ساده‌ترین راهکار برای راستی‌آزمایی دولت‌ها
ابوالفضل نجیب، روزنامه‌نگار در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
برخلاف آنچه دولت از کارنامه موفقیت‌های خود طی دو سال گذشته در موضوعات مختلف از جمله مهار تورم، حل معضل مسکن، بیکاری و معشیت و رفع تضاد طبقاتی و حتی بر خلاف امارهای تحت نظارت و مسئولیت خود ادعا می‌کند، موضع رهبری به صراحت و تاکید بر ناکارامدی دولت در حل مهمترین معضلات مورد اشاره تاکید دارد. صرفنظر از آنچه در رأس و بدنه حاکمیت و دولت گفته می‌شود، با توجه به واقعیت‌های جاری و ساری در جامعه، علاوه بر ناکارامدی دو سال گذشته، هیچ چشم انداز امیدوارکننده‌ای برای آینده نمی‌توان متصور شد.
به این موضوعات اضافه کنید مسکوت گذاشتن عامدانه بحران‌های پیش روی از جمله محیط زیست، فرونشست بخش‌های وسیعی از خاک کشور و عنقریب شهرهای کلان از منظر دولت انگونه که عیان است نه دغدغه که اساسن فاقد موضوعیت است. در این که آمارسازی نه تنها در دولت کنونی که بخشی از راهکارهای دولت‌های پیشین بوده و همچنان ادامه دارد، تردیدی نیست. اما وضعیت کنونی در همه زمینه‌ها بخصوص اقتصادی به گونه‌ای است که حتی مسئولین و سرسخت‌ترین حامیان وضع موجود چاره‌ای جز توسل به توجیه و معدودی نمایندگان جز هشدار به عواقب و تبعات ناشی از آن ندارند.
بخشی از این اظهارات بیش از هر چیز تداعی کننده فرافکنی‌های کلیشه‌ای دولت‌های قبلی است. از جمله در مورد افزایش نرخ دلار که به کرات از قول مسئولین ادعا شده و می‌شود که دلار قرار بوده به یکصدهزار تومان برسد، و گوشت به یک میلیون تومان و مرغ به دویست هزار تومان که ما جلو افزایش این قیمت‌ها را گرفته‌ایم. آنچه شاید در خصوص موفقیت‌های دولت بر آن اصرار می‌شود، علی القاعده نباید فراتر از چنین ادعاهایی باشد.
تاکید رهبری بر حل معضلات مورد اشاره بی کمترین مسامحه به خودی خود نشان از حساسیت و تبعات سیاسی و امنیتی ناشی از ادامه وضع موجود است.
برای دولتی که وعده ساخت یک میلیون مسکن در سال داده بود، در بوق و کرنا کردن ساخت یک هزار مسکن طی دو سال نباید به شکستن شاخ غول تعبیر شود. آن هم در شرایطی که به اذعان وزیر مربوطه نصف این موفقیت [!] در روستاها حاصل شده و مابقی هم کمترین شباهتی با وعده‌های داده شده ندارد.
واقعیت این است در هیچ دولتی نمی‌توان یکسویه و با اتکا به پروپاگاندای رسانه‌ای برای خود کارنامه کارایی و موفقیت ارائه کرد. و بدتر این که مانع صدای منتقدین و کارشناسان شد. بهترین راهکار در چنین شرایطی برای راستی ازمایی ادعاها در هر حوزه و موضوعی، ایجاد فضای نقد در بالاترین سطح اطلاع‌رسانی یعنی همان صداوسیمای دولتی و با کارشناسان هر حوزه است. مردم حق دارند صدای منتقدین کارنامه ادعایی دولت را از دستگاه طویل و عریضی که از کیسه آنها تأمین می‌شود، بشنوند.
واقعیت این است مردم کارشناس نیستند، اما به این معنی نیست که دلایل واقعی و واهی مشکلات موجود را ندانند. وقتی مسئولین ریز و درشت تمامی مشکلات موجود را به گردن امریکا و اراده او معطوف می‌کنند، مردم حق دارند از مسئولین بپرسند کجای این کشور مصون از نفوذ دشمن است. حق دارند بپرسند دولتی که مدعی است در مقایسه با دولت‌های قبلی مهمترین دستاوردش احیای استقلال سیاسی است، چگونه می‌تواند دشمن ادعایی را مسبب تمامی بحران‌های ریز و درشت و حتی نفوذ در سیستم اداری و اموزشی و اقتصادی و فرهنگی و حتی محیط زیستی معرفی کند.
آنچه مردم و منتقدان حق دارند بپرسند، نسبت دستاوردهای ادعایی با وعده‌های داده شده رئیسی است، نه آنچه ایشان در خصوص خاستگاه‌ها و برنامه‌های اعلام نشده آن هم با فرض حاصل کرده است. آنچه دولت در خصوص سیاست خارجی به دستاورد تعبیر می‌کند، در عمل جز به فشل عمل کردن در قبال رویکرد هجومی افغانستان در موضوعات مرزی و آبی و حتی واکنش‌های تحقیرآمیز نمی‌توان تعبیر کرد.
در حوزه فرهنگی و استقلال رسانه‌ها، از آنجا که این موضوعات از بنیان در زمره دغدغه و وعده‌های رئیسی نبوده و مغفول گذاشته شده، نه انتظاری می‌رود و نه قابل بحث و نقد است. نکته جالب اما ادعاهای رئیس جمهور در خصوص آزادی بیان و قلم و ایضن انکار برخورد با روزنامه نگاران و رفتارها علیه اصحاب رسانه است. بی تعارف باشیم، کارامدی و ناکارامدی در روزگار ما تنها با شاخص‌ها قابل نفی و اثبات است. آنچه در این خصوص با زندگی مردم تنیده و گره خورده، چنانچه رهبری بر آن تاکید داشتند اظهر من الشمس و نگران کننده است. مابقی می‌ماند تا اگر صلاح و ثوابی برای آینده مفروض هستیم، بعهده مناظره کارشناسان و مدعیان. این ساده‌ترین راهکار برای راستی ازمایی دولت‌ها است.
انتهای پیام
