هزار واحد توسط بخش خصوصی آماده شده است. برادران! اگر خودتان توان ندارید اقلا مالکان واحدهایی که در کشور نیمه تمام است و در حد خرید زمین، فوندانسیون یا سفتکاری است را دعوت کنید که چه می‌خواهند؟ مشکل نقدینگی با اعطای وام قرض الحسنه حل شدنی است. وزیر جدید از ایجاد یک میلیون اشتغال سخن می‌گوید! کسی آمار نمی‌خواهد هر عددی را می‌توان اعلام کرد. به نظر می‌رسد راستی‌آزمایی در این زمینه می‌تواند موثر باشد. با کاهش سرعت اینترنت میلیون‌ها شغل را از بین رفت. دولت مردمی دولتی است که درددل واقعی مردم را گوش دهد.

انتهای پیام