بی‌اعتنایی به اماکن ورزشی میناب

مهدی میرآبی، نویسنده و روزنامه‌نگار در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز درباره‌ی بی اعتنایی به اماکن ورزشی میناب نوشت:

از تاریخ مقاله‌ی «برسد به دست امام جمعه، فرماندار و دادستان میناب» که در مورد وضعیت به شدت اسفبار تنها سالن ورزشیِ چند منظوره‌ی میناب نوشتم بیش از ۱۰۰ روز می‌گذرد.

در این فاصله حتی یک مورد اقدام مثبت در جهت رفع انبوه خرابی‌های این سالن صورت نگرفت. این بدان معناست که بود و نبود اداره‌ی متولیِ آن هیچ توفیری ندارد و از قضا اگر نباشد و در آن را گلِ بگیرند سنگین‌تر و مفیدتر است و اعصاب و روان ورزشکاران هم آسوده می‌شود.

مفید از این جهت که آن وقت دیگر ورزشکاران مطمئن می‌شوند که نباید به انتظار مسئولین بنشینند و خود آستین‌ها را بالا بزنند. هر کدام از این ورزشکاران تخصصی دارند و به اندازه تعمیر کولر و تعویض لامپ و نصب تور و لوله‌کشی آب، دانش کافی و تجهیزات لازم را دارند.

پس از آن یادداشت، گویی مسئولین رده بالای ورزشِ استان (مدیر کل و …) به بازدید از اماکن ورزشی میناب مأمور شدند. اما اکنون دریافتیم که آن حرکت هم یک نمایش کُمیک بود.

آقای خادمی، مدیرکل ورزش استان که خود مینابی است طی دوران مسئولیت‌اش چه دستاورد ملموس و قابل دفاعی در خصوص توسعه و تجهیز اماکن ورزشی برای بزرگترین شهرستان (بعد از شهر بندرعباس که مرکز استان است) دارد؟!

انتظاری نیست که ایشان به میناب نگاه ویژه‌ای داشته باشد (همه‌ی شهرها را باید به یک چشم دید) اما آیا اینکه دومین شهر استان از نداشتن یک سالن مجهز رنج می‌برد و فدراسیون به همین دلیل شرایط میزبانیِ بازی‌هایش را لغو می‌کند مورد پسند است یا مایه‌ی شرمساری است؟!

کاش دست‌کم سالن یادگار امام را که نزدیک به یک دهه است در وضعیت مخروبه قرار دارد را تعمیر و تجهیز می‌کردید.

ایجاد و احداث پروژه‌ها و اماکن ورزشی در هر نقطه‌ای از ایران که باشد یعنی پاشیدن بذر سلامت برای تنفسِ جامعه. سیل‌بندی است در برابر مصرف انواع داروهای روان‌گردان. تلاش مدیران در این مسیر به معنای هموار کردن جاده‌ی سلامت، تندرستی و نشاط است و کوتاهی و ناتوانی در این راه یعنی کمک به وسوسه‌ی جوانان در به دام افتادن اعتیاد.

کمبود و معیوب بودن اماکن ورزشی در این شهر با این جمعیت انبوه را می‌توان در پارک‌ها و بلوارها مشاهده کرد. ساکنین المهدی در پارک این شهرک تور والیبال و حلقه بسکتبال با هزینه شخصی نصب کرده‌اند و نوبتی ورزش می‌کنند. در بلوار ولی‌عصر هم که به تازگی کلوپی دایر شده نوجوانان تا دو نیمه شب با فوتبال دستی و گیم مشغول بازی‌اند.

میانگین سرانه ورزشی مطابق استانداردهای جهانی برای هر فرد ۲/۵ متر مربع است. در کشور ما در بهترین نقطه‌اش یعنی پایتخت حدود ۱ متر مربع است و برای همه‌ی ایرانیان در سراسر شهرها و روستاها ۷۸ صدم متر مربع است.

با معیوب و راکد ماندن سالن‌های یادگار امام و حجاب، این میانگین برای شهرستان میناب به ۵۰ تا ۴۰ صدم متر مربع تنزل یافته است!

انتهای پیام