روضه خانگی مرکزی برای دیالوگ دینی

به گزارش انصاف نیوز، حجت الاسلام «سیدمحمود صادقی» در یادداشتی نوشت:

یک. روضه خانگی را باید، استوارترین و مهم ترین راه انتقال فرهنگ عاشورا نام نهاد. این سبک از عزاداری در عصر ممنوعیت عزاداری، به صورت مخفیانه و با گذاردن نگهبان بر درب خانه رشد فزاینده ای گرفت و در همین دوره، برخی از مومنان برای حفظ این سنت، موقوفاتی را نیز معین کردند. به گونه ای که این سنت را در برخی خانه ها تا صد سال زنده داشته است.

دو. سنت روضه خانگی امروزه با تغییر الگوی زندگی در جامعه، رنگ می بازد؛ زندگی در مجتمع های آپارتمانی و تجمیع سلیقه های مختلف، راه را بر برگزاری روضه های خانگی می بندد. افزون بر این برگزاری مراسمات بزرگ در شهرها، و دعوت از مداحان نامی و سخنرانان نامدار، تعداد شرکت کنندگان در روضه های خانگی را کاهش می دهد و در نهایت نیز موقوفات معین شده را به این مراسمات بزرگ می کشاند.

سه. نکته قابل توجه در این مساله، نقش روضه های خانگی در انتقال سنت عزاداری و در پی آن انتقال صحیح فرهنگ دینی و تربیت نسلها است که با از میان رفتن این سنت دیرپا، به محاق می رود. افزون بر این، مراسمات بزرگ عزاداری که امروزه در مراکز اصلی شهر چون ورزشگاهها و سوله های بزرگ برگزار می شود، بسیاری از خرده فرهنگهای رایج در عزاداری را نیز از میان می برد، علاوه بر این که در اثر دخالت نیروهای اثرگذار، مراسمات بزرگ دایر در هر شهر، عزاداری را به صورتی تشریفاتی برگزار می کند و روح نقادی حاکم بر عزای سالار شهیدان را از آن می گیرد.

چهار. روضه های خانگی به دلیل ماهیت خودمانی و دوستانه آن، مرکزی برای دیالوگ و گفت و گوی دینی است که هم سخنران و مخاطب را به تامل و پژوهش وا می دارد؛ اما در روضه های تجمیع شده شهری که امروزه رواج یافته، جایی برای گفت و گو فراهم نمی شود، زیرا نه سخنران فرصت گفت و گو دارد و نه فضای حاکم و جمعیت موجود راه را برای انعقاد گفت و گو می گشاید.

پنج. به نظر می رسد که حذف روضه های خانگی از فرهنگ عمومی جامعه، که البته در بازه زمانی درازمدت صورت می پذیرد، تهدیدی برای تغییر کاربری عزاداری حسینی است و از این رو باید دلسوزان جامعه را به تامل وادارد.

انتهای پیام