دکتر پزشکیان: احمدی‌نژاد 88 بنزین بر آتش احساسات مردم معترض ریخت / دعوای جناحی را باید الان کنار گذاشت
دکتر مسعود پزشکیان، کاندیدای انتخابات آتی ریاست جمهوری درباره ی وضعیت سرمایه‌ی اجتماعی برای پیش بردن طرح‌ها و برنامه‌های ملی، گفت: متاسفانه سرمایه‌ی اجتماعی وجود داشت که آن را بر هم زدیم؛ به همین خاطر باید دعوای جناحی را الان کنار گذاشت.
به گزارش انصاف نیوز (رسانه‌ی کمپین انتخاباتی دکتر پزشکیان)، وی شب گذشته در دیدار با جمعی از هوادارن تصریح کرد: ممکن است یک آدمی در یک گروهی باشد ولی توانایی داشته باشد، شاید یک وزیری از یک جناحی و معاونش با سلیقه‌ای دیگر باشد. باید بر اساس تجربه و علم از آدمها استفاده کنیم. دنیا این کار را کرده و باید علمی به سوی این کار رفت. اگر ما برنامه داریم باید برای اجرای آن حرکت کنیم.
آدم‌های کاربلد می‌خواهیم نه بله قربان گو
وزیر بهداشت دولت اصلاحات که سابقه ی همکاری با منتسبان به اصولگرایان در آن دولت را دارد، ادامه داد: فلان کس از فلان جناح است ولی جراح است، اگر او را بیاورم آیا نمی‌تواند و مریض را مداوا نمی‌کند؟ حتما از پس کار برمی آید ولی اگر کسی را بیاورم بالای سر مریض که آشنای من است ولی این کاره نیست، هی هم چاکرم مخلصم می کند و مرا قبول دارد، آیا می تواند مریض را از روی زمین بلند می کند؟ مرا ممکن است اغنا کند اما مریض را از روی زمین بلند نمی کند، ما باید مریض را از روی زمین بلند کنیم، نه اینکه دوستی بیاوریم که بله قربان بگوید. مشکل ما در دولت این است که دنبال این بوده اند یا هستند که حرف هایشان را بپذیرند. اما اگر قرار باشد برنامه اجرا شود، آدم‌هایی می‌آوریم که بگویند این برنامه را با چه روند و چه کیفیتی و در چه مدتی و قیمتی می خواهد تمامش کند و اگر عمل نکرد بر اساس قاعده مورد ارزیابی قرار بگیرد نه بر اساس اینکه به من احترام گذاشت یا نگذاشت؟!
احمدی‌نژاد 88 بنزین بر آتش احساسات مردم معترض ریخت
پزشکیان در پاسخ به این پرسش که «در اختلاف سال 88 حق را به چه کسی می دهید؟»، تصریح کرد: تصور می کنم آقای دکتر احمدی نژاد در این قضیه شعله را برافروخت و بنزین روی آتش ریخت. به هر حال رییس دولت به هر طریقی رییس دولت شده و قانون او را قبول کرده، مقام معظم رهبری هم او را قبول کرده؛ باید می گفت که حالا که گذشت، اختلافات را کنار بگذاریم؛ یعنی می توانست طوری حرف بزند که بنزین روی آتش احساسات مردم نپاشد؛ مردم معترض در ذهنشان یک اشکالی وجود داشت، چه درست و چه غلط، حالا یکی آمده شده رییس؛ می توانست بنشیند آرامشان کند و تعامل راه بیاندازد و حتی عذرخواهی کند و بگوید حالا دست به دست هم بدهیم و هر چه بود گذشت، مثل خیلی از دولت‌های دنیا که وقتی رقابت تمام شد با هم همکاری می کنند. همین خانم کلینتون با اوباما رقیب بود اما بعدا وزیر خارجه ی او شد و با هم همکاری کردند. یا همین جان کری زمانی کاندیدای ریاست جمهوری بود و غیره. یعنی آنها دنبال کارشناس می گردند، مملکتشان را می خواهند، قرار نیست اگر کسی به قدرت رسید بقیه را کنار بگذارد چون که رقیب بوده اند.
وی درباره ی راه حل این اختلاف گفت: معتقدم اگر قانون را بپذیریم، اصولا باید حل شود. بالاخره در رقابت‌ها یک داور هست، باید داوری را پذیرفت، حتی اگر بدانیم که داور اشتباه کرده است ولی چون داور را پذیرفته‌ایم، باید نتیجه را بپذیریم. حالا شاید بگوییم که داوری‌ها را باید اصلاح کنیم ولی بالاخره باید داوری داشته باشیم و بر اساس آن عمل کنیم. داورهای ما هم ممکن است به نفع یکی رای بدهند و به ضرر دیگری؛ آن دیگر مربوط به ارتقای سیستم داوری است، بالا بردن کیفیت داوری است، اما هر سیستمی بیاید داور وجود خواهد داشت و در هر سیستمی داورها شاید اشتباه کنند. ولی اینطور نیست که اگر سیستمی دیگر بیاید دیگر در داوری‌های آنها اشتباهات داوری نخواهیم داشت، ولی باید عیب‌ها را تا جایی که می توانیم کمتر کنیم و کارشناسی را افزایش دهیم.
باز کردن فضا از اختیارات رهبری است
وزیر دولت اصلاحات درباره ی زمینه‌ی شکل گیری فضای گفتگو گفت: این دیگر یک روش کار است؛ بالاخره یکی از اختیارات رهبری این است که مجوز داده شود که فضا را باز کنند و یا مثلا این طوری نگاه کنند و آن طوری نگاه نکنند. این را می‌شود نشست و تعامل کرد و مساله را تا حدود زیادی حل کرد. این که قاضی حکمی بدهد یک بحث است و اینکه در ضمن حکم دادن، یک اختیاری یک جایی وجود دارد و می‌شود راه‌ها را به هم نزدیک کرد، یک بحث دیگر است.
وی با طرح این پرسش که آیا راه ها یک طرفه ممکن خواهد بود؟، تصریح کرد: یک طرفه نمی تواند باشد، طبیعتا دو طرفه است. بالاخره باید در روندی که داریم می‌رویم برای اینکه مملکت را به جایی برسانیم همه یک مقدار کوتاه بیاییم. اگر من از حرفم پایین نیایم و شما هم پایین نیایید، و همه بگوییم «من»، به هیچ جایی نمی رسیم. من هم باید کوتاه بیایم، شما هم باید کوتاه بیایید. اما این کوتاهی در چارچوب قوانینی که داریم باشد، نمی توانیم قوانین را نادیده بگیریم و بعد بگوییم که «من باید حرف بزنم». اگر می خواهیم تغییری و اصلاحی به وجود بیاوریم از مسیر قانون باید باشد. اگر دعوا کنیم اصلاح نمی شود. بالاخره آخرش هم باید مجلس درست کنیم، مردم رای بدهند و یک عده آدمها بیایند؛ فکر می‌کنید بهتر از این در می‌آید؟! این چرخه، ساختار و افراد باید رشد کند؛ واقعیت این است که در همه‌ی اینها نیاز به رشد داریم، چه سیستم، چه توانمندی‌های فردی. فقط در این راه باید سلایق مختلف را بپذیریم …
با کشورهای عربی نباید دعوا راه بیاندازیم
پزشکیان تصریح کرد: مملکت را اگر بخواهیم درست کنیم باید از تمام پتانسیل های موجود استفاده کنیم ولی اگر این جوری ادامه بدهیم روز به روز به مسیری می رویم که بازگشتش سخت تر است. دشمن می خواهد که ما با هم دعوا کنیم و تعامل نکنیم؛ دعوا به نفع هیچ کس نیست. یعنی شما مطمئن باشید که اختلاف و دعوا در هیچ شرایطی به نفع هیچ کسی نیست، آنها می خواهند ما تکه تکه شویم و قدرتمان کم شود و آنها قدرتشان را بر ما اعمال کنند. حتی در مورد کشورهای عربی، نباید با آنها دعوا راه بیاندازیم؛ آنها مسلمانند، حالا عیب دارند، مگر ما عیب نداریم؟ مگر ما آنچه مدعی بودیم پیاده کردیم؟ ما هم در جامعه مسایلی داریم که جای سوال دارد، مشکل دارد. ما باید با منطقه با صلح و امنیت و تعاول جلو برویم، نه با دعوا کردن. این در چشم انداز کلی هم هست، که بالاخره تعامل با کشورهای مسلمان و منطقه و دیگران؛ حداکثر تعامل و سازنده. خیلی از مشکلات کنونی ما از تعامل غیر سازنده‌ای که داشته‌ایم ناشی شده. بالاخره اگر دنبال ایده آل‌ها هستیم باید از کشور خودمان شروع کنیم، به اضافه‌ی اینکه با کشورهای دیگر هم تعامل کنیم؛ آن هم در چارچوب قانون بین المللی. حتی اگر به آن قوانین اعتراض داریم باید از راهش برای اصلاحش اقدام کنیم وگرنه اگر بگوییم که ما اینها را نمی پذیریم، خب ما در این دنیا زندگی می‌کنیم آن وقت باید کل سیستم را به هم بریزیم. به هر حال یک نظمی در دنیا به وجود آمده و شاید ظالمانه باشد ولی اصلاحش هم باید از همان مسیر خودش باشد.
انتهای پیام
