هشدار فعالان دانشجویی در دیدار با وزیر علوم: دست از انفعال بردارید

مرداد ماه سال جاری 92 تشکل دانشجویی در نامه‌ای خطاب به رییس جمهور، از رییس جمهور خواستند که ناامیدی و انفعال دانشگاه را که ناشی از حاکمیت نگاه‌های امنیتی و نقض مکرر استقلال دانشگاه است، جدی بگیرد تا پویایی و نشاط به نهاد دانشگاه بازگردد. پس از انتشار اخبار این نامه بود که معاون فرهنگی و اجتماعی وزیر علوم در مصاحبه‌ای اعلام کرد که به درخواست این 92 تشکل رسیدگی خواهد شد و جلسه‌ای با نمایندگان آن‌ها برگزار خواهد شد. بالأخره پس از کش و قوس‌های فراوان در روز شنبه هشتم آبان ماه سال جاری نشست نمایندگان این تشکل‌ها با حضور وزیر علوم و معاون فرهنگی این وزارت خانه در وزارت علوم برگزار شد. آن‌چه که در ادامه می‌آید میزگردی با حضور نمایندگان طیف‌های مختلف تشکل‌های دانشجویی است که در جلسه با وزیر علوم حضور داشته‌اند؛ میزگردی که چند روز پس از دیدار با وزیر علوم و برای نخستین بار با حضور فعالین دانشجویی از طیف‌های مختلف فعال اصلاح طلب در دانشگاه‌ها برگزار شد؛ «افشین هزاوه» به نمایندگی از مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر، «برهان ثقفیان» دبیر انجمن اسلامی دانشجویان ترقی خواه دانشگاه صنعتی امیرکبیر، «خشایار پورطاهری» دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف و «امیررضا اکبرپور» دبیر انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام (ره) دانشگاه یزد، در این میزگرد حضور داشته‌اند تا محتوای جلسه با وزیر علوم و خواسته‌ها و مسایل و مشکلاتشان و تحلیلشان درباره فضای کنونی حاکم بر دانشگاه‌ها بررسی شود.

متن کامل گزارش انصاف نیوز از این میزگرد در پی می‌آید:

سؤال:  چه شد که 92 تشکل دانشجویی در مرداد ماه امسال خطاب به ریاست جمهوری نامه‌ای نوشتند؟ پیش زمینه‌ها و سابقه‌ای که موجب نگارش این نامه شد، چه بود؟ و آیا واکنش یا بازخوردی هم (چه در  فضای عمومی و چه در دانشگاه‌ها و چه در وزارت علوم) داشت؟

برهان ثقفیان: برای جواب این سؤال می‌توان یک گزارش چند هزار کلمه‌ای از اوضاع نابه‌سامان دانشگاه‌های کشور، فعالین و تشکل‌های دانشجویی که موجب شد این نامه نوشته شود، نوشت. مهم‌ترین عامل آن، بی توجهی دولت و وزارت علوم و وزارت بهداشت به عنوان متولیان امور دانشگاه‌های کشور به شرایط دانشگاه است، به طوری که رئیس جمهور هیچ دیداری با دانشجویان و یانماینده های تشکل‌های دانشجویی و شوراهای صنفی در این 3 سال نداشته، در جلسه افطاری که تابستان امسال با دانشجویان و جوانان بود هیچ تشکل دانشجویی دعوت نشد، دانشجویان سالی یک بار می‌توانند با وزرای مربوطه دیدار داشته باشند. علاوه بر این از میان سه نشستی که قرار بود در بهار 95 برای هم اندیشی انجمن‌های اسلامی برای تشکیل اتحادیه برگزار شود، دو نشست با ضعف و ناتوانی وزارت علوم کنسل شد. همه‌ی این‌ها اجماع نظری را در جریان دانشجویی از طیف‌های مختلف ایجاد کرد که دولت و وزارت علوم به طور مشخص توجهی به فعالین دانشجویی و اوضاع اسفناک دانشگاه‌ها ندارد و نیاز است تا مطالبات تشکل‌ها در فضای عمومی مطرح شود. بنابراین این مطالبات در یک نامه با مشارکت بی سابقه 92 تشکل دانشجویی از سراسر کشور تنظیم و سپس منتشر شد.

البته واکنش خاصی نسبت به این نامه در ابتدای امر مشاهده نکردیم، اما پس از انتشار آن در برخی رسانه‌ها، توجه‌های بیشتری به آن شد و در کمال تعجب معاون فرهنگی وزارت علوم عنوان کردند که وزیر با نماینده‌های این تشکل‌ها دیداری خواهند داشت.

افشین هزاوه: در ابتدای دولت جدید خوشبختانه اقدامات مثبتی در جهت ایجاد فضای باز برای فعالیت دانشجویی صورت گرفت؛ تغییر برخی رؤسای دانشگاه‌ها، مبارزه با رانت و بورسیه‌های غیرقانونی و همچنین صدور مجوز تشکیل تشکل‌های دانشجویی اقدامات خوبی بود که در این دولت صورت گرفت، اما متاسفانه با استیضاح دکتر فرجی‌دانا این روند مثبت و خوب به شدت کُند و در برخی موارد متوقف شد. اوضاعی که در دانشگاه‌ها رو به بهبود بود مجدداً دچار چالش‌ها و موانع تازه‌ای شد که مثال بارز آن دخالت آشکار برخی نهادهای قضایی و امنیتی در دانشگاه‌ها و برنامه‌های دانشجویی و نقض استقلال دانشگاه است.

توقف آن روند مثبت و بروز مشکلات جدید، عدم رسیدگی به درخواست تشکیل اتحادیه‌های دانشجویی، امنیتی ماندن فضا، برخورد تبعیض‌آمیز با تشکل‌های دانشجویی، عدم حرکت براساس مُرّ قانون توسط مسئولین دانشگاه‌ها، به یغما رفتن همین اندک عدالت آموزشی موجود و بسیاری علل و دلایل دیگر، همه و همه دست به دست هم داد تا ما چاره‌ای نبینیم جز نوشتن نامه‌ای به رئیس جمهور، اما متأسفانه نه ایشان و نه معاون اول‌شان و نه حتی وزیر علوم پاسخ درخوری به این نامه ندادند و با گذشت قریب به 4 ماه هنوز خبری از رییس‌جمهور برای گفت وگو با نمایندگان این تشکل‌ها نشده است. انتظار می‌رفت و می‌رود از سوی رئیس‌جمهوری و یا معاون اول‌شان یک جلسه برای شنیدن سخن نمایندگان دانشجویان ترتیب داده شود. چرا که هرچند بخش مهمی از اعتراضات دانشجویان معطوف به عملکرد وزارت علوم بود و هست، اما در کنار آن بسیاری از امور و مشکلات جز با دخالت مستقیم رئیس جمهور و سایر وزرای دولت حل نخواهد شد.

خشایار پورطاهری: دوستان درست می گویند؛ تقریباً بعد از دوران کوتاه وزارت دکتر فرجی دانا، روز به روز شاهد افول و رکود در وضعیت دانشگاه‌های کشور بودیم، متاسفانه هرچه از روی کار آمدن دولت تدبیر فاصله گرفتیم دخالت‌های خارجی و فضای امنیتی بیشتر در دانشگاه‌های کشور حس می‌شد. از این رو تشکل‌های دانشجویی تصمیم گرفتند در قالب نامه‌ای ریاست محترم جمهور را نسبت به مسال و مشکلات دانشگاه آگاه کنند.

امیررضا اکبرپور: البته قبل از این نامه هم تشکل‌های اصلاح طلب در واکنش به مشکلات و مسائل مهم موجود و به دلیل روحیه مطالبه گری‌ای که داشتند، بیانیه‌های جمعی‌ای را تنظیم و صادر کرده بودند.

در تابستان هم به دلیل گذشت سه سال از عمر دولت تدبیر و امید و مشاهده نشدن تغییرات مطلوب جریان دانشجویی در اوضاع دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی باز هم تشکل‌های دانشجویی تصمیم گرفتند برای نشان دادن اهمیت موضوع نامه مشترکی این بار خطاب به شخص اول دولت تهیه و با مشارکت حداکثری و امضای تعداد بالایی از تشکل‌ها منتشر کنند که البته چنین اقدامی در این سطح از مشارکت و با این میزان مطالبه گری بی سابقه بوده است.

سؤال: پس از آن بود که معاون فرهنگی وزیر علوم در شهریورماه امسال از برگزاری جلسه‌ای با نمایندگان این تشکل‌ها خبر داد، اما این جلسه الآن در آبان ماه برگزار شده است. جریان چه بود؟ دلیل این همه تأخیر در برگزاری این جلسه چه بود؟ اصلاً خواست برگزاری این جلسه از طرف تشکل‌ها بود یا از طرف وزارتخانه هم تمایلی وجود داشت؟

افشین هزاوه: درمورد این جلسه از سوی ما درخواستی نشده بود، درخواست ما جلسه با رئیس‌جمهور یا معاون اول‌شان بود، اما ما همین فرصت را هم از دست ندادیم تا بتوانیم مستقیماً با وزیر علوم صحبت کنیم و مطالبات‌مان را بیان کنیم و پاسخ ایشان را بشنویم. در این جلسه بنده از تشکل مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر و آقایان علیرضا محسنی از انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی قم، جناب محمدمعین جوادی از انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان و جناب محمدرضا فیض از انجمن فرهنگ و سیاست مجتمع آموزش عالی اسفراین حضور داشتیم که هر کدام دقایقی به بیان نظرات و مطالبات‌مان به نمایندگی از تشکل‌های متقاضی تأسیس اتحادیه تادا (تشکل‌های اسلامی دانشجویان ایران) پرداختیم.

برهان ثقفیان: در ابتدا خبر دیدار وزیر با نماینده‌های 92 تشکل دانشجویی موجب امیدواری ما به بهبود اوضاع شد و  انتظار داشتیم با برگزاری جلسه‌ای با حضور همه تشکل‌های دانشجویی به بررسی مشکلات ومطالبات آن‌ها توسط وزارت علوم پرداخته شود. از ابتدای سال 94 انجمن‌های اسلامی دانشگاه‌های تهران برای برگزاری چنین نشستی تلاش‌هایی کردند، اما بعد از گذشت بیش از 3 ماه از منتشر شدن نامه 92 تشکل از سه جریان شاخص دانشجویی اصلاح طلب که در دانشگاه‌ها فعالیت می‌کنند (یعنی تشکل‌هایی که سابقاً با شورای احیای انجمن‌های اسلامی همکاری داشتند، تادا ( تشکل‌های اسلامی دانشجویی ایران) و تشکل‌هایی که درخواست تأسیس اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان پیروخط امام را داده‌اند) خواسته شد که تنها 5 نماینده برای دیدار با وزیر معرفی کنند. ضمناً در جلسه مطرح شد که این دیدار به خواست خود آقای دکتر فرهادی صورت گرفته است.

متاسفانه وزارت علوم اراده‌ی برگزاری یک نشست با حضور همه تشکل‌های دانشجویی قانونی زیر مجموعه خود را ندارد و این نبود اراده ریشه همه مشکلات فضای امروز دانشگاه‌های کشور است.

امیررضا اکبرپور: بله! با توجه به صحبت وزیر محترم علوم برگزاری چنین جلسه‌ای به خواست خودشان و البته متأثر از نامه به رئیس جمهوری بوده است. تأخیر در جلسه هم بنا به گفته ستاد وزارت علوم مشغله وزیر محترم بوده است که امیدواریم جناب دکتر فرهادی از مشغله‌های علمی خود کم کنند و تمرکز بیشتری بر مسائل وزارت و دانشجویان داشته باشند.

خشایار پورطاهری: توقع ما این بود که پس از منتشر کردن نامه جلسه‌ای با حضور نمایندگان تمام تشکل‌هایی که نامه را امضا کردند برگزار شود، اما جلسه‌ای که تدارک دیده شد با حضور تنها بخش اندکی از نمایندگان تشکل‌ها صورت گرفت. ما انتظار داشتیم در جلسه شخص رئیس جمهور که مخاطب اصلی نامه بود، حضور می‌داشت تا از نزدیک فضای دانشگاه و مشکلات به ایشان منتقل بشود که متأسفانه این اتفاق رخ نداد.

سؤال: در این جلسه چه شد؟ آیا توانستید بالأخره حرف‌هایتان را به صورت تمام و کمال به وزیر علوم و معاون فرهنگی‌اش بزنید؟ و این مطالبات شما به عنوان نماینده بخش مهمی از تشکل‌های دانشجویی فعال در دانشگاه‌ها در جلسه چه بود؟

امیررضا اکبرپور: مطالبات جدی ودغدغه های مهمی گفته شد ولی نه به صورت تمام و کمال که دلیل آن هم به خاطر حضور کم وزیر در جلسه بود. البته تمامی مشکلات قبلاً به معاون فرهنگی وزیر گفته شده بود.

تقریباً بخش مهمی از مشکلات اساسی که جزء موانع سد راه تشکل‌های دانشجویی بود، همراه با مثال و سند و مدرک و دلیل خدمتشان گفته شد؛ اعم از مشکلات صنفی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، وجود فضای امنیتی، مشکلات مالی، برخوردهای سلیقه‌ای هیأت‌های نظارت و… . یکی از مهم‌ترین مسائل هیأت های محترم  نظارت در دانشگاه بود و همچنین احضار دانشجویان به مراجع غیر دانشگاهی.

برهان ثقفیان: صحبت‌های آقای کاشانی (نماینده انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه خواجه نصیر) با انتقاد شدید از ناتوانی وزارت علوم از حمایت در برگزاری نشست هم اندیشی اتحادیه انجمن‌های اسلامی که قرار بود در تاریخ 6 و 7 خرداد ماه سال جاری در تهران برگزار شود شروع شد.  این نشست که قرار بود با حضور بیش از 40 تشکل دانشجویی برگزار شود، با دخالت چندین و چند باره نهادهای اطلاعاتی امنیتی لغو شد و نزدیک به 80 فعال دانشجویی از سراسر کشور که به تهران آمده بودند آواره شدند و وزارت علوم حتی توانایی پیدا کردن یک مکان برای اسکانی درشان دانشجویان نداشت و چندین بار مکان اسکان جابه جا شد و دست آخر درکوی دانشگاه تهران دانشجویان را مستقر کردند که در همان دو روز حتی عبور و مرور دانشجویان با مصائب عجیب و غریبی همراه بود .

سپس به ناهماهنگی و نبود قانون یکسان برای موضوع سنوات آموزشی در دانشگاه‌های کشور اشاره شد که به طور مثال در 5 دانشگاه شهر تهران، یعنی دانشگاه‌های خواجه نصیر، پلی تکنیک، علامه طباطبایی، تهران و صنعتی شریف مسئولین دانشگاهی هرکدام یک روش را اتخاذ کرده‌اند و برخوردها کاملاً سلیقه‌ای است، به طوری که در دانشگاهی هزینه‌ها پس داده شد، اما در دانشگاهی علاوه به شهریه جریمه هم اخذ می‌شود!

در صحبت‌های اقای امیران (نماینده انجمن اسلامی آرمان دانشجویان دانشگاه علم وصنعت) به سیاست‌های دوگانه وزارتین در برخورد با تشکل‌های دانشجویی انتقاد شد؛ به طوری که بعضی مدیران وزارت علوم و وزارت بهداشت تشکل‌ها را به خودی و ناخودی تقسیم می‌کنند. این مسئولین با وجود اینکه در ظاهر خود را بی طرف نشان می‌دهند اما در خفا و در جلسات خصوصی تشکل‌های اصلاح طلب را با اتهامات واهی مثل تندرو و یا ضد نظام متهم می‌کنند.

در صحبت‌های اقای صفاپور (نماینده دانشگاه قزوین) به نفوذ غیرقانونی نهادهای خارج از دانشگاه در جزئی‌ترین فعالیت‌های مدنی دانشجویان و ایجاد فضایی امنیتی که موجب ایجاد رخوت و خفقان در محیط دانشگاه شده است، اشاره شد. آقای صفاپور معتقد بود عملکرد منفعلانه وزارتخانه در برابر این برخوردها، موجب اضمحلال کیان و حریم دانشگاه شده و توان و انگیزه را از دانشجویان برای فعالیت و انتقاد گرفته است.

عملکرد دوگانه مسئولین تعیین شده از جانب وزارت علوم در دانشگاه‌ها معضل دیگری در مسیر فعالیت جنبش دانشجویی است که در این جلسه بدان اشاره شد. عدم برخورد قانونی با تخلفات طیفی خاص از یک طرف و برخورد شدید و مغرضانه با انجمن‌های منتقد و اصلاح طلب از طرف دیگر، از مصادیق بارز این رفتار دوگانه است. برای مثال می‌توان حکم تعلیق 6 ماهه انجمن اصلاح طلب به جرم نصب تصاویر مسئولین اسبق نظام  را در کنار تذکر کتبی به بسیج دانشگاه امام خمینی قزوین به جرم توزیع بیانیه‌های توهین آمیز خطاب به دولت تدبیر و امید در بیرون از دانشگاه مقایسه کرد.

در پایان هم بنده با انتقاد از اینکه وزارت علوم حتی امکان برگزاری نشستی با حضور همه‌ی تشکل‌های اصلاح طلب دانشجویی برای شنیده شدن مطالبات و مشکلاتشان را ندارد اضافه کردم که در هفته گذشته در وزارت بهداشت در جلسه‌ای برای دیدار انجمن‌های اسلامی دانشگاه‌های علوم پزشکی سراسر کشور با دکتر قاضی زاده هاشمی، تقریباً تمامی انجمن‌ها (نزدیک به 35 انجمن) دعوت شدند و این سؤال را مطرح کردم که آیا وزارت علوم در همین حد هم توانایی  ندارد؟

سپس اشاره کردم که پروژه‌ای کلان از چندین سال قبل برای آموزش عالی تعریف شده که در سه سطح  اول با بورسیه‌های غیرقانونی و هیأت های جذب در سطح اعضای هیأت علمی دانشگاه، دوم دخالت نهادی‌های حاکمیتی غیر انتخابی و همینطور دخالت عریان نهادهای امنیتی – اطلاعاتی با نقض استقلال دانشگاه در عرصه مدیریتی دانشگاه و سوم با طرح‌هایی مثل بومی گزینی، پولی سازی آموزش عالی، مقاله محوری در تحصیلات تکمیلی، حمایت‌های یک جانبه از تشکل‌های حاکمیت ساخته، ایجاد فضای سرکوب و تک صدایی در دانشگاه در سطح دانشجویان، تلاش می‌کند تا آموزش عالی را نابود کند و متأسفانه در این وزارتخانه هم خواست و اراده‌ای برای جلوگیری از این موارد نیست و حتی از تلاش‌هایی که در این زمینه شده مثل برخورد با بورسیه‌های غیرقانونی، آیین نامه جدید انضباطی و تلاش در جهت رفع ممنوعیت  انتشار تصویر سید محمد خاتمی حمایت و پشتیبانی بایسته و شایسته صورت نگرفته است.

افشین هزاوه: ما در هر فرصتی بنا به وظیفه‌مان مطالبات دانشجویان را به مسئولین منتقل می‌کنیم. به شکل‌های مختلف اعم از جلسات حضوری، نامه و بیانیه این کار را کرده‌ایم، بنده بعید می‌دانم حرف و مطالبه‌ای مانده باشد که ما نگفته باشیم و آقایان نشنیده باشند، اما متأسفانه در مورد برخی از این مطالبات اراده‌ای برای توجه به آنها نمی‌بینیم.

در ابتدای این جلسه نیز بنده از اینکه با حجم زیادی از مطالبات و درخواست‌هایی رو به رو هستیم که برآورده نشده‌اند از وزیر گلایه کرده و عملکرد ایشان را غیر قابل قبول توصیف نمودم. از دخالت‌های گاه و بی‌گاه نهادهای امنیتی گفتم و اینکه متآسفانه استقلال دانشگاه به شدت به سخره گرفته شده است. همین طور از برخورد تبعیض آمیز میان تشکل‌های مختلف گفتم و اینکه در بحث صدور مجوز و تخصیص بودجه به شدت برخوردهای دوگانه‌ای را شاهد هستیم. از ممنوع الدعوت بودن شخصیت‌های مختلف سیاسی، علمی و فرهنگی گفتم و اینکه حتی به حلقه‌های مطالعاتی تشکل‌ها مجوز برگزاری یا تبلیغ برنامه داده نمی‌شود، مجوز تریبون آزاد یا برنامه در صحن دانشگاه داده نمی‌شود، بسیاری از افراد در لیست سیاه برای سخنرانی قرار دارند و انواع و اقسام مشکلاتی که ناشی از ابهام قانون یا برخوردهای سلیقه‌ای مسئولین است وجود دارد و سد راه فعالیت آزادانه و پویای تشکل‌هاست.

در بخش پایانی صحبت‌هایم دو مطالبه مشخص را مطرح نمودم؛ یکی مشکلاتی که بر اثر تفکیک جنسیتی در برگزاری اردوهای تشکیلاتی بروز می‌نماید، چراکه یک تشکل 30 الی 50 عضو فعال تشکیلاتی دارد که برای انسجام میان این نیروها و آموزش آنها نیاز دارد اردوهای تشکیلاتی مختلفی برگزار نماید، اما با وجود تفکیک جنسیتی که متأثر از یک نگاه غلط است و بر اثر یک پارادایم فکری نادرست شکل گرفته است، برگزاری این اردوها با مانع مواجهه شده است. ما واقعاً نمی‌دانیم تصور برخی آقایان از اردوهای تشکیلاتی چیست؟ وقتی وسیله نقلیه جداست، محل اسکان جداست و صرفاً کلاس‌ها و جلسات در یک محل برگزار می‌شود، این همه مانع‌تراشی برای چیست؟ البته بنده درمورد علت این مانع‌تراشی‌ها اطلاع دارم، اما آقایان را دعوت به انصاف می‌کنم. البته برخی هم صرفاً هدف‌شان ایجاد مشکل برای تشکل‌های آزادی‌خواه و حق‌جو است و صرفاً مقاصد سیاسی را دنبال می‌کنند.

اما مطالبه اصلی و مهم‌ترین مطالبه ما نیز در این جلسه رسیدگی به درخواست تشکیل اتحادیه‌های تشکل‌های دانشجویی بود و همین‌طور ایفای نقش وزارت علوم در جهت تسهیل برگزاری نشست‌های هم‌اندیشی میان تشکل‌هایی که قصد تشکیل اتحادیه را دارند. مطالبه و درخواستی که بیش از یک سال است به صورت رسمی، و از همان ابتدای تشکیل دولت به صورت غیررسمی مطرح بوده است، درحالیکه ما در تادا (تشکل‌های اسلامی دانشجویان ایران) قریب به 9 ماه است درخواست تشکیل اتحادیه داده‌ایم و حتی متن پیش‌نویس اساسنامه را ارائه کرده‌ایم، اما خبری از بررسی این درخواست نشده است. از وزیر خواستیم به صورت مشخص و روشن به این مورد پاسخ دهند و به این درخواست‌ها رسیدگی شود.

از طرف دیگر روشن است که تشکیل اتحادیه نیازمند چندین نشست تشکیلاتی-هم‌اندیشی میان مؤسسین تشکیل اتحادیه است، که متأسفانه در جهت برگزاری این نشست‌ها نیز همکاری لازم صورت نمی‌گیرد و خب طبعاً انتظار می‌رود این کوتاهی نیز مرتفع گردد.

همین طور از شعار دولت درمورد اخلاق‌مداری، قانون‌گرایی و راست‌گویی گفتیم که انتظار می‌رود وزارت علوم به عنوان بخشی از این دولت به این موارد پایبند باشد و آنها را رعایت نماید و از حقوق قانونی دانشجویان دفاع نماید. انتظار می‌رود قانون درمورد همه یکسان عمل شود. درمورد برخورد تبعیض‌آمیز میان تشکل‌های دانشجویی گفتیم و امتیازات خاص و فراقانونی که یک نهاد مشخص در دانشگاه‌ها از آن برخوردار است (در حالی که سایر تشکل‌ها و نهادهای دانشجویی با مشکلات عدیده اعم از مالی و غیرمالی دست و پنجه نرم می‌کنند) را مثال زدیم. از وزیر محترم علوم نیز درخواست شد وقت بیشتری به وزارت علوم و امور دانشجویان اختصاص دهند و شخصاً پیگیر یک سری از مطالبات عمده و مهم تشکل‌ها باشند.

خشایار پورطاهری: در این جلسه دانشجویان بی پرده دغدغه‌ها و مشکلات فضای این روزها را به وزیر محترم اطلاع دادند، حتی از وزیر خواسته شد که در صورت عدم توانایی برای ایجاد فضای مساعد در دانشگاه، استعفا داده تا افرادی که توانایی لازم دارند به جای ایشان معرفی شوند.

مسائل اصلی که در این نشست مطرح شد، گلایه از دخالت نیروهای خارج دانشگاه، گلایه از فضای تنگ نظرانه که موجب عدم تأیید مجوز تشکل‌ها و برنامه‌هایشان می‌شود، انتقاد به فضای فرهنگی و فضای بسته حاکم بر نشریات دانشجویی بود که متناسب با فضای هر دانشگاه به نحو متفاوتی بیان می‌شد.

سؤال: واکنش وزیر علوم به این حرف‌ها و مطالبات چه بود؟ پاسخی هم دادند؟ به طور مشخص کدام حرف‌ها و مطالبات یا سؤالات شما، واکنش ایشان را در برداشت و چه گفتند؟

افشین هزاوه: جناب آقای دکتر فرهادی در ابتدا یک مقدمه کلی گفتند و بعد هم به کمبودهای مالی وزارت علوم اشاره کردند و در بخش پایانی صحبت‌هایشان تقریباً تلاش کردند به صحبت‌های مطرح شده از سوی ما پاسخ دهند. ایشان گفتند توافقاتی با وزیر کشور و وزیر اطلاعات برای عدم دخالت نهادهای امنیتی در دانشگاه صورت گرفته است و همین طور جلساتی با مسئولین قوه قضائیه داشته‌اند. از ظاهر حرف ایشان این طور استنباط می‌شد که این توافقات تا حد قابل قبولی استقلال دانشگاه‌ها را حفظ خواهد کرد، اما انتظار می‌رود که ما در عمل نیز شاهد این اثر باشیم. همین طور درمورد بودجه گفتند گه به صورت کلی وزارتخانه با مشکل رو به رو است، اما نگفتند برخی شبه تشکل‌ها و تشکل‌ها چگونه است که با این مشکل روبه رو نمی‌شوند ولی ما باید از آن متأثر شویم. درمجموع پاسخ ایشان به موانع صدور مجوز برنامه‌های تشکل‌ها و به خصوص مسأله سخنرانی‌ها روشن نبود.

همین طور درمورد درخواست تشکیل اتحادیه‌ها گفتند مقصر در درجه اول وزارت بهداشت بوده که در دوران تصدی دبیرخانه تشکیل جلسه نداده است، پس از آن هم که دبیرخانه به وزارت علوم منتقل شده است، برخی اعضاء به دلایل مختلف در جلسه حاضر نمی‌شدند و حالا هم که دو جلسه تشکیل شده است تازه آیین‌نامه تدوین شده است. ایشان قول دادند 5 یا 6 جلسه دیگر تا پایان سال برگزار می‌شود و به درخواست تشکیل اتحادیه‌ها رسیدگی می‌شود.

اما باید بگویم که مطالبه ما رسیدگی هرچه سریع‌تر به این درخواست‌هاست، چراکه طبق قانون خیلی زودتر از این صحبت‌ها باید به این درخواست‌ها رسیدگی می‌شد و تعلل بیش از این جایز نیست. به هیچ وجه قابل قبول نیست یک طیف فکری در حالی که درمورد برخی نهادها و اتحادیه‌هایش ابهامات و سؤالات قانونی زیادی مطرح است، 5 اتحادیه کشوری داشته باشد، از امکانات بیت‌المال به صورت کامل بهره‌مند شود، هر تریبونی که می‌خواهد داشته باشد، هر برنامه‌ای که می‌خواهد برگزار نماید، اما سایر طیف‌های دانشجویی و تشکل‌های قانونی از این امکانات و حقوق قانونی محروم بمانند. به نظر ما تبعیض و برخورد دوگانه با تشکل‌های دانشجویی و قانونی باید پایان پذیرد و هیچ تأخیری در اصلاح این روند نادرست قابل قبول نیست.

امیررضا اکبرپور: البته وزیر علوم به خاطر فرصت کمی که برای جلسه در نظر گرفته بودند، مجال پاسخگویی به تمام سؤال‌ها را نداشتند. راجع به یک سری مشکلات خاص اطلاع نداشتند و پاسخگویی را به معاون خود واگذار کردند ولی راجع به مسائل کلان پاسخ‌هایی دادند که بعضاً قانع کننده بود. درخواست تأسیس اتحادیه‌های دانشجویی، وجود فضای امنیتی در دانشگاه‌ها، عدم وجود شفافیت در آیین نامه آموزشی جدید، منفعل بودن وزارت در برابر مشکلات دانشگاه‌ها و عدم اطلاع از یکسری مشکلات در بعضی دانشگاه‌ها بیشتر مورد واکنش وزیر قرار گرفت که توضیحات و دلایلی برای هر کدام آوردند ولی نیاز به اقدامی مناسب برای حل موانع و مشکلات از سمت وزارت علوم است.

برهان ثقفیان: از نظر من تقریباً هیچ پاسخ مشخصی به هیچ کدام از موارد داده نشد و بیشتر صحبت‌های ایشان مربوط به مسائل بی ربط به جلسه مثل وضعیت خوابگاه‌ها و تلاش وزارت برای بهبود آن، آمار اعتیاد دانشجویان، مشکلات مالی و بودجه‌ای وزارت علوم بود.

در بخش‌های کوتاهی در مورد اعتراضات به روند مجوز ندادن به اتحادیه و نشست‌های مربوط به آن حرف‌هایی زدند؛ هم از فشارهای همه جانبه و زیادی که به وزارتخانه در مورد این نشست‌ها وارد شد گفتند و هم گفته شد بعد از تدوین آیین نامه هیئت نظارت مرکزی بر تشکل‌های دانشجویی درباره این موارد تصمیم گیری خواهد شد.

البته در جواب خواسته دانشجویان مبنی بر  استعفای ایشان، دکتر فرهادی گفتند که اهل استعفا نیستند و در جواب نقد یکی از دوستان که دو روز از هفته به مطب شخصی خود می‌روند و به مسائل کاری حرفه‌ای خود می‌پردازند اشاره داشتند که این یکی از شروطشان برای پذیرش پست وزارت بوده و در دوره‌های قبلی در وزارت خانه‌ها هم روال کارهایشان به همین صورت بوده است.

خشایار پورطاهری:  در کل پاسخ‌های داده شده توسط وزیر در برخی موارد مثبت و در برخی موارد همراه با محافظه کاری بود، اما آنچه اهمیت دارد نه پاسخ شفاهی که عملکرد آتی وزارت در رفع مشکلات است.

سؤال:  به جز این گفتگوها، آیا نکته مهم دیگری هم در جلسه از سوی مسئولین وزارتخانه مطرح شد؟

افشین هزاوه: بله بحث ممنوع‌التصویری جناب خاتمی نیز مطرح شد، که متأسفانه باز هم پاسخ روشنی دریافت نکردیم. البته وقتی قانون حاکم نباشد نمی‌توان وضعیت بهتری را هم متصور شد. این را هم بگویم که مساله ما ممنوع التصویری یک فرد نیست، مساله ما به بازی گرفته شدن قانون و حاکمیت مردم و آزادی‌های خدادادی است.

همینطور از مطالبات صنفی و رفاهی دانشجویان سخن به میان آمد، مانند مشکلاتی که بر اثر هزینه سنوات ترم 9 و10 کارشناسی و ترم 5 کارشناسی ارشد بروز کرده است. در این‌باره نیز همراه حدود هشتاد تشکل و شورای صنفی چندین ماه قبل نامه‌ای به وزارت علوم فرستاده بودیم که متأسفانه آن نامه نیز مغفول مانده است.

از جمله موارد دیگری نیز که مطرح کردیم بحث جذب غیراصولی، رانتی و غیرعلمی برخی اعضای هیأت‌های علمی دانشگاه‌ها بود. همین طور از روند پذیرش‌های غیراصولی دانشجویان و راه‌اندازی بنگاه‌های اقتصادی برای فروش مدرک به اسم انواع دانشگاه‌ها و مؤسسات علمی جدیدالخلقه انتقاد کردیم.

برهان ثقفیان: البته دکتر هاشمی معاون فرهنگی اجتماعی وزارت علوم هم گفتند که قرار است نشست‌های منطقه‌ای برای تشکل‌های دانشجویی استان‌ها و نزدیکی و هم اندیشی این تشکل‌ها صورت بگیرد، اما از چارچوب و نحوه برگزاری این جلسات اطلاعات بیشتری در اختیارمان قرار ندادند.

همچنین دکتر فرهادی از حصول توافقی بین وزارت کشور، وزارت اطلاعات و وزارت علوم برای دخالت‌هایی که در دانشگاه صورت می‌گیرد خبر داد اما از چند و چون آن چیز بیشتری گفته نشد.

امیررضا اکبرپور: از نظر من که برآیند جلسه همان وعده و وعیدهای همیشگی برای رفع مشکلات بود. امیدواریم بعد از برگزاری دو جلسه و صرف وقت و انرژی، نتایج مطلوب و قابل لمسی را شاهد باشیم و جلسه بعدی با موضوع گزارشی از اقدامات انجام شده در راستای مطالبات دانشجویان و تشکل‌های اسلامی برگزار شود.

سؤال: تا چه حد واکنش‌ها و حرف‌های مسئولین وزارت علوم را در این جلسه قانع کننده و مثبت ارزیابی می‌کنید؟

امیررضا اکبرپور: بالاخره با پرسش‌ها و مطالباتی که توسط دانشجویان مطرح شد، جواب‌هایی هم به صورت قانع کننده و هم بدون توجیه داده شد. ولی در کل جواب‌ها همراه با دلیل و توجیه بود. از لحاظ گفتاری جلسه مثبتی ارزیابی می‌شد ولی از لحاظ عملیاتی حداقل برای مجموعه تشکل‌های خط امامی چنین نبود. قول‌های فراوانی از سمت معاونت فرهنگی به ما داده شد ولی اگر وضع بر همان منوال قبل پیش برود شاهد تغییرات خاصی نخواهیم بود. قول‌هایی هم برای بهبود وضعیت اتحادیه‌های در حال تأسیس و اوضاع دانشگاه‌ها داده شد. یکی از قول‌هایی که معاونت فرهنگی در جلسات این چنینی به ما می‌دهد حمایت و مساعدت برای برگزاری نشست هیأت مؤسس اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان پیرو خط امام (ره) است که تاکنون فقط در حد حرف بوده است.

برهان ثقفیان: از نظر من هم برای هیچ کدام از مطالبات پاسخ عینی و دقیقی داده نشد. به نظر بنده جلسه‌ای فرمالیته و بی فایده بود؛ فقط برای خالی نبودن عریضه که صرفاً عنوان شود وزیر علوم مشکلات تشکل‌های دانشجویی را از نزدیک شنید. چرا که جلسه نه طرح موضوع خاصی داشت و نه حتی قول یا تصمیم یا راهبرد مشخصی برای ادامه وضعیت ارائه شد.

افشین هزاوه: خب ما منتظر هستیم خبر رسمی آن توافقات برای عدم دخالت نهادهای امنیتی و خارج از دانشگاه را در امور دانشگاه را بشنویم، منتظر هستیم این وعده رسیدگی به درخواست تأسیس اتحادیه‌های دانشجویی هرچه زودتر برآورده شود و همین طور منتظر هستیم شاهد تسهیل در روند اخذ مجوز و تخصیص بودجه برگزاری برنامه‌های تشکل‌های دانشجویی باشیم. هرچند به نظر بنده اگر عزم روشنی در این یک ماهه اخیر در این باره نبینیم، نمی‌توان خیلی به تغییرات مثبت از سوی وزارتخانه تا پایان عمر این دولت امید داشت. به نظر ما این گونه جلسات تا همراه یک نتیجه مشخص و پاسخ روشن نباشد، فایده‌ای ندارد.

سؤال: میزان اطلاع وزیر از مشکلات و مطالبات تشکل‌های و فعالین دانشجویی در چه حد بود؟ آیا از برخوردها و مشکلاتی که در سطح دانشگاه‌ها وجود داشت، مطلع بودند؟ چه نظری در این باره داشتند؟

برهان ثقفیان: به نظر می‌آمد که تا حدی نسبت به جلسه قبل دکتر فرهادی از مطالبات و مشکلات اگاه تر بودند، چرا که در جلسه تیر ماه در ماه رمضان وزیر علوم منشور مطالبات دانشجویی که در آستانه انتخابات مجلس با امضای 76 تشکل دانشجویی منتشر شده بود را حتی مطالعه نکرده بودند!! اما این جلسه علاوه بر نامه از کنسل شدن دو نشست هم اندیشی برای تشکیل اتحادیه و از برخوردهایی قضایی که با چند فعال دانشجویی در برخی دانشگاه‌ها شده بود مطلع بودند.

ایشان در سطح کلان به دخالت نهادهای امنیتی و اطلاعاتی در دانشگاه واقف هستند اما خواست و اراده و یا حتی توانایی و جسارتی برای مقابله با دخالت‌های فراقانونی در دانشگاه‌ها ندارند. در مورد اعمال نظرات سلیقه‌ای توسط مسئولین دانشگاه‌ها، باتوجه به اینکه حجمش بسیار زیاد است، نیازمند تیم‌هایی مانند هیأت‌های سه نفره که در سال 92و 93 برای تغییر روسای دانشگاه‌ها تشکیل شده بود هستیم. اما این مسائل انگار اولویتی برای وزیر علوم ندارند.

خشایار پورطاهری: در بسیاری از موارد شخص وزیر اطلاع دقیقی از مسائل دانشگاه و حتی مطالبات مطرح شده نداشتند، به طور مثال شخص وزیر حتی از محتوای نامه نود و دو تشکل اطلاع دقیقی نداشتند؛ مسأله ای که موجب نگرانی ما می‌شود.

با وجود پیگیری‌ها و دغدغه‌های آقای دکتر هاشمی بر روی مسائل فرهنگی، متأسفانه به نظر می‌رسد پذیرفتن برخی فشارها که از خارج وزارت خانه تحمیل می‌شود و عدم ایستادگی بر مواضع صحیح و بر حق، موجبات تضعیف فضای فرهنگی دانشگاه را فراهم آورده است.

افشین هزاوه: خب کلیات را می‌دانند، اما در بحث مصادیق و جزیئات اطلاع کافی ندارند. متأسفانه وزارت علوم نیز مثل سایر بخش‌های دولت مشکل برقراری ارتباط با بدنه مردمی را دارد، به نظر من مسئولین اطلاع کافی از مسائل و مشکلات دانشگاه و عملکرد مسئولینش ندارند و راه‌های ارتباطی با مسئولین وزارت هم کم است. مشکل دیگر هم در بخش کارمندان و کارشناسان وزارت علوم است که متاسفانه اکثرشان با تفکری غیر همسو با دانشجویان هستند و خوب طبعاً در مسیر ارتباط وزارت با دانشجویان نه تنها که کارگشا نیستند، بلکه سنگ‌اندازی نیز می‌کنند.

امیررضا اکبرپور: بله واقعاً از تمامی مسائل و مشکلات اطلاع نداشتند؛ بعضی از آنها را به معاون فرهنگی‌شان ارجاع می‌دادند و راجع به مسائلی که با خبر بودند، اکثراً جواب‌هایی قانع کننده و یا توجیه کننده دادند.

اما مسأله اینجاست که قطعاً فردی که این پست را قبول کرده است باید اهمیت زیادی هم برای این موضوع قائل باشد، در غیر این صورت از لحاظ شرعی و قانونی خلاف انجام داده است. آنچه که در جلسه نمایان بود وجود دغدغه در مسئولین به خاطر مسائل فرهنگی و سیاسی بود، ولی پیگیری‌های ایشان و اشرافشان چیز دیگری نشان می‌داد. امیدوارم اراده بیشتری برای رفع موانع فعالیت تشکل‌های اسلامی از خود نشان دهند.

 سؤال: مسئولین معمولاً در طول دوران کاری خود و خصوصاً در چنین جلساتی، گزارش‌ها و اخباری از فعالیت‌های خود را ارائه می‌دهند. گزارش‌های ارائه شده از فعالیت‌های فرهنگی  در وزارت علوم از ابتدای دولت اعتدال تا کنون را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ نقاط ضعف و قوت عملکرد وزارت علوم در حوزه فرهنگی در دانشگاه‌ها را در چه می‌بینید؟

امیررضا اکبرپور: در این جلسه هم کم و بیش آماری داده شد که بیشتر در حوزه‌ی صنفی و آموزشی بود و نشان دهنده تغییراتی نسبت به قبل بود. ولی واقعیت این است که در حوزه‌های سیاسی و فرهنگی ضعف‌هایی وجود دارد و آمارهایی که داده شد هم قابل قبول نبود. البته شاید در حوزه‌ی فرهنگی هم حمایت بیشتر شده است ولی بدون پشتوانه.

در رابطه با مسائل فرهنگی و مخصوصاً سیاسی نیاز هست باتوجه به نزدیک شدن انتخابات ریاست جمهوری تدابیر جدیدی اتخاذ شود که به دانشجو و دانشگاه در عین پویایی، کمترین آسیب ممکن وارد شود.

برهان ثقفیان: در این جلسه به هیچ وجه نه دکتر هاشمی و نه دکتر فرهادی گزارشی از تغییرات به وجود آمده و عملکرد خود ارائه ندادند، چراکه خود بهتر از دانشجویان در جریان هستند که از بعد از جلسه در ماه رمضان و همین طور نامه 92 تشکل اتفاق خاصی در دانشگاه‌ها رخ نداده، به مطالبات پاسخی داده نشده است و به مراتب اوضاع در حوزه‌های مختلف بدتر شده است.

نقطه قوت وزارت علوم در این دولت صدور مجوز فعالیت نزدیک به 100 تشکل دانشجویی جدید بوده است که عمده این اتفاقات در زمان تصدی دکتر فرجی دانا رخ داده است ولی در دوران دکتر فرهادی روند رو به بهبود، سیر نزولی پیدا کرده است. موج جدیدی از برخوردهای قضایی و انضباطی با فعالین دانشجویی چه صنفی چه سیاسی چه نشریاتی ایجاد شده است. نشریات و تشکل‌های دانشجویی بخاطر عکس آقای خاتمی و محصورین بدون ارائه دلیل‌های قانونی و حقوقی محکوم می‌شوند. اکثر برنامه‌های تشکل‌های احیا شده و یا تازه تأسیس، به دلیل مجوز ندادن یا کنسل می‌شوند و یا با مشکل‌های فراوان برگزار می‌شوند و به نوعی برای رعایت ظاهری مشی اعتدال، مجوز تشکل داده می‌شود اما جلوی فعالیت تشکل دانشجویی گرفته می‌شود یعنی برای خالی نبودن عریضه زمین بازی داده می‌شود اما توپی برای بازی داده نمی‌شود.

افشین هزاوه: در مجموع من فکر می‌کنم برای وزارت علوم فعلی، حوزه فرهنگی چندان در اولویت نیست. هرچند حرف مسئولین غیر از این است، اما کارنامه عملی‌شان تا به حال که نشان می‌دهد وزارت علوم همّتی در راستای محقق ساختن  یا پیگیری مطالبات دانشجویان به خرج نداده است.

سؤال: به نظر شما در شرایط کنونی وزارتخانه با مسئولین فعلی، تا چه حد می‌توان به برآورده شدن انتظارات و مطالبات و رسیدن به وضعیت مطلوب امیدوار بود؟ مشکل و مانع اساسی در این راه در کجاست؟

خشایار پورطاهری: من معتقد هستم پس بعد از استیضاح جناب دکتر فرجی دانا ما در دانشگاه‌های کشور سیر نزولی طی کردیم، متاسفانه هر روز فضا از روز قبل بدتر شده و هیچ تغییری در این روند نزولی رخ نداده، امری که کاملاً دلیل آن ضعف مسئولان وزارت علوم در تصمیم گیری‌های جسورانه برای از بین بردن فضای کنونی است.

افشین هزاوه: به نظر من نبود عزم راسخ در مسئولین وزارتخانه‌های بهداشت و علوم و نیز عدم هماهنگی میان وزارت علوم و وزارت بهداشت و سایر وزارتخانه‌هایی که مستقیم یا غیرمستقیم با دانشگاه در ارتباط هستند، از جمله موانع اصلی محسوب می‌شود. همینطور متأسفانه شخص رئیس جمهور نیز گویی دانشگاه در اولویت‌های‌شان نیست. از طرف دیگر دخالت برخی نهادهای امنیتی و قضایی، دخالت‌های برخی ائمه جمعه و همینطور عدم شکل‌گیری فضای تعامل و گفت‌وگو در کشور نیز از جمله دیگر موانع تحقق مطالبات دانشجویان است.

تمامی موارد فوق‌الذکر مانع اصلی حل مشکلات و برآورده نشدن مطالبات روشنی مانند تشکیل اتحادیه‌های دانشجویی، حفظ استقلال دانشگاه، ایجاد اشتغال کافی و مناسب برای فارغ‌التحصیلان و برقراری عدالت آموزشی است. این‌ها مواردی است که تنها وزارت علوم در آن‌ها دخالت ندارد، بلکه سایر بخش‌های دولت و حکومت نیز باید برای حل‌شان و پاسخگویی به آن‌ها وارد عمل شوند.

برهان ثقفیان: من هم به شخصه چندان امیدی به بهبود اوضاع و برآورده شدن مطالبات با مسئولین فعلی وزارت علوم ندارم. ریشه مشکلات را هم در ناتوانی و بی اهمیت بودن شرایط تشکل‌ها و فعالین دانشجویی برای وزیر علوم، عدم توجه دولت به سیاست داخلی و اوضاع دانشگاه‌ها و فراموش کردن اینکه یکی از عوامل مهم پیروزی دکتر روحانی در انتخابات، دانشجویان و شعارهای ایشان در مورد دانشگاه بود، می دانم.

به نظر می‌رسد که در انتخابات 96 دولت و دکتر روحانی دیگر نیازی به فضای پرشور در دانشگاه‌های کشور ندارد و دکتر فرهادی صرفاً سرپرستی برای گذران امور معمول وزارت علوم است، به همین دلیل نه هیأت دولت و نه شخص وزیر کوچک‌ترین توجهی به اوضاع ندارند و حاضر به هزینه دادن برای این مسائل نیستند.

امیررضا اکبرپور: ولی از نظر من با مسئولین کنونی هم می‌توان به مطلوب مورد نظر رسید اما با حمایت همه جانبه از طرف وزارت علوم و کنار گذاشتن محافظه کاری و جلوگیری از حاشیه سازی های بی مورد و جلوگیری از دخالت‌های ارگان‌های بی ربط.

مهم‌ترین مساله در هموار شدن مسیر، عدم دخالت‌های فراقانونی خارج دانشگاهی و همراهی مسئولین دانشگاهی با رویکردهای دولت تدبیر و امید و همچنین حمایت‌های قانونی از برنامه‌های تشکل‌ها است.

سؤال: باتوجه به مشکلات و خواسته‌هایی که دارید و هم چنین با نظر به فضای حاکم بر وزارت علوم و حال و هوای جلساتی که تا کنون داشته‌اید، از نظر شما نحوه کنشگری تشکل‌های دانشجویی در فضای دانشگاهی و هم چنین در تعامل با وزارت علوم از این پس چگونه باید باشد؟

برهان ثقفیان: تعامل و نامه نگاری با محوریت بیان مشکلات و مسائل به صورت مستمر با وزارت علوم باید وجود داشته باشد. این نامه نگاری‌ها می‌تواند اهرم فشاری بر وزارت علوم و ابزاری برای چانه زنی در دانشگاه‌ها باشد. به نظر بنده نارسایی دانشگاه‌ها و  ضعف وزارت علوم باید در فضای رسانه‌ای و عمومی کشور مطرح شود، چراکه دولت اعتدال نشان داده است که به فضای عمومی و موج‌های رسانه‌ای حساس است.

امیررضا اکبرپور: حال و هوای جلسات حس سوپاپ اطمینان را به تشکل‌های دانشجویی القا می‌کند. مطالبه گری دانشجویان که همچنان و همیشه باید ادامه دار باشد و در صورت عدم  حمایت وزارت علوم، ما به عنوان فعالین دانشجویی باید هم زمان با فعالیت‌های خود انتقاداتمان را هم به روش‌های مختلف به مسئولین وزارت علوم و دانشگاه‌ها اعلام کنیم.

از نظر ما مطالبه گری جزء جدایی ناپذیر جریان دانشجویی است و حتی نقادی و مطالبه گری های ما از دولت محترم تدبیر و امید که برخواسته از خواست دانشجویان و مردم آگاه و تحول خواه جامعه بود، متوقف نشده و نخواهد شد.

افشین هزاوه:  نحوه تعامل ما با وزارت علوم روشن است؛ حرکت بر اساس قانون، حق طلبی و بیان مطالبات و مشکلات و نقد منصفانه. ما حتماً پیگیر مطالبات‌مان و خواست دانشجویان هستیم.

از طرفی ما وظیفه فعالیت دانشجویی و مسئولیت اجتماعی خود را نیز باید به انجام برسانیم. بنابراین فارغ از هرگونه مانع و مشکلی، ما تلاش خود را خواهیم کرد.

خشایار پورطاهری: به نظر من از این پس تشکل‌های دانشجویی می‌بایست بی پرده به نقد شفاف فضای کنونی در دانشگاه‌ها بپردازند. هم چنین با نزدیک شدن به زمان انتخابات می‌بایست مطالبات دانشجویی دوباره مطرح و از رئیس جمهور آتی در این خصوص تعهداتی گرفته شود، که اگر دوره آقای روحانی ۸ ساله شد، بتوان در چهار ساله دوم امید به بهبود فضا داشت. در صورت حمایت بی قید و شرط دانشجویان، بدون مطرح کردن مطالبات و کاستی‌های وزارت علوم، قطع به یقین این روند نزولی هم چنان باقی خواهد ماند.

سؤال: به عنوان آخرین سؤال، اگر بخواهید خواسته‌تان  از شخص وزیر علوم را در یک جمله مطرح کنید، چه می گویید؟

خشایار پورطاهری: خواسته اصلی ما از وزیر محترم این است که با جسارتی بیشتری در این مسیر گام بردارند و اگر توانایی گرفتن تصمیمات مهم و ایستادگی بر آنها را ندارند، برای بهبود شرایط دانشگاه فکر دیگری بکنند .

برهان ثقفیان: از وزیر محترم درخواست می‌کنم تا به خواست فعالین دانشجویی که در نهادهای مختلف مثل انجمن‌های اسلامی و شوراهای صنفی فعالیت می‌کنند توجه کنند و به دلیل ناتوانی در بهبود فضای دانشگاه کشور از سمت خود استعفا دهند.

افشین هزاوه: خواسته ما از وزارت مشخص است؛ برآورده کردن مطالبات قانونی‌مان، دفاع از حقوق قانونی و انسانی‌مان، تعامل و همکاری در اجرا و برگزاری برنامه‌هایمان، کاهش موانع و اِعمال سلیقه‌های نابجای برخی مسئولین و تسهیل در امور مرتبط با برگزاری برنامه‌ها اعم از مجوزهای لازم و بودجه موردنیاز. انتظار می‌رود وزارت علوم همکاری مناسب و شایسته‌ای با نمایندگان تشکل‌ها و نهادهای دانشجویی داشته باشند.

امیررضا اکبرپور: تمام صحبت ما به شخص وزیر محترم علوم که عهده دار این مسئولیت مهم در نظام جمهوری اسلامی است، این هست که از مواضع به حق و قانونی خود تحت هیچ گونه فشاری عقب نشینی نکند و الگویی باشد برای تمامی معاونت‌های وزارتخانه و همچنین دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی کشور. قطعاً اگر چنین اتفاقی بیافتد، تمامی دانشجویان به حمایت وی خواهند شتافت و بزرگترین پشتیبان آن خواهند بود.

انتهای پیام