سلسله مراتب در کابین پرواز؛ چه کسی موقع فرود تصمیم می‌گیرد؟
یورونیوز فارسی نوشت: تصمیم به فرود یکی از مهمترین و پرخطرترین تصمیمات در کابین خلبان در حین یک پرواز است. بررسی سوانح هوایی نشان می‌دهد رابطه میان خلبان و کمک‌خلبان‌ها نقشی مهم در این تصمیم‌گیری‌ها ایفا می‌کند.
آمارها نشان داده است در طول ۲۰ سال گذشته، اکثریت قریب به اتفاق سوانح هوایی در مرحله آماده شدن هواپیما برای فرود یا نشستن آن روی زمین رخ داده است.
این سوانح که رایج‌ترین آنها خروج هواپیما از باند است، هرچند به لحاظ جانی مرگبارترین حوادث هوایی را شامل نمی‌شوند (با ۹ درصد مرگ و میرها در دوره ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹) با این حال هزینه‌های مالی هنگفتی را به خطوط هوایی تحمیل می‌کنند.
پیشتر نتایج یک مطالعه نشان داده بود به هنگام شرایط بد و ناپایدار جوی، که خلبانان باید به هنگام مواجهه با آنها فرود خطرناک را لغو کنند، خلبانان در ۹۵ درصد ترجیح داده‌اند فرود بیایند. بنا بر این تحقیق اگر خلبان‌ها به جای فرود تصمیم به انصراف می‌گرفتند، ۸۳ درصد از حوادث مربوط به خارج شدن از باند و ۵۴ درصد از تمام تصادفات رخ داده در دوره زمانی ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۵ می‌توانستند رخ ندهند.
حالت انصراف از فرود (Go-around) زمانی است که هواپیما آماده نشستن روی باند است، اما در آخرین لحظات خلبان تصمیم خود را لغو کرده و با افزایش سرعت موتور اقدام به اوج‌گیری می‌کند.
اما چرا خلبانان در هنگام مواجهه با وضعیت‌های ناپایدار، به جای لغو فرود می‌خواهند به هر قیمتی هواپیما را روی باند بنشانند؟ نتایج یک مطالعه نشان داده است علاوه بر پیچیدگی، هزینه و خطرات مرتبط با انصراف از فرود، خلبانان در پذیرش این گزینه که چرخ بزنند تا موقعیت مناسب فرود ایجاد شود، از جانب بقیه خدمه بر روی خود فشار احساس می‌کردند.
در واقع آنها از اینکه در چشم خلبانان و خدمه دیگر ناتوان از فرود قلمداد شوند، احساس معذب بودن و ناراحتی می‌کردند.
انتهای پیام
