امید به ۴ میلیون مسکن نیست فعلا سرویس بهداشتی ها را درست کنید!

عصر ایران نوشت: معضل دستشویی بین راهی در ایران ، از آن مصائبی است که حل آن نه به تکنولوژی خاصی نیاز دارد (ایرانی ها از قدیم بلد بودند چگونه دستشویی بسازند)، نه تحریم ها مانع آن است، نه توطئه های داخلی و خارجی متوجهش است و نه بودجه عجیب و غریبی می خواهد. 

اما از آنجا که مسوولان کشورمان، عزم شان را جزم کرده اند که حتی یک مشکل را هم به طور کامل حل نکنند، هنوز که هنوز است، یک ملت 85 میلیونی با اندک مهمانان خارجی که به ایران می آیند، لنگ این هستند که اگر گلاب به رویتان، در وسط جاده نیاز به دستشویی پیدا کردند، چه خاکی به سرشان کنند! 

تازه خیلی از دستشویی ها هم که چنان وضع افتتضاحی دارند که ” عدم شان به ز وجود ” و رسماً مایه آبرو ریزی اند و تهوع اند!


این شد که در دولت اول محمود احمدی نژاد، اعلام کردند که 1000 سرویس بهداشتی خواهند ساخت:در هر 25 کیلومتر از جاده ها و بزرگراه های اصلی کشور، یک سرویس.

 بسیار هم در بوق و کرنا کردند و خلق الله نیز مسرور شدند که بالاخره اگر یکی پرسید در مملکت شما کدام یک از مشکلات تان حل شده، می توانند سرشان را بالا بگیرند و بگویند: 
اگر بحران آب داریم،
 اگر تورم روز افزون است،
 اگر محیط زیست مان رو به اضمحلال است،
 اگر نظام بیمه درست و حسابی نداریم،
 اگر نرخ بیکاری بالاست، 
اگر بنیان های خانواده در معرض آسیب های جدی است،
 اگر نظام آموزشی مان فشل است،
 اگر سرعت اینترنت مان حلزونی است، 
اگر بازارهای جهانی مان مانند فرش و پسته و نفت را یکی یکی داریم از دست می دهیم،
 اگر سیستم حمل نقل مان از جاده ای و ریلی گرفته تا دریایی و هوایی، فرسوده است،
اگر روابط خارجی بسامانی نداریم،
 اگر فساد اداری داریم، 
اگرخودروسازی هایمان لگن می سازند،
 اگر سن اعتیاد پایین آمده،
 اگر قاچاق کالا و ارز بیداد می کند،
 اگر نخبگان از کشور فراری می شوند،
 اگر احزاب درست و حسابی نداریم و اگر و اگر و اگر … 
عوضش مشکل دفع ادرار و اجابت مزاج در جاده نداریم و این یک مشکل مان حل شده است!

اما حل نشد و این وعده هم رفت پیش هزاران وعده ای که دادند و عمل نکردند و دولت حسن روحانی هم که اصلاً به روی خودش نیاورد و گذشت و گذشت تا رسید به دوران ریاست جمهوری سید ابراهیم رئیسی و وزارت سید عزت الله ضرغامی بر گردشگری ایران که همین امروز در گفت و گو با ایلنا گفته است:

« من در صفحات شخصی خودم هم از سرویس‌های بهداشتی مناسبی که وجود دارد رفتم، بازدید کردم و هم از جاهایی که وضعیت‌شان افتضاح بوده است، تصویر گذاشته‌ام.

 در جلسات مشترک استاندارها با هیأت دولت به طور جدی روی این مسئله تاکید کردم. آقای مخبر هم با نظر کاملا مثبت دستورات لازم را به سازمان برنامه دادند، ما باید بسیج شویم و سرویس‌های بهداشتی فعلی را یک‌مقدار آماده‌سازی کنیم، زیرا آماده نیستند.

 من فکر می‌کنم قبل از این‌که برای مردم اجمالاً کنسرت، حجاب و محدودیت‌های اینجوری مطرح شود، فعلا سرویس بهداشتی اولویت اول مردم است. یعنی مردم می‌گویند آقا شما که نمی‌توانید سرویس بهداشتی را درست کنید، بقیه حرف‌هایتان هم مثل این است. اصلاً من در این حوزه تعارف ندارم و ان‌شاءالله سعی می‌کنیم با تلاش وضعیت بهداشتی را قابل قبول کنیم و بعد با طرح جامعی که ما داریم و طرح تیپی که برای سرویس‌های بهداشتی با همکاری استانداری‌ها و شهرداری‌ها آماده کردیم، بتوانیم طرحی را که داریم در کشور تعمیم دهیم و سرویس‌های جدید را هم ان‌شاءالله ایجاد کنیم. »

از حق نگذریم که در جاهای معدودی سرویس بهداشتی های بین راهی خوبی هم داریم

می بینید؟! بعد از سال های سال تازه کار به این مرحله رسیده که وزیر گردشگری عکس توالت های کثیف و نامناسب را در شبکه های اجتماعی اش منتشر کند و بنده خدا دست به دامن شخص دوم دولت یعنی معاون اول رئیس جمهور و استانداران شود که سرویس های بهداشتی فعلی را “یک مقداری آماده سازی” کنند تا انشاء الله ، انشاء الله اگر عمری بود، بعداً طرح جامعی بنویسند که ملت در جاده ها لنگ مستراح نباشند!

و باز کار به جایی رسیده که وزیر مملکت اعتراف می کند که “فعلا سرویس بهداشتی اولویت اول مردم است“. یعنی مردمی که قرار بود قله های آرمانی را فتح کنند، الان اولویت اصلی شان شده است سرویس بهداشتی!

باز دم ضرغامی گرم که پیش افتاده و از معاون اول دستور گرفته و به فکر طرح تیپ دستشویی هم هست ولی واقعاً این چه حجمی از ناکارآمدی است که یک “مشکل ساده با صورت مسأله مشخص و راه حل معلوم” ، دولت به دولت روی دست مانده است و اصولگرا و اصلاح طلب هم ندارد؟! 

 راستش را بخواهید الان هم امید چندانی به حل این مشکل نیست و دولت کنونی، نه 4 میلیون مسکن برای مردم خواهد ساخت و نه حتی هزار دستشویی برای مسافران! 

البته امیدواریم که اشتباه کرده باشیم و روزی که دولت سیزدهم تمام می شود، آن میلیون ها مسکن را نه، این هزار دستشویی بین راهی را بشمارد و تحویل ملت دهد که لااقل این بار مردم سرشان را بالا بگیرند و بگویند اگر تحت انواع فشارها هستیم، لااقل به همت دولت مردمی، دیگر وسط  جاده ها مجبور به تحمل فشار مضاعف نیستیم… و دعا کنند به جان عزت الله خان ضرغامی!

بعد از تحریر:
در شهرها هم دستشویی عمومی مناسب و کافی نداریم…شاید وقتی دیگر!

انتهای پیام