مرغ مهمتر است یا شاسی بلند؟
سازمان حمایت از مصرف کننده ثروتمند
پیش فرض گزارش پیش‌رو این است که قیمت گذاری دستوری سیاستی شکست خورده و ناموفق است اما اگر دولت به این نحوه قیمت گذاری اصرار دارد، کدام دسته از کالاها در اولویت هستند تا دولت از قوه قهریه و انتظامی برای کنترل نرخ تولیدات آنها استفاده کند؟ به تعبیری دیگر باید مشخص شود، کنترل قیمت خودروهای شاسی بلند مهمتر است یا گوشت؟
قیمت مرغ در مغازه‌های سطح شهر به حدود یکصد هزارتومان رسیده؛ علیرغم این قیمت که مصرف کننده باید از جیب خود هزینه کند، ستاد تنظیم بازار در اتاق‌های دربسته مدیران این سازمان معتقد است، قیمت این ماده غذایی ضروری باید 73 هزار تومان باشد. تفاوت فاحش قیمت دستوری و بازار آزاد حکایت از ان دارد که قیمت گذاری دستوری حتی در خصوص غذای روزانه مردم نیز کارآمد نیست و مردم مجبورند به نحوی متفاوت از آنچه مدیران دولتی تصور می‌کنند و به مقامات بالادستی گزارش می‌دهند از جیب خود هزینه کنند.
روزنامه کیهان در گزارشی افزایش قیمت مرغ و گوشت را بررسی می‌کند. کیهان می‌نویسد: «قیمت‌های مختلفی در بازار مرغ طی روزهای اخیر اعلام می‌شود که بالاتر از نرخ مصوب است. طی چند هفته اخیر قیمت مرغ روندی افزایشی پیدا کرد به طوری‌که نرخ این کالای پروتئینی به بیش از ۹۵هزار و حتی ۱۰۰هزار تومان رسید در حالی که نرخ مصوب مرغ بر اساس تصمیم ستاد تنظیم بازار کیلویی ۷۳ هزار تومان تعیین شده است اما بازار خیلی از این نرخ پیروی نمی‌کند.» البته بی‌اعتنایی بازار به قیمت گذاری دستوری پدیده جدیدی نیست و می‌توان این را یک قاعده برای این روش کنترل بازار دانست.
اما در این میان انفعال نمایندگان مجلس، سازمان تعزیرات و سازمان حمایت از مصرف کننده در برابر افزایش سرسام آور قیمت مواد پروتئینی و ده‌ها کالای ضروری دیگر محل ابهام است. این سازمان‌ها و نهادهای حاکمیتی در ماه‌های گذشته، بارها در خصوص وضعیت قیمت خودروهای تولید داخل موضع گرفتهاند اما تاکنون تصمیمی جدی و اثرگذار درباره قوت غالب مردم نداشته‌اند.
با یک مقایسه آماری می‌توان گفت، کنترل قیمت مواد غذایی، به ویژه گوشت می‌تواند به سبد غذایی و سلامت طیف وسیعی از اقشار جامعه کمک کند. چرا که مواد غذایی نیاز روزانه گروه وسیعی مردم اعم از کودک و جوان و سالخورده را تامین می‌کند اما کنترل قیمت خودرو -به ویژه خودروهای مونتاژی- در نهایت منافع قشر ثروتمند متقاضی خودروهای مونتاژی را تامین می‌کند ولی گوشت و مرغ مایحتاج ضروری مردم است به ویژه مردمی که در صورت گران شدن این اقلام مجبور هستند آن را از سفره خود حذف یا محدود کنند.
حالا سوال اینجاست که کدام مهمتر است، کنترل قیمت گوشت یا شاسی بلند؟
سازمان حمایت و تعزیرات، حامی ثروتمندان هستند
سازمان حمایت و تعزیرات در کنار سازمان بازرسی تمام اهتمام خود را صرف کنترل قیمت خودروهای مونتاژی می‌کنند. خودروهای مونتاژی در ایران بیشتر توسط اقشار مرفه خریداری می‌شوند. اقشاری که به دلیل محدودیت‌های به خودروهای وارداتی دسترسی ندارند اما در بین گزینه‌های موجود ترجیح می‌دهد محصولات مونتاژی با کیفیت چینی را استفاده کنند.
پس کنترل قیمت این محصولات در واقع منافع گروه اندکی از مصرف کنندگان آن را تامین می‌کند که اغلب ثروتمند هستند و خودروی مونتاژی یا شاسی بلند نیاز ضروری و حیاتی برای آنها نیست.
در مقابل گوشت و مرغ، جزو مواد غذایی ضروری برای رشد و سلامت افراد جامعه است و به همین ترتیب خانواده‌ها مجبور هستند برای حفظ سلامتی خود این مواد را در سفره غذایی خود جایی دهند. بنابراین چنانچه تصور کنیم سیاست قیمت گذاری دستوری و استفاده از نیروی قهریه برای الزام بازار به تبعیت از این نحوه قیمت گذاری عقلایی باشد، به طبع اولویت با کنترل مواد غذایی خواهد بود نه، خودروی شاسی بلند.
انتهای پیام
آقا، تقصیر تقصیر دولت های قبلی است! اگر دولت های قبلی نبودند و از اول دولت سیزدهم – هر چند که عدد سیزده نحس است – سرکار بود، الان وضعیت این طور نبود! الان مردم مسکن داشتند، رفاه کامل بود، مشکلات زیست محیطی نبود، اختلاس نبود، کسی در خیابان ها شورش نمی کرد، کسی کشته نمی شد! و هیچ کس روسری از سر بر نمی داشت تا گشت آن ها را ارشاد کند و ۳۲ دستگاه هم بسیج شود! و مرغ هم الان جرات نداشت پرواز کند!