ساده اندیشی درباره انتخاب ترامپ

حجت السلام والمسلمین دکتر عباسی فرد، عضو اسبق شورای نگهبان در یادداشتی در سایت آیت الله هاشمی رفسنجانی نوشت:

کم نیستند افرادی در ایران و گرداگرد جهان که دورا دور آمریکا را مهد تمدن دانسته و آنجا را کعبه آمال خویش می پندارند. و تعدادی از این هم فراتر رفته و بر این تصوراند که آمریکا بهشت موعود است. و همه ساکنان آن در ناز و نعمت بوده و کمترین رنج و عذاب یا درد و غمی اهالی آنجا را آزار نمی دهد. اینان از فقر و بیکاری، ناامنی و خشونت، تبعیض و بی عدالتی، فاصله طبقاتی و ناهنجاری های اجتماعی و زندگی شوم و جهنمی مردمان و جوامع خود به ستوه آمده و از آن می نالند روز را در حسرت و اندیشه همه داشته های مثبت و ارزشی آمریکائیان و بستر شب را در سودای رویای خوش پرواز و فرود در آن سوی آبها رو به کعبه آمال خویش می گسترانند.

و صد افسوس که این آواز دهل تنها دور دست ها را درنوردیده و چشم بیگانگان را خیره نکرده بلکه سیاستمداران، حاکمان و اهل قدرت آمریکا هم آن را باور نموده و شدیداً به آن دل بسته اند و سکوت و آرامش قبل از طوفان آنان را، موجب رضا دانسته تا آنجا که سیستم های پیچیده و پیشرفته امنیتی فوق مدرن آنان قادر به خواندن و رصد و مهار کمین اجتماعی و خشم خاموش و انتظار فرصت جامعه به ستوه آمده از دروغ، فریب و نیرنگ و اذکار و اورادی مثل مردم، انسان و حقوق بشر، تساوی و برابری و تکرار خسته کننده واژه های دروغین و بی محتوای بازیگران عرصه سیاست، نبود.

انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سه شنبه 17 آبان ماه فوران خشم خاموش جامعه آمریکا بود و زلزله غافلگیر کننده ایی که امواج آن گستره جهان را در هم نوردید و پس لرزه های آن سر آن دارد که بیش از یک روز انتخاباتی یا یک دوره انتخابات را تحت تاثیر قرار داده و خود را نیز در جغرافیای آمریکا حبس و زندانی نکند.
در آمریکا گردش قدرت بین دو حزب جمهوری خواه و دمکرات مسئله ایی نهادینه شده بود و کسی جز به آن فکر نمی کرد. ولی مردم آمریکا به هیلاری دمکرات نه گفتند و به ترامپ جمهوری خواه رای ندادند.

مردم آنگاه به ترامپ رای دادند که جمهوری خواهان به اندازه دمکرات ها از او بیزاری جستند.

مردم به ترامپی رای دادند که رسوایی اخلاقی، ناکارامدی سیاسی، بی ثباتی او در هنجارهای اجتماعی در مناره های جهان آویزان و ترامپ عریان و برهنه در مرای و منظر عالمیان بود.

در این مقطع تاریخ مردم آمریکا فرصت را غنیمت شمرده و بغض شان ترکید تا با این انفجار مهیب از دمکرات و جمهوری خواه و تمام سیاست پیشگان و سیاست بی پدر و مادر در آمریکا و همه عالم انتقام بگیرند.

بسیار ساده اندیشی است اگر رای ترامپ را با وجود آنچه سیاست های دمکرات ها و جمهوری خواهان بر جامعه آمریکا و جهان و جوانان آن دیار تحمیل نموده و آتش و خونی که برای جهان فراهم نموده اند، تنها نه به سیاست های اوباما یا کاندیدایی هیلاری کلینتون تفسیر و تحلیل کنیم.

من بر این تصورم که مردم آمریکا به دنبال یک دگرگونی بنیادی و یک تغییر بزرگ گام اول را با سپردن کار به گروه تخریب آغاز کرده اند. شبیه آنچه در یک انتخابات از سیاست مداری کارآزموده که از مخالفان جدی و سرسخت نظام و مملکت اش بود سوال می شود در انتخابات شرکت می کنید؟ جواب می دهد: بله و در پاسخ به این سوال که به چه کسی رای می دهید. می گفت هر کدام قدرت تخریب بنیان های کشور را داشته باشند.

در این انتخابات خشم خاموش مردم آمریکا فعال شد و زخم عمیق جامعه سرباز کرد و از آنان که حق انتخاب شان را در حد بد و بدتر محدود نموده بودند، انتقام گرفته و نه به بد، نه به بدتر که به بدترین رای دادند تا کشوری که خود را کدخدای خودخوانده جهان می داند و همه جوامع متکی به رای مردم بفهمانند که افکار عمومی را دست کم نگیرند و آنان را با آش کشک خاله پذیرایی نکنند. تا آمریکا و همه قدرت ها، آزادی های اجتماعی را به دلخواه خود محدود نساخته و عرصه سیاست را بر مردم تنگ نکنند و راه نفس آنان را نگیرند. و علیرغم منافع ملی و مصلحت اجتماعی و حقوق مدنی، جامعه را در راستای حفظ و بقاء خود و ایادی و عوامل شان سوپاپ های اطمینان و شریان های حیات سیاسی جامعه را مسدود نکنند و شور و نشاط را از لوح و تخته زندگی اجتماعی مردم پاک نکنند.

در اوایل دهه 40 در نوجوانی و آنگاه که سری پر شور داشتم در حجره ای ساده در حوزه علمیه کمالیه خرم آباد کنار دست استاد فرزانه مرحوم آیت الله عبودیت هنگام تلمذ و مطالعه گاه و بی گاه از صدای سوپاپ دیگ زودپزی که احیاناً برای پخت غذا مورد استفاده اهالی حجره بود رنج می بردیم و آنرا مزاحم جدی خود می دانستیم و اصرار داشتیم صدای آن را خاموش و دیگ جوشان را آرام کنیم ولی روزی از روزها براساس تصادف دیگ بی صدا می جوشید و ما غافل از خشم و بغضی که در سینه جمع نموده، سرگرم مطالعه و تحقیق بودیم اما این آرامش دولت مستعجل بود و دیگی که سوپاپ و راه نفس اش بسته بود غرشی سخت آغاز کرد و سقف را در هم کوبید. و نه تنها بر ما که تا مسافت های دور به همسایگان هم اعلام خطر نمود و نهیب زد.

مردم آمریکا نشان دادند که نمی خواهند کشورشان حیات خلوت صهیونیست ها باشد.

توده های اجتماعی اعلام کردند با وجود اختلاف طبقاتی صفر و صدی دیگ آمریکا برای مردمان خود نمی جوشد.

آنها نشان دادند که از آوارگی فرزندان شان در جنگ های خاورمیانه راضی نیستند.

آنها فریاد برآوردند که نمی خواهند آمریکا مرکز رشد و تربیت داعش باشد.

انتخابات اخیر آمریکا پیام های زیادی برای خودشان و همه دست اندرکاران سیاست داشته از جمله با عبور از جامعه یک صدایی و محکوم نمودن آن  جامعه محدود به دو صدا را هم برنتافته و با صدای بلند به گوش جهانیان رساندند که امریکا به دو نفر و سران دو حزب خلاصه نمی شود و در نتیجه به هر دو نه گفتند و در نهایت فردی بد نام با شکم سیر را بر دروغگویی سیری ناپذیر ترجیح دادند.

انتهای پیام