در ضرورت تاجزاده بودن | داود حشمتی
داود حشمتی طی یادداشتی در امتداد نوشت:
🔹حسین قدیانی که روزگاری در کیهان و وطن امروز علیه تاجزاده و اصلاحات قلم می زد، در یادداشتی به تمجید از سیدمصطفی پرداخته و به درستی به یک وجهه مهم از شخصیت تاجزاده را به قلمش تصویر کرده که اتفاقا تاجزاده پیشتر خودش در متنی مفصل به آن پرداخته بود.
🔹قدیانی به درستی به عدم کینه توزی سیدمصطفی اشاره کرده و نوشته: شگفتا! حتی بعد از آن همه سال حبس هم هم‌چنان داشت از اصلاح سخن می‌گفت و از اینکه نظام اگر چنین کند و چنان نکند، بیشتر عمر می‌کند. می‌خواندم آن روزها پیج مصطفی را. عمده‌ی کامنت‌ها این بود که تو دیگر چه آدمی هستی؛ اندازه‌ی سن جنتی در اوین بوده‌ای و هنوز داری به حضرات مشورت‌های اصلاح‌طلبانه می‌دهی؟ براندازها که رسماً فحش می‌دادند به تاجزاده… جای حاکمیت بودم، این شرافت را پاس می‌داشتم، نه آنکه زبان براندازها را جلوی تاجزاده دراز کنم: تا تو باشی دیگر از اصلاحات حرف نزنی…»
🔹تاجزاده بعد از آنکه هفت سال را در زندانی تک و تنها سپری کرد و آزاد شد، متنی نوشت مفصل با عنوان «در ضرورت بخشایش»
🔹تصور کنید فردی را که دستکم خودش قبول ندارد هیچ جرمی مرتکب شده بعد از هفت سال که از زندان آزاد می شود می نویسد: «ما موظفیم در هر شرایطی از استقلال قضایی و روندهای حقوقی دفاع کنیم تا دادگاه‌ها تنها براساس موازین قانونی تشکیل شوند […]»
🔹تصور کنید فردی را که بعد از هفت سال که از زندان آزاد شده از «بخشش» حرف می زند و می نویسد: «من به سهم خود کوشیده ام همه کینه هایی را که کسانی ، آگاه یا ناآگاه، در جان من می ریختند همان جا در اوین دفن کنم و آن را با خود به بیرون نیاورم. نیاز من به اینکه آمران و مباشران زندان غیرقانونی و غیر عادلانه خود را ببخشم کمتر از نیاز آنان به طلب حلالیت از من نیست، اگرچه جنس آن متفاوت است.
🔹برای تاجزاده «دوران باهم بودن» دوران باشکوهی است که همواره در پی آن بود: «وقت آن رسیده که به کمک یکدیگر و درفضایی همدلانه از خود انتقاد کنیم و به این پرسش پاسخ دهیم که چرا گذاشتیم بهار «همه با هم بودن» انقلاب به خزان “ستیز با یکدیگر” تبدیل شود؟ من از ایام گرم و دوست‌داشتنی «همه با هم» بودن سخن می‌گویم که در خاطره‌ی جمعی ملت ما به‌شکل همزیستی مسالمت‌آمیز مسلمان و کمونیست، مجاهد و خط‌امامی، ملی و سکولار و … ثبت شد؛ دورانی که در آن جدل و مجادله غوغا می‌کرد اما از سلاح و ترور خبری نبود. اختلاف فراوان بود اما بگیر و ببند نبود. تعصب بود اما خشونت نبود»
🔹تاجزاده حتی امروز هم از زندان ذره ای کینه توزانه نگاه نمی کند و دست از تلاش اصلاح گرانه بر نمی دارد.
انتهای پیام
