تاجزاده را به بهترین شیوه‌ی ممکن تنبیه کنید!

مجتبی لشکربلوکی در کانال تلگرامی خود نوشت:

من مصطفی تاجزاده را نه دیده ام و نه تعاملی داشته ام. مانند همه ایرانیانی که دغدغه ایران دارند و از طرفی هم در رسانه های اجتماعی دغدغه های ایران آینده را جستجو می کنند مطالب آدم های مختلفی را گوش می دهم یا می خوانم. طیف وسیعی هم دارد از حسن عباسی تا عباس عبدی. از مصطفی ملکیان تا سید ‌محمد‌مهدی میرباقری که اتفاقا هر دو روزگاری هم نشین مصباح بوده اند. از آقامیری تا پناهیان. عضو کانال های خبری چپ و راست هم هستم. خودم را محدود به یک اردوگاه فکری نکرده ام. یکی از کسانی که گاهی از وی مطلب می خواندم ایشان بود. [از این جای متن بیشتر او رو مصطفی می خوانم دلیلش هم اینکه وقتی نام افراد را صدا می زنیم احساس عادی بودن فرد به ما دست می دهد و نه یک آدم بزرگ. مصطفی به مثابه یک شهروند معمولی یکی مثل تو و یکی مثل من]

تا آنجا که خوانده ام و شنیده ام، نکاتی که در مورد او درک کردم چنین است که:

اول اینکه: داخل کشور مانده و نرفته از بیرون برای ایران نسخه بپیچد.

دوم اینکه: تلاش کرده منطقی و اخلاقی نقد کند هر چند ممکن است نقد و تحلیلش خطا باشد.

سوم اینکه: مساله تغییرات را به یک مساله درون خانوادگی تبدیل کرده و هیچگاه پای بیگانگان را باز نکرده.

چهارم اینکه: مصطفی رو بازی می کند. هر آنچه می اندیشد می گوید و مسیر دیگر مخفیانه ای را انتخاب نکرده.

پنجم اینکه: از بین همه راه های موجود راه گفتگو و نقد را برگزیده است. 

راستش من مصطفی را ترجیح می دهم به هزاران کنشگری که راه بیگانگان را به این سرزمین هموار می کنند و راه های خشونت آمیز را ترویج می کنند. من به آن کنشگرها و انتخاب هایشان اگر بر اساس عقلانیت و اخلاق باشد احترام می گذارم. اصلا شاید آن ها درست بگویند. اما در هر صورت ترجیح من تغییر از درون  و رویکرد درون خانگی است.

⭕️انتخاب سرنوشت ساز

من واقعا صلاحیت اظهار نظر قضایی در مورد پرونده مصطفی را ندارم حتی اگر صلاحیت هم داشتم اطلاعاتم کافی نبوده و نیست. آدم سیاسی هم نیستم (کسب قدرت) تمایلی هم به اظهار نظر سیاسی ندارم. پس از زاویه قضایی یا سیاسی به مساله نگاه نمی کنم. دغدغه من اجتماعی است و در این راستا سه نکته به عقل ناقصم می رسد:

۱) مسیر مصطفی یعنی تاکید بر گفتگوی درون خانوادگی و تغییرات مسالمت آمیز مسیر درستی است. البته ممکن است در مسیر لغزش هایی از او سر زده.

۲) مسدود کردن مسیر کسانی مانند مصطفی یک پیام واضح برای جامعه دارد: هر که مانند ما نیاندیشد نباید بیاندیشد! این می شود که مخالفت ها به سه مسیر فاجعه آمیز می رود یا زیرزمینی می شود یا خشونت آمیز می شود یا پای بیگانگان باز می شود. مصطفی رو بازی می کند، مسالمت آمیز کنشگری می کند و درون خانوادگی. اگر مسیر او مسدود شود زیرمینی شدن انتقادها، خشونت آمیز شدن یا بیگانه گرایی را تقویت کرده ایم.

۳) اما بهترین شیوه تنبیه مصطفی چیست؟ بهترین شیوه تنبیه او این است که اشتباه بودن اندیشه های او را به خودش و همگان نشان دهیم. اندیشه را با اندیشه جواب می دهند. آرزوی من این است که به جای مناظره های خنده دار ریاست جمهوری که هر چهار سال یکبار برگزار می شود، تاجزاده و پناهیان روبرو هم بنشینند و بی پرده یکدیگر را به نقد بکشند.

مناظره برگزار کنیم و ایده های اشتباه و غلط را به همگان نشان دهیم. بگذاریم همه بدانند که مصطفی اشتباه فکر می کند.
کتابی در نقد اندیشه های او نوشته شود و در اختیار عموم قرار داده شود که هر کسی شبیه مصطفی فکر می کند بداند که کجا اشتباه کرده است. یکی از دلایل حکم او تشویش اذهان عمومی است، خوب این اذهان عمومی که او مشوش کرده را چه کسی سامان خواهد داد؟

آنانکه «خیابان های تغییرات تدریجی مسالمت آمیز مبتنی بر عقلانیت و گفتگو» را می بنندند، مردم را به سمت «بزرگراه های شورش و خشونت» می کشانند.

بین مصطفی و مریم باید یکی را برگزید. مصطفی تاجزاده یا مریم رجوی؟ انتخاب با ماست.

انتهای پیام