آیت الله محقق داماد: آحاد مردم از «حقوق» خود آگاه نیستند
شفقنا نوشت:
آیت الله سیدمصطفی محقق داماد در مراسم نکوداشت استاد حسین مهرپور، اظهار داشت: مشروطیت در پیرامون «قانون» دور می زد و خواست مردم عدالتخانه یعنی مجلس بود. به نظر من یکی از موثرترین اقدامات قبل از مشروطه، رساله میرزا یوسف خان معروف به مستشارالدوله تحت عنوان «یک کلمه» بود که این رساله پس از تألیف در جلسات سری مشروطه خواهان مورد بحث و گفت وگو قرار می گرفت.
وی ادامه داد: این رساله مربوط به 36 سال قبل از مشروطیت بود و سخن اصلی آن این بود که کمبود کشور ما «قانون» است و جالب اینکه امروز هم که بیش از یک قرن می گذرد، مدام از قانون می گوییم و می نویسیم!
وی آگاهی به «حقوق خود» را مقدم بر آشنایی با «قانون» دانست و گفت: بنده به این نتیجه رسیدم که «قانون» درد بی درمان نبوده و نیست و در این میان مساله حائز اهمیت این است که قبل از «قانون» ملت باید با حقوق خود آشنا می شدند بنابراین از گذشته تا به امروز، مشکل اصلی این است که آحاد مردم از «حقوق» خود چندان آگاه نیستند.
آیت الله محقق داماد ادامه داد: در ایران برخلاف تمام کشورهای اطراف، در رشته حقوق دانشکده حقوق تأسیس شد در حالی که در سایر کشورها نام آن را کلیت قانون نهادند و به نظر من این امر یک پیام دارد و آن اینکه کسانی که در این دانشکده های حقوق درس می دهند و درس می خوانند، رسالتشان تحقق بخشیدن «حقوق مردم» است.
وی تأکید کرد: وظیفه یک حقوقدان تنها تدریس و تألیف کتاب نیست بلکه یک حقوقدان متعهد و وظیفه شناس باید ملت را به حقوق خود آشنا کند و یکی از کسانی که به رسالت خود در این زمینه عمل کرد و از ابتدا تاکنون مدافع حقوق ملت و آموزش دهنده به مردم بود، دکتر حسین مهرپور بوده است.
وی به دوران آشنایی خود با استاد مهرپور اشاره و خاطرنشان کرد: در سال 1337 بود که طلبه جوانی از یکی از روستاهای اطراف یزد به قم آمد. در همان روزهای اول با هم دوست شدیم، بسیار با هم مباحثه می کردیم و درس می رفتیم. هوش و استعداد او مانند بمب در حوزه علمیه ترکید و مهرپور مجسمه هوش و ذکاوت شد.
آیت الله محقق داماد در پایان گفت: اگرچه حمد و مدح در حروف یکی هستند، اما هزاران نکته باریک نشانه تفاوت بین این دو است؛ آنچه از آقای مهرپور می گویم همه حمد است، نه مدح.
انتهای پیام
سلام – قربانتان بروم ! جناب دکتر ! دانستن حقوق خویش و ندانستن آن، زمانی مهم است که قرار بر عمل کردن به آن باشد ! او که حقوق خویش نمیداند که هیچ ! و او که میداند، چون زبان بگشاید برای ابراز آن و دفاع از این حقوق، شما بهتر از من میدانید که جایش کجاست و عاقبتش چیست . از میرزاده عشقی و فرخی یزدی بگیر تا دکتر سعید مدنی و نرگس محمدی! بله جناب دکتر! دانستن زمانی اهمیت دارد که به توانستن ختم شود.