دیپلماسیِ تخیّلی | حمید ابوطالبی
حمید ابوطالبی، مشاور سیاسی رئیس‌جمهور در دولت حسن روحانی در صفحه‌ی توییتر خود نوشت:
دیپلماسی تخیّلی-تصوّری، صورتِ انقلابی دیپلماسیِ التماسی و کنش‌گری خیالیِ مبتنی بر ابزارهای دیپلماتیک است.
ویژگی مبنایی این دیپلماسی، انقلابی‌سازیِ وجهه داخلیِ دیپلماسی التماسی است؛ آنچه که نماد به تصویرکشیدن تخیلات غیرقابل حصول، برای بهره‌گیری صوری داخلی است.
محورهای این دیپلماسی:
۱) روایت‌های مبهم و چندپهلو: ارائه‌ی اخبارمبهم و چندپهلو از گفتگوهای تلفنی و یا دیدارها؛ به نحوی که تقریبا اغلب روایت‌ها متناقض و یا متضاد با روایت طرف مقابل است، از اخبار مذاکرات هسته‌ای تا گفتگوها با اروپا و… برای نشان دادن نزدیکی و تحول در مسیر توافق و تفاهم!
۲) تصویرسازی عجیب از واسطه‌گری‌های جزئی: تصویرسازی‌های کلان از کنش‌های دیپلماتیک جزئی قطر و عمان و عراق و…؛ آنچه به تقاضای دیگران برای انجام دمارش، آزادی زندانی‌ها و… صورت گرفته و در این زمینه پیامهای پنهانی تبادل شده است. پیامهایی که کمتر ارتباطی با مباحث کلان هسته‌ای و… داشته‌اند؛
۳) دیپلماسیِ تلفنی: تماسهای بی‌نتیجه و آنی برای حصول دو محور نخست؛ در حالیکه ارتباطات دیپلماتیکِ فیمابین، در شرایط حداقلی است. گفتگوهای مکرر و بی‌حاصل تلفنی که میتوانند نمایاننده‌ی جریان داشتنِ! دیپلماسی وفعال بودنِ! آن باشند. آنچه که مبنای محورهای پیشین این نوع دیپلماسی است؛ از تبلیغ وسیعِ الحاق به سازمان شانگهای، تا بزرگ‌سازیِ سفر مقامات کشورهای عراق و عمان و قطر و…، که در آن کمتر سخن از روابط دوجانبه و یا حل معضلات فیمابین رفته و فقط تصویری از واسطه‌گری آنها به درخواست قدرت‌های غربی- بدون ذکرمحتوای پیام‌ها- برای حل مشکلات کلان هسته‌ای و… نمایانده می‌شود.
۴) موضع‌گیری‌های غیرواقعی و احساسی: ازدشمنی بی‌نتیجه غربی و اخوت بی‌حاصل شرقی، تا تهدید رییس دولت برای هیرمند و سپس کوتاه آمدن و اعلام حل موضوع آب از سوی ایران به‌جای طالبان، و از تعبیرمذاکره با آمریکابرای آزادی زندانیان به درخواست آنان برای مذاکره هسته‌ای تا بی‌تاثیر جلوه دادن تحریم‌ها و…
۵) عقب‌نشینی‌های بزرگِ بدون‌دستاورد: ازپذیرش تحولات دریایی لبنان با اسرائیل، تا تحولات اخیر یمن و آذربایجان و ارمنستان، و از پذیرش نظارتهای بی‌سابقه آژانس در آستانه اجلاس وین تا… پیچیده شده در وعده‌های بزرگ آزادیِ دارایی‌های بلوکه شده و وام صندوق و… سیاست پول نفت دربرابرغذا ودارو؛
زیرا: دیپلماسی تخیّلی، کاملا رؤیایی وغیرواقعی است؛ تصویری است نقاشی شده بر شن‌های کنارساحل؛ با قابی انقلابی،که از تاروپودِ تحولات داخلی برچهارگوشه آن کشیده شده است؛ رنگ و جلای آن هم روزمرگی تخیلات رسانه‌ای مجازی است؛ اما پذیرش و ماندگاری آن، بسته به امواج دریای بحرانی سیاست است!
انتهای پیام
