بازداشت تاجزاده به نفع چه کسی تمام شد؟
محمد توکلی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی به بهانه‌ی گذشت یک سال از بازداشت تاجزاده نوشت:
حالا و با گذشت یک سال از بازداشت مجدد مصطفی تاجزاده خوب است که تصمیم‌گیران نظام به این پرسش بیندیشند که زندانی ماندن او به نفع چه کسی تمام شده است؟
شب هیجدهم تیرماه 1401 بود که خبر بازداشت مصطفی تاجزاده در رسانه‌های مختلف منتشر شد. او در هفته‌های پیش از بازداشت باب مناظره با چهره‌های اپوزیسیون را گشوده بود و در آن مناظره‌ها علاوه بر بیان انتقادات صریح همیشگی‌اش به عملکرد مسئولان نظام بر خطا بودن راه و رویکرد مخالفان جمهوری اسلامی هم به همان صراحت تاکید داشت.
پس از گذشت 365 روز از بازداشت تاجزاده حتی پرونده‌سازان توییتری هم نتوانسته‌اند سند و مدرکی مبنی بر فساد مالی و یا اخلاقی او دست و پا کنند و این بار هم مثل سال 88 عناوین اتهامی «تبلیغ علیه نظام» و «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» سبب‌ساز به زندان افتادن این چهره‌ی اصلاح‌طلب شده است.
اما به واقع تصمیم به بازداشت که بنا بر حکم دادگاه چند سال دیگر همه ادامه خواهد یافت به نفع چه کسی تمام شده است؟ آیا در این بازی، نظام سیاسی و مدافعان اصولگرای آن تا به این لحظه سودی برده‌اند؟
سوال را کمی شفاف‌تر بپرسیم؛ بسیاری از آنها که از بازداشت تاجزاده به شکل رسمی و غیررسمی حمایت می‌کنند اصل حرف‌شان این است که مصطفی تاجزاده به بهانه‌ی نقد رهبری با «نشر اکاذیب» علیه جمهوری اسلامی و آیت الله خامنه‌ای حرکتی تخریبی را آغاز کرده بود. بیاییم فرض کنیم همین روایت صحیح است. به هر حال فرض محال که محال نیست!
پرسش این است که با وجود همین فرض، آیا بازداشت تاجزاده مانع آن حرکت تخریبی مورد ادعای این حضرات شده است و نفعی به نظام و رهبری رسانده است یا به عکس آنچه تاجزاده‌ی زندانی می‌گوید – درست یا غلط – اتفاقا بُرد بیشتری از آنچه تاجزاده‌ی آزاد می‌گفت پیدا کرده است؟!
از تاجزاده عبور کنیم و به «تصویر بزرگتر» بنگریم؛ ایجاد محدودیت برای افراد و رسانه‌های منتقدی که هنوز در چارچوب‌های قانونی ساختار سیاسی موجود فعالیت می‌کنند و شاید بسیاری‌شان تمایلی هم به حرکت به سمت تغییر ساختار (و نه اصلاح ساختاری) ندارند تا به امروز چه کمکی به جمهوری اسلامی کرده است؟!
برای نمونه تعلیق فعالیت چهل و چند روزه‌ی «انصاف نیوز» چه کمکی به امنیت ملی کشور کرد؟ چه آورده‌ای برای نظام سیاسی داشت؟ یا حذف کاندیداهایی که رقیب جدی آقای رئیسی در «انتخابات» 1400 بودند چه حاصلی برای جمهوری اسلامی داشت؟ یا تدوام حصر چه کمکی به تامین منافع ملی و «حفظ نظام» کرده است؟ یا …
اگر مدافعان نظام علاوه بر شعار و تبلیغات، در واقعیت هم به دنبال پایان دادن به رابطه‌ی حالا دیگر صمیمانه‌شده‌ی بخش قابل ملاحظه‌ای از جامعه با چهره‌ها و رسانه‌های مخالف جمهوری اسلامی هستند بهتر آن است که همصدا با منتقدانِ عملکرد مسئولان نظام خواهان رفع تمامی محدودیت‌ها علیه دلسوزانی باشند که زبانی سرخ دارند!
انتهای پیام
سلام – بیاد مصطفی تاجزاده و برای او :
من در این بازی چه بردم، باختم / داشتم لعل دلی انداختم – باختم، اما همین برد من است / بازیی زین دست درخورد من است ،
من از خواسته آقای توکلی در حمایت از دلسوزانی که زبانی سرخ دارند پشتیبانی میکنم اما زبان تاجزاده سرخ نیست بلکه صراحت بیان است. صراحتی که اگر از تعاملات یک جامعه و یا در مقیاسی کوچکتر چون خانواده از آن پرهیز گردد, بنیاد تخریب و ناکارآمدی را در خود میپروراند. صراحت بیان در هر خانواده و یا جامعه بزرگتری موثر از فرهنگ و عرف آن است و مرزهای صراحت با اهانت و درشتگویی که از خصوصیت های زبان سرخ هستند متفاوتند در حالی که تحمل دیگری از ویژگی های برجسته صراحت گویان است چون به تفاوت صراحت و واقعیت واقفند. تاجزاده و بسیاری دیگر از زندانیان به اتهام “نشر اکاذیب” نیست که در زندان هستند, چون نظام توانایی حقوقی و قضایی اثبات ادعای خود را در محکمه افکار عمومی و جامعه قانونگرایان ندارد. پس آنها باید به دلیل اختلاف عقیده باشد که در زندان هستند و یا اینکه شاید از اینکه تاجزاده و دیگران خود را بخشی از خانواده بزرگ ایران میدانند رنجیده خاطر شده و امثال وی را آلوده به گناه میدانند (من سر رشته ای از تفسیر و نحوه جاری شدن احکام اسلامی توسط علما و دیگر نخبگان حکومت در جامعه ندارم به خاطر همین میگویم شاید) از آن جهت که حکومت اسلامی را مقدس میپندارند ولی در تناقضی آشکار در نا مقدس بودن جمهوری اسلامی اگر چه از دیدگاهی متفاوت با آنها هم نظرند ولی حتما در مصلحت خود میبینند که تفسیر گناه نقد نظام را به اتهام “نشر اکاذیب” تقلیل دهند.
چرا نباید برای افراد سیاسی سن بازنشستگی وجود داشته زمانی که جوان هستن اشتباهات آنها به اسم کم بودن تجربه مورد بازخواست قرار نمی‌گیرند زمانی هم که پا به سن می گذارند اشتباهاتی که انجام می دهند به اسم اینکه افراد با تجربه هستن باز مورد باز خواست قرار نمی‌گیرند چون هیچ وقت مورد باز خواست قرار نمی گیرند احساس قدرت می کنند و حاضر به پاسخ گویی نیستن ولی مردم عادی با کوچکترین اشتباه باید کلی باز خواست شوند و تاوان بدهند ولی کسی نمی گویند این افراد بی تجربه هستن
کاری به آقای تاجزاده ندارم ولی اینکه هرکس هر حرفی بزند و مصونیت کشکی داشته باشد درست نیست. حرف بیخود تاوان دارد. حالا چون طرف سیاسی است مجوز میشود اراجیف ببافد؟