نامه ای به فواد ایزدی

مطلبی که در پی می آید در کانال محمد مهاجری منتشر سشده است.

آقای فواد ایزدی! آنجا کاباره«شکوفه نو» بوده نه محفل علمی
در پی انتشار مطلب بالا در نقد اظهارات دکتر فواد ایزدی، یکی از اساتید دانشگاه که کاملا می شناسمش مطلب زیر را فرستاده است.

برادر محمد آقای مهاجری
سلام. نوشته تان را در باره سخنان آقای فواد ایزدی خواندم. خدا پدرت را بیامرزد. جهت استحضار، مطالب ذیل را به آگاهی می رسانم.
هفته پیش مقاله  بنده و یکی از همکارانم از آخرین داوری‌ها گذشت و  در یک ژورنال خارجی (ISI) منتشر شد.
مراحلی که برای آن طی کردم را برایت بر می‌شمرم و متذکر می‌شوم که چه در ایران باشید و چه در آمریکا همین فرایندها را باید کم و بیش طی کنید. البته قسم می خورم آب شنگولی که هیچ، همین ماءالشعیر وطنی را هم نخورده بودم.
1.  ایده اصلی مقاله را در یک صفحه برای فراخوان ژورنال فرستادیم.
2.  پس از تایید چکیده، ایده اصلی را بصورت مشروح با استناد به ادبیات نظری حکمرانی، نوآوری و انتشار نوشتیم. البته به زبان انگلیسی.
3.  سپس از یکی از همکاران خواهش کردم متدلوژی و تحلیل داده ها و بحث را آماده و مصاحبه ها را انجام دهند و بخش مربوط به خود را نوشتند.
4.  پس از پیاده کردن و تحلیل مصاحبه ها دوباره مقاله را بازنویسی و ارسال کردیم.
5.  پس از حدود سه ماه نتیجه داوری آمد.
6.  داور اول اعتراض کرده بود که چرا بصورت توامان هم از نظریه حکمرانی و هم از نظریه های انتشار استفاده کرده ایم.
7.  داور دوم مقاله پذیرفته بود و به مصاحبه ها نقدهایی وارد کرده بود.
8.  هر دو داور به نگارش انگلیسی ما ایراد گرفته بودند و گفته بودند باید یک انگلیسی زبان Native ویرایش کند. زبان اصلی آکادمیک من فرانسوی است.
9.  روز از نو روزی از نو. دوباره استدلال آوردیم و در نظریات اصلاحات لازم را انجام دادیم. بخشی از داده ها را حذف و بخش دیگری به آن افزودیم.    
  10. برای بار دوم نتایج داوری آمد نکات جدید مطرح و باز هم اصلاحات جدید انجام شد.
11.  زبان انگلیسی را مجددا ویرایش  و مقاله را  ارسال کردیم.خوشبختانه پس از مدت ها مقاله پذیرفته شد.
12. وارد دور جدیدی شدیم. مقاله برای انتشار نهایی می بایستی از سد ویرایشگر «پروف» نهایی و منبع نویسی هم گذر می کرد. چند تا از منابع ما محل اشکال بود. مجددا مراجعه کردیم و مراجع هم اصلاح شد. تا اینکه کار تمام شد.
دکتر فواد ایزدی احتمالا مقاله منتشر کرده باشد و حتما در مقاله هایش چنین فرایندهایی را طی کرده است. اگر هم منتشر نکرده باشد از آن خبر دارد. حالا نمی دانم از این همه فرایندها چطور مشروب خواری را پیدا کرده است. این هم  از کرامات ایشان است.
بنده هم سالهای متمادی در غرب درس خوانده ام در جریان مباحثات گروه های علمی بوده ام. مقالات را هم شبها نمی نوشتند بلکه اغلب این فرایندها در طول روز و حداکثر با نسکافه طی می شد. کسی هم هنگام نوشتن مقاله مشروب نمی خورد چه مسلمان چه نصارا، چه یهود و چه گبر. اینکه چطور محافل علمی را با “کاباره شکوفه نو” عوضی جا بزنیم هم جالب است. 
مشکل ذهنی برخی از دوستان اصولگرا این است که یک رژیم فکری از حقایق برای خود برساخته اند که بخش مهمی از آن رژیم فکری این است که هدف وسیله را توجیه می کند لذا خلاف واقع و بهتان برایشان مشکلی ایجاد نمی کند. غافل از اینکه با این دروغ ها جوانان را و مردم را و مسئولان را نسبت به شناخت غرب گمراه می کنند.
با ارادت- کیومرث

انتهای پیام