«حبیب» اگر بود، امروز ۷۶ ساله میشد…

بهمن بابازاده خبرنگار موسیقی در کانال خود نوشت: درباره «حبیب» و همه مواجهه های من با او (از اولین دیدار در دفتر آیت الله خزعلی تا روز خاکسپاری اش)، آنچه مرا حیرت زده میکرد، آرامش او بود. او هیبتی مقتدرانه داشت و در عین حال آمیخته با بیم. رو به امید، رو به زندگی…
«ناهید» خانم همیشه می‌گفت: «نگرانشم، خیلی می‌ریزه تو‌ خودش…». ناهید خانم درست می‌گفت و خوب حواسش بود. حالا میتواند قصه زندگی اش را با عزت نفس تعریف کند و با غرور از او بگوید. بدون تلاش برای ایجاد حس ترحم…
«حبیب» آزاد زندگی کرد و آزادانه مُرد…
شکل پیچیده ای از تلاش برای بقا. او و سرنوشت اش بخش بزرگی از تاریخ معاصر موسیقی در ایران است.
تصمیم اش برای بازگشت به ایران، یک خودکشی بود. اما پذیرفت و آمد و پایش ایستاد. این یعنی سعادت و تعهد…

انتهای پیام