اوجگيري دعواي اصولگرایان
به گزارش انصاف نیوز (رسانه کمپین انتخاباتی دکتر مسعود پزشکیان) ،به نقل از آرمان ، اردوگاه اصولگرایی بیش از هر زمان دیگری در آستانه انتخابات با چنددستگی و تشتت دست به گریبان است. جناح راست که در آستانه دهه هشتاد شمسی نام اصولگرایی را برای خود برگزید همواره داعیه‌دار شعار وحدت بوده و پیش از هر انتخاباتی این کلیدواژه را برای انسجام درون‌گفتمانی تبلیغ و ترویج می‌کرده است؛ اما طرفه آنکه به‌رغم این تمهیدات همواره در نقطه غایی برآیند و خروجی متفاوتی رقم خورده و کمتر اصولگرایان زیر چتر وحدت گردهم آمده‌اند.
ولی با همه این اوصاف این دوره شرح وضعیت متفاوتی دارد. در ادوار قبلی یا ریش‌سفیدان اصولگرا به میدان می‌آمدند یا آنکه حول محور جامعتین اتحادی حداقلی شکل می‌گرفت اما در این دوره این راهکارها از بیخ و بن کنار گذاشته شد. از یکطرف دولت اصولگرا راه خود را جدا کرد و خرجش را از اصولگرایان سوا ساخت و از طرف دیگر انتخابات نهمین دوره مجلس فضای چندقطبی غیرقابل ترمیمی را بر اردوگاه این طیف سیاسی حاکم کرد. با این اوصاف اصولگرایان به هنگامه‌ای که دیدند هیچ چشم‌انداز مثبتی برای اتحاد حداکثری و حضور متحدالشکل در انتخابات ندارند برای انسجام درون‌تشکیلاتی به راهکارهای تازه‌ای دست یازیدند و در پی تشکیل کلونی‌های متمرکزتر و همپوشان‌تر رفتند.
ائتلاف‌های چندگانه شکل گرفت و در ابتدا سه نفر از آنان ذیل ائتلاف موسوم به 1+2 گردهم آمدند و در وهله بعدی شاخه دیگری از این مجموعه ائتلاف سه‌گانه دیگری تشکیل داد که اکنون اعلام شده تعداد موتلفین در این ساختار به عدد 5 رسیده است. گروهی که مدعی است اکثریت اصولگرایان را نمایندگی می‌کند و چندان وقعی به دیگر اضلاع این مجموعه نمی‌نهد. از طرف دیگر این نکته را نباید فراموش کرد که علت‌العلل تشکیل ائتلاف‌های فوق‌الذکر اتحاد و انسجام میان اعضا و در نهایت ارائه خروجی و برآیند یکسان و مورد توافق بود اما عملکردهای اعضا و تکروی‌های عیانی که به منصه‌ظهور رسیده نشان می‌دهد که این ائتلاف‌های خرد هم نمی‌تواند فرجام خوشی داشته باشد.
اعلام موجودیت ائتلاف اکثریت اصولگرایان
جبهه پیروان خط امام و رهبری تشکلی است که از 14 حزب و تشکیلات منتسب به اردوگاه اصولگرایی تشکّل یافته و اصولگرایان سنتی در این مجموعه وجه غالب را دارند. در طول چند سال اخیر این تشکل و زیرمجموعه‌های آن نقش کلیدی خود در اردوگاه اصولگرایی را از دست داده بودند و اکنون در پی احیای محوریت خود هستند. این میل و رغبت تا بدانجا بسط یافته که آنان دیگر حتی رقبای خود را به حساب نیاورده و به شکلی مستقل پا در این میدان گذاشته‌اند البته تجربیات قبلی شاید آنان را به این نتیجه رسانده که خویشتن‌داری و طمانینه در برابر همقطاران آنها را به حاشیه می‌راند. اکنون آنان سازه انتخاباتی خود را بنا کرده‌اند و با اسمی که روی آن نهاده‌اند به‌خوبی مشخص می‌شود که سنتی‌ها نقش اصلی و محوری برای خود متصور هستند و قصد کوتاه آمدن در برابر رقبا را ندارند. آنان نام تشکل خود را «ائتلاف اکثریت اصولگرایان» گذاشته‌اند. گروهی با محوریت محمدرضا باهنر، یحیی آل‌اسحاق، منوچهر متکی، مصطفی پورمحمدی و ابوترابی‌فرد. این تشکل در بیانیه اعلام موجودیت خود آورده: این افراد گردهم آمده و میثاق بسته‌اند به خردجمعی اصولگرایان و سازوکار مورد تفاهم این ائتلاف پایبند بوده و در مسابقه خدمت به نظر واحد دست یابند. در ادامه هم البته ذکر گردیده که درهای ائتلاف باز است اما نکته آنجاست که نه دیگر زمانی باقی مانده و نه با وضعیت موجود دیگر اقطاب این طیف می‌توانند ذیل این ائتلاف جای بگیرند؛ به‌خصوص که این طیف برای خودشان اکثریت قائل‌اند و بدیهی است مدعیان آن سوی دیگر به این سازوکار تن نمی‌دهند. البته باید دید بالاخره طلسم می‌شکند و کاندیدای واحد از چنین ائتلاف‌هایی بیرون می‌آید؟ فرآیندی که تاکنون اصولگرایان نشان داده‌اند سابقه خوبی در آن ندارند و تاکنون فرجام مطلوبی نیافته است.
تکروی قالیباف و ائتلافی که پا در هواست
بمب خبری انتخاباتی اصولگرایان در سال 91 تشکیل ائتلافی موسوم به 1+2 بود؛ ائتلافی متشکل از حدادعادل، ولایتی و قالیباف؛ سه فردی که در اردوگاه اصولگرایی وزنه به‌شمار می‌آمدند و برای نخستین‌بار ساختارشکنی کرده و قائم به فردیت خود و نه خردجمعی و تشکیلاتی ائتلاف تشکیل دادند. اینان جملگی در اردوگاه اصولگرایی بودند اما مشی متفاوت آنان بر کسی پوشیده نبود ضمن آنکه طیف حامیان آنان نیز مختلف و فاقد همپوشانی بود اما آنان یک کلام گفتند که به قواعد ائتلاف پایبندند و توافق کرده‌اند که یک نفر از این سه کاندیدای انتخابات شود و دو تن دیگر به نفع وی کنار بکشند اما از همان وهله‌های اول زمزمه‌هایی مبنی بر تکروی یکی از افراد ائتلاف شنیده شد. شهردار تهران از همان بدو امر پالس‌های غیرهمخوان از خود متبادر می‌کرد و اکنون به نظر می‌رسد تمامی این شایعات رنگ واقعیت به خود گرفته، چراکه مهرداد لاهوتی نماینده مجلس و یکی از نزدیکان قالیباف اعلام داشت: ستادهای انتخاباتی شهرستانی آقای قالیباف فعالیتشان را انجام می‌دهند و بیش از 90 درصد از این ستادها شروع به فعالیت کرده‌اند. وی همچنین اضافه کرده است: آقای قالیباف خیلی جدی و با اهداف قوی برنامه‌های انتخاباتی خودش را بدون ایجاد تنش دنبال می‌کند. او همچنین مدعی شده که وی در صدر نظرسنجی‌هاست! با این اوصاف و با راه‌اندازی ستادهای انتخاباتی و احساس استغنایی که قالیباف و همراهانش دارند بدیهی است که وضعیت ائتلاف و اعتنا به سازوکار خرد جمعی اعضا خود بخود کان لم یکن می‌شود چراکه اگر قرار بود ذیل ائتلاف عمل شود اخبار تشکیل ستادها و فعالیت رسمی رسانه‌ای نمی‌شد. هر چه هست اظهرمن‌الشمس است که سردار خلبان قصد اوج‌گیری از باند پرواز را دارد و دیگر نمی‌شود وی را در قالب ائتلاف 1+2 محدود و محصور کرد.
در نهایت
نکته جالب آنکه به این انشقاق‌ها و تشتت‌ها باید نام جبهه پایداری و همچنین فراکسیون اکثریت مجلس را هم افزود که هر کدام داعیه‌دار سکان‌داری طیف بزرگی از اصولگرایان هستند و با این چندگانگی آنهم تنها دو ماه مانده به انتخابات معلوم نیست که اصولگرایان چه راهکاری را برای حضور تاثیرگذار و سنجیده درنظر دارند و آیا می‌شود این کلاف سردرگم را سروسامانی داد؟
انتهای پیام
