«سرنوشتی که محمدرضا پهلوی فکرش را نمی‌کرد»

آخرین شاه ایران و شاه قبل از آن یعنی محمدرضا و رضاشاه پهلوی در پنجم و چهار مرداد درگذشتند. روزنامه همدلی ستونی را در صفحه آخر خود به بررسی مطبوعات درباره روزهای آخر زندگی دومین شاه پهلوی با تیتر «سرنوشتی که محمدرضا پهلوی فکرش را نمی کرد» اختصاص داده است.

همدلی نوشت:

محمدرضا پهلوی، پادشــاه ایران 37ســال بر این کشــور حکمرانی کرد. او در ۲۶دی ماه 1357 به همراه فرح دیبا مجبور به ترک وطن شــد. شــاه ایران دیگر به کشورش بازنگشت و در پنجم مرداد 1359 در غربت درگذشت.
گزارش برخی رســانههای خارجی از این اتفاق به
شرح زیر است:
شــاه پیشــین ایران در ژانویــه 1979 به دنبالاعتراض هــای خیابانی ایــران را ترک گفت. او در آن روزها آرزو داشــت پس از 37ســال سلطنتتا سال ۲000 کشــور خود را به پنجمین قدرتجهان تبدیل کند. اما این آرزوی او عملی نشــد.
آیت الله روح الله خمینی، رهبر انقلاب اسامی، در فوریه 1979 از پاریس به تهران بازگشت و دست به تأسیس جمهوری اسلامی ایران زد.
این گزارش می افزاید، شــاه پیشین ایران در آن زمان میان کشــورهای مراکش، باهاما، مکزیک، آمریــکا و پانامــا آواره بود تا اینکه انور ســادات، رئیس جمهوری مصــر او را در ۲۴مارس 1980 با آغوشی باز پذیرفت.
پادشــاه ایران سرنوشتی تلخ داشت. بیماری او به محــض ورود به مصر عود کرد بــه گونه ای که با هلیکوپتر به بیمارستان نظامی منتقل شد. پادشاه ســابق ایران به همراه همســرش فرح دیبا، ملکه پیشــین ایران و چهار فرزند دیگر خود در قصری در قاهره ساکن شدند اما سلامتی او رو به وخامت گذاشت.
انور سادات ساعاتی پس از مرگ شاه به جهانیان خبــر داد که در غم و اندوه فراوان به ســر می برد و یک دوســت و برادر خود را از دست داده است.
رئیس جمهور مصر در سوگ شاه گفت، بگذارید تاریخ وظیفه داوری دربــاره محمدرضا پهلوی را برعهده گیرد.
او تاکید کرد که شــاه ایران را به عنوان یک رهبر و مسلمان به رســمیت می شناسد و به او احترام می گذارد.
انور ســادات تا آخرین لحظه به رغم انتقادات در جهان اسلام و در کشورش مصر، به دوستی با شاه ایران وفادار ماند و او را شاه می خواند.
واکنش هــا به مرگ شــاه امــا متفاوت بــود. در تهــران مقامات تازه به قدرت رســیده ایران ابراز خوشحالی می کردند. روزنامه ها خبر مرگ شاه را با خوشحالی و هیجان کار کردند و خیلی از مردم که تازه انقلاب کرده بودند و از این اتفاق شادمان بودند به خیابان ها آمدند و جشن گرفتند. تهران
تایمز درباره خبر مرگ شــاه در آن زمان نوشت:
»خونآشام قرن مرده است.«
روزنامه های ایران با عناوینی چون »فرعون مرده
اســت.« این خبر را منتشــر می کردنــد. روزنامه جمهــوری اســلامی، روزنامه حــزب جمهوری اسامی، ایالت متحده را به قتل پادشاه تبعیدی متهم کرد. هاشمی رفســنجانی که در آن زمان رئیس مجلس بود، مرگ شــاه را »یک مشــکل
کوچک و بدون اهمیت« توصیف کرد.
دانشجویان تندروی »خط امام« که حدود نه ماه پیش از آن 5۲آمریکایی را در ســفارت آمریکا در تهران گروگان گرفته بودند، خواهان استرداد شاه شده بودند.
گروگان گیرهــا در آن زمان تهدیــد کرده بودند که گروگان های آمریکایی تنها پس از بازگشــت دارایی های شاه به ایران آزاد می شوند.
مراسم تشییع پیکر شاه، در چهارچوب یک مراسم و تشــریفات رســمی و دولتی در مصر در تاریخ ۲9 ژوئیه برگزار شــد و بیش از 100هزار نفر در آن شــرکت کردند. تابوت به پرچم ایران آراسته شده بود. نمایندگان ســایر خانواده های سلطنتی از جمله کنســتانتین، پادشاه یونان در این مراسم شرکت داشتند.
کشــورهای آمریــکا، فرانســه، بریتانیــا، ژاپن، اســترالیا و اسرائیل سفیران خود را به این مراسم فرستادند. در میان ســوگواران ریچارد نیکسون، رئیس جمهوری پیشــین آمریکا نیز حضور داشت که »سیاست سرد« دولت وقت ایاات متحده در قبال شــاه، این هم پیمان 30ساله آمریکا را مورد انتقاد قرار داد و آن را »شرم آور« خواند.

انتهای پیام