چرا کشورها به راحتی علیه ایران موضع‌گیری می‌کنند؟ | فریدون مجلسی
فریدون مجلسی در روزنامه جهان صنعت نوشت: طی روزهای اخیر شاهد بودیم که ژاپن نیز مانند روسیه و چین در نشست شورای همکاری خلیج‌فارس، مواضع ضدایرانی درخصوص جزایر سه‌گانه ایرانی را تکرار کرد؛ امری که با واکنش دوباره وزارت خارجه مواجه شد.
در این رابطه لازم به یادآوری است که ژاپن امروز نه‌تنها با ایران رابطه چندانی ندارد، بلکه با ادامه شرایط فعلی، در آینده نیز رابطه‌ای با ما نخواهد داشت. در واقع با توجه به وضعیتی که به واسطه تحریم‌ها برای ایران به وجود آمده، به صورت طبیعی ژاپنی‌ها را متقاعد می‌کند که به واسطه خوشامد یا ناراحتی ایران، روابط خود را با اعراب نادیده نگیرند، چراکه این کشور مانند سایر کشورهای مهم در چارچوب واردات، صادرات و خدمات فنی- مهندسی به دنبال منافع ملی خود است.
به همین دلیل از آنجا که ایران خارج از عرصه روابط و مبادلات تجاری بین‌المللی قرار دارد، پیش از این نیز شاهد بودیم که کشورهایی نظیر چین، روسیه و هند هم پای چنین بیانیه‌هایی را علیه ایران امضا کرده‌اند. در اینجا مساله مهم این است که ایران یک زمانی قدرتمندترین کشور منطقه بوده و بازیگران بین‌المللی جرات اتخاذ چنین موضع‌گیری‌هایی را علیه ما نداشتند، اما حالا هر چند که ایران از لحاظ نظامی و موشکی از قدرت‌های اصلی منطقه است، ولی متاسفانه به واسطه تحریم‌ها و دور شدن از مبادلات پولی و مالی جهانی از لحاظ اقتصادی تضعیف شده است. لذا معتقدم ایران در وهله اول باید استقلال اقتصادی و مالی خود را بازیابی کند. یعنی مانند امروز برای واردات یا صادرات یک کالا و محصول مجبور به اخذ مجوز از وزارت خزانه‌داری آمریکا نباشیم. این موضوع متاسفانه نه‌تنها در فروش نفت، بلکه در واردات دارو و غذا نیز به چشم می‌خورد. بنابراین ما به واسطه عدم امکان نقل و انتقال مالی، استقلال بانکی و تجارت بین‌المللی خود را با مخاطراتی جدی مواجه کرده‌ایم.
در این میان با دور زدن تحریم‌ها و فروش نفت به چین آن هم با تخفیفات کلی، استقلال اقتصادی ایران تامین نخواهد شد. در همین رابطه اصل کلی این است که وقتی کشوری در عرصه اقتصادی ضعیف شود، سایرین نه‌تنها رعایت آن را نخواهند کرد، بلکه اساسا به شما فکر هم نمی‌کنند.
از سوی دیگر لازم به ذکر است واکنش‌های ایران مبنی بر احضار سفیر یا صدور بیانیه اعتراضی از سوی وزارت خارجه کارکرد چندانی نداشته و دردی را نیز دوا نمی‌کند، لذا ادامه چنین وضعیتی باعث می‌شود نه‌تنها روابط ما با دنیا محدودتر از گذشته شود، بلکه باید در آینده نیز انتظار چنین موضع‌گیری‌هایی را علیه ایران از سوی سایر کشورها داشته باشیم.
در واقع معتقدم وقتی ما با جهان روابط پولی و مالی نداریم، این سطح از مناسباتی که با برخی کشورها مانند ژاپن داریم به واسطه این است که آنها با حضور خود در ایران بیشتر به دنبال جلوگیری از تنش‌های بیشتر هستند. مساله مهم دیگر نیز این است که هر چند ایران به واسطه بزرگی و قدرت خود در سایه فشار تحریم‌ها می‌تواند زنده بماند، اما باید توجه داشت که هدف یک کشور زنده ماندن اتباع آن نیست، بلکه هدف اصلی زندگی کردن است؛ امری که برای تحقق آن به مراودات جهانی و توسعه علمی و فنی نیاز است.
* دیپلمات پیشین و کارشناس مسائل بین‌الملل
انتهای پیام
اگر گوش گوش توو ناله ناله من آنچه به جایی نرسد فریاد است