قسمت دوم گفتگوی ترند شده مهدی نصیری: کاش سال ۵۷ گفتوگو می‌کردیم/ ما ملت را آواره کردیم
دیدار نیوز با مهدی نصیری مدیر مسئول اسبق کیهان گفتگویی انجام داده است که ویدیو و متن گزارش آن در پی می آید
دیدار نیوز نوشت: مهدی نصیری، مدیر مسئول و سردبیر اسبق کیهان در قسمت دوم گفتوگو با دیدارنیوز و در برنامه «اصل ۲۷»، روی این موضوع تاکید داشت که فصل‌الخطاب باید رای و نظر مردم باشد.
: مدیر مسئول و سردبیر اسبق روزنامه کیهان در بخش اول این گفتوگو بیشتر روی موضوع حجاب و لایحه جدید عفاف و حجاب تاکید داشت.
او در بخشی از قسمت اول این برنامه گفت: «اینکه ما در شریعت اسلام حکم حجاب را داریم به این مفهوم است که فقها میگویند بر زنان واجب است غیر از صورت و دست، بدنشان پوشیده باشد، این یک حکم مشهور فقهی است، هم میان اهل تشیع و هم تسنن. از طرف دیگر موضوعی که شاید مخاطبان کمتر شنیده باشند این است که فقهایی مانند احمد قابل و محسن کدیور که هر دو مجتهد هستند دیدگاه جدیدی را مطرح کردند و آن این است که بر اساس ادله دینی و آیه قرآن حجاب استحبابی است نه وجوبی، نظریه‌ای تازه و شاذ است و شاید از نظر خیلی‌ها عجیب و خلاف شرع باشد.»
مهدی نصیری، برای شرکت در مناظره با موضوعاتی که مسئولان نظام روی آن نظر دارند اعلام آمادگی می‌کند: “من می‌گویم در سیمای جمهوری اسلامی که متعلق به رهبری است یک مناظره بگذارند سر همین موضوعی که کسانی در خارج از کشور دارند جریانات داخلی را با صرف هزینه هدایت می‌کنند و عده‌ای هم در داخل بازی آنها را می‌خورند؛ هر چند که من اساسا با این نظریه‌ها هم مخالفم، اما حاضرم این موضوع را به تضارب آرا بگذارند و اگر حقانیت آنها ثابت شود من هم حاضرم از نظرم برگردم. اگر حسین شریعتمداری حاضر برای این مناظره باشد هم من استقبال می‌کنم، ولی مطمئنم چنین مناظره‌ای شکل نمی‌گیرد.”
او حسین شریعتمداری را برای این مناظره به دلیل دفاع بی چون و چرایش از دولت، انتخاب مناسبی می‌داند و می‌گوید: “شریعتمداری علاوه بر تشویق دولت برای لایحه حجاب، انسیه خزعلی را به دلیل برخی اظهارنظر‌ها تهدید می‌کند؛ او صاحب قلم و بیان است و مناظره دو مدیر مسئول روزنامه کیهان با دیدگاه‌های متفاوت می‌تواند جذاب باشد.”
مدیرمسئول اسبق روزنامه کیهان درباره حضورش بر مزار مهسا امینی و شهید خواندن او، معتقد است: “ما یک عنوان شهید داریم به معنی خاص و به افرادی اطلاق می‌شود که در صحنه نبرد و جنگ با دشمن و جهاد در راه خدا و دفاع از میهن کشته میشوند، این همان تعریف شهید خاص است، یک تعریف شهید عام هم داریم که به فردی اطلاق می‌شود که در مسیر یک ماموریت شهید می‌شود، مانند ماجرای کشتار جمعه سیاه سیستان و بلوچستان که یک عده انسان بیگناه کشته شدند و نظام هم مجبور شد برای آنها از لفظ شهید استفاده کند. در نهایت فرد یا افرادی که منشاء یک رویداد بزرگ و انقلاب میشوند را می‌توان شهید نامید و من بر اساس همین نظریه، مهسا را شهید نامیدم.”
عکس‌ها: آرش راهبر
او در بخش دیگری از این گفتوگو در پاسخ به این پرسش که چرا روحانیت و علما نسبت به اتفاق‌های اخیر و لایحه حجاب و عفاف و فشار‌های حاکمیت سکوت کرده‌اند، می‌گوید: “این یک فاجعه و مصیبتی است که روحانیت شیعه به آن دچار شده است. من چندی پیش نوشتم که علما به داد خودتان برسید. امام خمینی هم سال ۴۲ برای اینکه علما را به سمت خود و بر علیه پهلوی بکشاند نوشت: ای علمای اسلام به داد اسلام برسید که البته دیدید که نتیجه این رسیدن چی شد.”
او این را هم اضافه می‌کند که “به نظرم علمای قم گویا نمی‌خواهند بعد از جمهوری اسلامی در این کشور بمانند و این سکوت آنها در مقابل ظلم، اعدام، کشتن مردم و فقیر کردن آنها قابل درک نیست؛ ما ملت را بیچاره و آواره کردیم وقتی می‌بینیم و می‌شنویم که آمار مهاجرت روز به روز بیشتر می‌شود و فیلمی که نشان می‌دهد تمام پذیرفته شدگان کنکور ۱۴۰۲ میگویند برنامه‌ای برای در ایران ماندن ندارند.”
نصیری با اشاره به اینکه جمهوری اسلامی، اسلام را پیاده و نابود کرد، می‌افزاید: “مرحوم علامه طباطبایی اندکی بعد از انقلاب سال ۵۷ گفته بود که اولین شهید این انقلاب، اسلام است؛ گویا آن زمان آن مرحوم می‌دانست قرار است چه اتفاق‌هایی بیفتد.”
اینطور که مدیرمسئول اسبق روزنامه کیهان توضیح می‌دهد: «شکی نیست که انقلاب چیز بدی است و دلیل واضح آن همین انقلاب ۵۷ است. ای کاش یک شرایطی پیش می‌آمد که در آن زمان گفتوگو می‌کردیم. البته این شرایط را هم باید نظام پهلوی فراهم می‌کرد و هم اینهایی که اعتراض داشتند به رفتار پهلوی؛ کاش به گفتوگو می‌اندیشیدند و مشکلات را حل می‌کردند، اما اینطور پیش نرفت، انقلاب شد و حالا خود جمهوری اسلامی ده‌ها برابر ایراد‌های پهلوی را انجام می‌دهد.»
این روزنامه‌نگار راه برون‌رفت از این شرایط را برگزاری یک رفراندوم می‌داند و می‌گوید: “ولایت فقیه موجود در قانون اساسی می‌تواند همه هنجارها را دور بزند، به هیچکس پاسخگو نیست و نظارتی نیز بر او صورت نمی‌گیرد. این در حالی است که همین ساختار مدعی دموکراسی هم هست. این چه دموکراسی است؟”
نصیری تاکید می‌کند: “جامعه ما از حکومت دینی عبور کرده است. من از استقرار حکومت سکولار در آینده ایران دفاع می‌کنم، زیرا مردم دیگر به دنبال حاکمیت مطلقه نیستند و یک شخص با این همه قدرت داشته باشد را نمی‌خواهند. باید قدرت دست مردم باشد و این برای آنها اصل است و جریان‌ها باید روی این فرم و ایده کار کنند.”
او ادامه می‌دهد: “معتقدم برای انتخاب یک جریان برای هدایت کشور در آینده عجله نکنیم، همه ما فاجعه حکمرانی جمهوری اسلامی را درک کرده‌ایم، اما تحولات سیاسی قطعی است البته بیشتر شبیه دو ماراتون است نه دو سرعت. از این رو باز هم تاکید می‌کنم که عجله نکنیم، کار نسنجیده انجام ندهیم و اجازه دهیم اکثریت قاطع مردم بفهمند جمهوری اسلامی با آنها چه کرده است.”
مدیر مسئول اسبق روزنامه کیهان می‌گوید: “یکی از من پرسید تو با کی هستی؟ گفتم من با هیچ کس نیستم و با همه هستم؛ من روزنامه‌نگارم و می‌خواهم با همه حرف بزنم و بهترین حالت این است که به هیچ جا وابستگی نداشته باشم تا در موقع لازم بتوانم آزادانه هر جریانی را نقد کنم. البته این به معنای آن نیست که عضو گروه با حزبی شدن چیز بدی است، اما من فعلا تصمیمم این نیست.”
او در پاسخ به این پرسش که چه کسی یا کسانی می‌توانند در کشور جریان ساز شوند، می‌افزاید: “به نظرم احتمالا ما بزودی با چهره‌های جدیدی آشنا شویم، چهره‌هایی که پیش‌تر نمی‌شناختیم و آن افراد می‌توانند هنرمند، ورزشکار، نویسنده، اقتصاددان یا روزنامه نگار باشند یا حتی یک آدم باسابقه سیاسی و زندانی در جمهوری اسلامی یا یک فرد شناخته شده دیگر…”
نصیری به ماجرای انتخابات سال ۷۶ و برنده شدن سید محمد خاتمی نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: “خاتمی، انتخاب خوبی از سوی مردم بود، هر چند که من وقتی شنیدم که او رأی آورده ناراحت شدم و ماتم گرفتم؛ دلیل آن هم این بود که فکر می‌کردم خاتمی یک فرد لیبرال است و از مبنای دینی فاصله گرفته، اما بعد‌ها فهمیدم خیلی هم دیدگاه‌های او با دین منطبق است. او سمبل نجابت و شرافت است.”
مهدی نصیری: مجلس ۲۰ درصدی دموکراتیک نیست
همه اینهایی که انقلابی بودن و چپه کردند و واقعا نمیفهمند چه میگویند، بچه های روستا و شهرهای کوچکند. از غورگی مویز شدند.
به معنی خوب و بدی نیست. اکثر اشخاصی که به کشورها پیشرفته میروند هم همین بلا سرشون میاد. همینطور که اونهایی که از افغانستان میان ایران همینطور میشوند. یک بیماری خود معیوب بینی و سرسپردگی در برابر پدیده ها تازه (چه درست و چه غلط).
جالبه که انقلابیون تندرو هم همین اشخاص بودند.