هیتلر 6 هزار جلد کتاب داشت که اکنون در دسترس عموم قرار گرفت

روزنامه ستاره صبح نوشت: هیتلر تا زمان مرگش در سن پنجاه و شش سالگی، صاحب شانزده هزار جلد کتاب بود. برای او، کتابخانه نمایانگر یک سرچشمه هنری، آن منبع استعاری دانش و الهام بود. او عمیقاً به طرف آن جذب شد و ناامنی‌های فکری خود را فرو نشاند و جاه‌طلبی‌های متعصبانه‌اش را تغذیه کرد.
انتشارات علوم نوین «کتابخانه خصوصی هیتلر؛ کتاب‌هایی که زندگی او را شکل دادند» نوشته تیموتی ریبک با برگردان فارسی کامیاب شهریاری را منتشر کرد. 
البته او مردی بود که بیشتر به سوزاندن کتاب‌ها شهرت داشت تا جمع‌آوری آنها، با این حال تا زمان مرگش در سن پنجاه و شش سالگی، صاحب شانزده هزار جلد کتاب بود. برای او، کتابخانه نمایانگر یک سرچشمه هنری، آن منبع استعاری دانش و الهام بود. او عمیقاً به طرف آن جذب شد و ناامنی‌های فکری خود را فرو نشاند و جاه‌طلبی‌های متعصبانه‌اش را تغذیه کرد. آن‌طور که ادعا می‌کرد او با حرص و ولع، حداقل یک کتاب در هر شب، گاهی اوقات بیشتر می‌خواند. او زمانی گفت: وقتی کسی می‌دهد، باید بگیرد و من آنچه را که نیاز دارم از کتاب می‌گیرم.
به عقیده او «دون کیشوت»، «رابینسون کرزوئه»، «کلبه عمو تام» و «سفرهای گالیور» در زمره آثار بزرگ ادبیات جهان هستند. او معتقد بود: هر یک از آنها برای خود یک ایده بزرگ است. در رابینسون کروزوئه او «پیشرفت کل تاریخ بشر را درک کرد. دون کیشوت «پایان هوشمندانه یک دوران را به تصویر کشید.» او صاحب نسخه‌های مصور هر دو کتاب بود و به ویژه تحت تأثیر شرح شاعرانه از گوستاو دوره قهرمان متوهم سروانتس قرار گرفت.
او همچنین مجموعه آثار ویلیام شکسپیر را در اختیار داشت که در سال 1925 توسط گئورگ مولر مترجم آلمانی به عنوان بخشی از مجموعه‌ای منتشر شد که قصد داشت آثار بزرگ ادبی را در اختیار عموم قرار دهد. او شکسپیر را از هر نظر برتر از گوته و شیلر می‌دانست. 
ریبک در جریان تحقیقاتش درباره‌ کتاب‌های هیتلر جالب‌ترین نکته را نوشته‌های حاشیه‌ای روی یک دو جین از کتاب‌های موجود عنوان می‌کند. او می‌نویسد: «با نگاه کردن به این کتاب‌ها و جملات مشاهیر علمی و ادبی جهان، می‌توان به نوع شخصیت نویسنده‌ی جملات غیر چاپی در حاشیه و حتی پشت کتاب‌ها پی برد. از گذاشتن علامت تعجب و سؤال در مقابل جمله یا پاراگرافی در کتاب‌های علمی و ادبی گرفته تا مشخص کردن بعضی از جملات قصار و شاهکار با قلمی به رنگ دیگر به سادگی به دیکتاتور مابی وی می‌توان پی برد.»
آدولف هیتلر تنها یک کتابخوان نبود بلکه‌ یک مجموعه‌دار بزرگ کتاب نیزبه شمارمی‌رفت. یـانت فـلامـر نویـسنده و روزنامه‌نگارآمریکایـی(۱۹۸۷ـ‌ ۱۸۹۲) درسال ۱۹۳۵ در نشریه نیویورکر چنین نوشت: این دیکتاتور کتابخانه‌ای مشتمل بر۶ هزارجلد کتاب داشت که چند سال بعد موجودی آن به ۱۶ هزار و ۳۰۰ جلد افزایش یافت.
اشتیاق هیتلر به کتاب خواندن مثال زدنی بوده است، چنان‌که می‌گویند‌ عطش وی به مطالعه به حدی بود که طی جنگ جهانی اول ترجیح می‌داد با چند مارک حقوق خود به عنوان یک سرباز به جای خرید سیگار و یا پرداختن به دیگر تفریحات ، کتاب بخرد.
ولع خواندن در هیتلر روند منحصر به فرد و روشمندانه‌ای داشت؛ به این ترتیب که او کتاب‌هایش را موشکافانه و در کمال دقت مورد مطالعه قرار می‌داد؛ این کار بیشتر تا نیمه‌های شب و بعضی وقت‌ها حتی تا ساعات اولیه صبح نیز به طول می‌انجامید، وی این سبک زندگی نامتعارف را حتی در سال‌های طولانی حاکمیت خود به عنوان دیکتاتور رایش آلمان نیز همچنان ادامه می‌داد.

انتهای پیام