درباره‌ی تعطیلی جلسه‌ی عزاداری آقای امجد
«مجید حیدری»، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی نوشت:
در ایام اربعین سالار شهیدان به سر میبریم و هیئات و روضه خوانی ها و مراسمات حسینی در این ایام رونق بیشتری میگیرد. امسال نیز مانند سنوات گذشته بی صبرانه منتظر بودیم تا باز با جلسات و دَم های خاص حاج آقای امجد، حال و هوای حسینی پیدا کنیم که ناگهان خبر رسید جلسات دهه آخر صفر ایشان امسال در تهران برگزار نخواهد شد.
علت را کانال رسمیِ تلگرامی آیت الله امجد به نقل از ایشان اینطور میاورد:
«با توجه به آلودگىِ هوا، به خاطر مردم جلسات را تعطیل کردیم که اذیت نشوند و مشکلی برایشان پیش نیاید وگرنه خودم علاقه داشتم دوستان را ببینم و از این بابت هم ناراحت هستم که از دیدار دوستان محروم شدیم. سلام مرا به همه عزيزان برسانيد. ان شاءالله به زودى فرصت ديدار مهيّا گردد».
این رفتار حاج آقای امجد در جهت صیانت از سلامتی شهروندان و مسوولیت پذیری ایشان در حق ارادتمندانِ حسینی، (بدون اینکه کمترین قصد بت سازی و آلوده شدن به کیشِ شخصیت داشته باشم) نشان از ولیّ خدا بودنِ ایشان است.
این شجاعت در تعطیل کردن جلساتِ با سابقه چند دهه، آنهم در ایام اربعین (که به علت مقارنت با اواخر ایام صفر و ایام مصیبت و سیاهپوشی و وجودِ چند تعطیلی در آن ایام و…) که ایام التجارةِ منبریون و مداحان محسوب می شود و همچنین زمینه سازِ تریبونی عمومی برای توصیه های اخلاقی و ذکر توسل نسبت به ذاکرین اباعبدلله هست، کرامتی است که ناشی از فهم و معرفتِ این مرد خداست.
آیا این قبیل فهم ها، خود معیاری برای تشخیصِ سره از ناسره در میان روحانیت، به ویژه معلمانِ وعظ و اخلاق نیست؟
آیا این قبیل مسائل نظیر آلودگی هوا و ترافیک و سر و صدای مزاحم که بهداشت جسمی و روانی شهروندان یک جامعه را به مخاطره میندازد، بی ارتباط به مصالح اسلام و مسلمین است؟
آیا فقط سینه زدن و روضه خواندن و گریه کردن و نذری دادن بو و رنگِ حسینی دارد؟
چند هیئتِ باسابقه را می شناسیم که به علت ایجاد ترافیک در یک نقطه شهر (علی رغم هر نوع مساعدت پلیس و شهردار و …) برنامه ی خود را در برگزاری مراسم تغییر داده باشد؟
چند منبری و استاد اخلاق مشهور رو می شناسیم که به علت مزاحمت سر و صدای ناشی از ازدحام جمعیت و باندهای پخشِ صدا از منبر رفتن در آن شرایط خودداری کند؟
در آخر عرض کنم حاج آقای امجد هم می توانست مثل خیلی ها، با توجیه اینکه «تعطیل کردن جلسه ملازم با سرگردانی و به بطالت رفتن وقت خیلی از جوانان و مخاطبینِ منبرش خواهد شد» از وظیفه اخلاقی و مسوولیتِ دینی خود سرباز زند و در عین حال احدی هم از ارادتمندانش او را ملامت نمی کرد، اما او تنها به وظیفه خویش در قبالِ حضرت حق می اندیشد، نه بنده هیئت است نه بنده سینه زدن نه بنده گریه کردن نه بنده منبر نه بنده اربعین، نه بنده اقبال مردم، او بنده خداست.
انتهای پیام
