آن سوی آزادسازی پول

رضا صادقیان، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی با عنوان «آن سوی آزادسازی پول» نوشت:

مطالعه اخبار مربوط به آزادسازی پول‌ها در کشور کره جنوبی پس از چهار سال نمایی کامل‌تر از مسیرهای سخت و بسی دشوار را در اقتصاد و آینده کشور را برای کارشناسان اقتصادی، شهروندان و ناظران رویدادهای نظام سیاسی به نمایش می‌گذارد.

بیش از یک سال است که انواع خبرهای ریز و درشت درباره آزادسازی پول‌های ایران در کره جنوبی منتشر شده است. قبل‌تر نیز شاهد نشر اخبار مربوط به آزادسازی پول‌های کشور در عراق بودیم.

حال مدیر کل بانک مرکزی در رشته توئیتی اعلام کرده است: طی سال‌های پایانی دهه ۹۰ به صورت وون (واحد پول ملی کره جنوبی) به بانک‌های کره جنوبی واریز شده بود و به آن هم، هیچ سودی تعلق نمی‌گرفت. حتی در طی این سال‌ها نیز به دلیل کاهش برابری وون به دلار، نزدیک به یک میلیارد دلار آن با کاهش ارزش برابری مواجه شد. مشخص است، یک میلیارد دلار از دارایی‌ها کشورمان به هر دلیل مشخص و نامشخص و قبل‌تر از آنکه برای مدیریت اقتصاد به دست دولت برسد، سوخت شده و به هوا رفته است.

همچنین نوشته‌اند: بر همین اساس، به‌زودی تمامی این منابع یورویی به حساب‌های ۶ بانک ایرانی در قطر واریز و به صورت پرداخت بانکی جهت خرید کالاهای غیر تحریمی استفاده می‌شود. این عبارت نیز مشخص است، پول‌ها در دست و یا بانک خارجی دیگری است که ما فقط می‌توانیم برای خرید کالاهای غیر تحریمی از آن بهره‌برداری کنیم.

چنانچه اظهارات مدیر کل بانک مرکزی را از منظر شفافیت و سخن گفتن بدون لکنت زبان نگاه کنیم، محتوای سخن ایشان در مقایسه با سایر مدیران زیاده‌گو و آنان که روشنایی روز را منکر می‌شوند تا جایی برای سیاهی شب فراهم کنند، جای بسی تقدیر و تشکر دارد.

حداقل آنکه ما با تصویری نزدیک به واقع از وضعیت اقتصادی کشور و دشواری‌های مربوط به کسب منابع ارزی و هزینه کرد برای آبادانی کشور روبرو هستیم. اظهار نظر رئیس کل بانک مرکزی از این منظر نیز مهم است، در شرایطی که کشورهای حاشیه خلیج فارس پس از آغاز جنگ روسیه و اوکراین از افزایش فروش نفت و صادرات گاز مایع به اروپا بیش از 70 میلیارد دلار کسب درآمد بیشتر داشته‌اند، در کمال تعجب و ناباوری و از دست دادن فرصت‌های توسعه ما به دنبال آزادسازی پول‌های مسدود شده در کشورهای دیگر هستیم. پول‌هایی که رسماً متعلق به کشور ایران است، اما نمی‌توانیم براساس سیاست‌های داخلی و هدف‌گذاری‌های توسعه محور آنها را خرج کنیم.

به نظر می‌رسد برخلاف سر و صدایی که بازوهای رسانه‌ای دولت درباره پیروزی بزرگ، کار بزرگ دولت، کار جهادی دولت، هوشمندی دولت انقلابی و… در فضای شبکه‌های اجتماعی رخ داده است و حتی برخی چهره‌های نزدیک به دولت با ادبیات کارشناسی شده و در جهت اقناع‌سازی افکار عمومی از «پیروزی بزرگ» و «شگفتی آفرین» داد سخن سر می‌دهند، در عمل دست یافتن به منابع ارزی که کاملاً متعلق به کشور ایران است، تصویر مطلوبی را برای مخاطبان و عموم شهروندان به نمایش نمی‌گذارد.

اگر کلمات پس و پیش جملات مورد استفاده توسط طیف مدافع دولت سیزدهم را کنار بزنیم با گزاره‌هایی مانند ضرر یک میلیارد دلاری، انتقال پول به 6 بانک ایرانی در قطر و خرید کالاهای غیر تحریمی روبرو هستیم. این همه یعنی ما در جایی قرار گرفته‌ایم و یا براثر تحریم‌های ظالمانه قرار داده شده‌ایم که برای دریافت پول‌های خودمان ناچار به تحمل زیان، دسترسی بسیار دشوار، تهیه کالاهای غیر تحریمی و دست و پنجه نرم کردن با شرایطی هستیم که دیگر کشورها به ما تحمیل کرده‌اند.

مسئله وقتی جالب‌تر می‌شود که متوجه شویم پول ملی کره جنوبی در مقایسه با دلار طی چهار سال گذشته ارزش خود را از دست داده است و ما در بی‌ارزش شدن پول ملی کشور دیگر ناخواسته و البته از روی ناچاری شریک شده‌ایم!

اندکی به عقب‌تر بازگردیم تا وضعیت بغرنج جابجایی منابع مالی و دشواری‌های چنین فرآیندی را بهتر درک کنیم. اخبار خردادماه سال 1402 نمایی دقیق‌تر از آزادسازی پول‌های ایران در عراق را نشان می‌دهد که شباهت بسیاری زیادی با آزادسازی پول‌های ایران در کره جنوبی دارد.

براساس گفته‌های دبیرکل اتاق مشترک بازرگانی ایران و عراق، کشور ایران با پول‌های آزاد شده در عراق فقط می‌تواند غذا و دارو تهیه کند، حال شاهد تکرار همین کلیدواژه بسیار مهم در خصوص آزادسازی منابع ارزی ایران در کشور کره جنوبی هم هستیم.

بدون شک و در زمانه‌ای که آمریکا با توسل جستن به تمام ابزارهای اعمال محدودیت در سراسر جهان می‌کوشد رفع نیازهای یک کشور مانند ایران را با موانع مختلف روبرو کند، سایر کشورها به کشور تحریم شده کالاهای صنعتی، کالاهای تکنولوژی محور و تجهیزات مدرن را نمی‌فروشند و این همه یعنی تمام تلاش‌ها به گونه‌ای در حال انجام است که وضعیت اقتصادی در حالت تثبیت قرار بگیرد و از وارد شدن شوک‌های مخرب تا حد ممکن جلوگیری به عمل آید.

در چنین شرایطی سخن گفتن درباره پیشرفت، توسعه و اجرایی شدن برنامه هفتم توسعه با توجه به دشواری‌های بسیار برای دست یافتن به منابع ارزی بسیار دور از دسترس خواهد بود.

آزادسازی منابع ارزی و سپرده شدن آن در کشور قطر نشان داد برخلاف برخی دیدگاه‌های خاص که ریشه در واقعیت‌های جاری وضعیت کشور در حوزه اقتصاد ندارند، تحریم‌های آمریکا به صورت مشخص و سایر کشورهای همراه با سیاست‌های ایالات متحده، توانایی بهره‌برداری از ظرفیت‌های کشور را محدود و تا جای ممکن دچار خسران کرده است.

انتهای پیام