مسئولان تاکسی‌سوار!
محمدرضا نیکوکلام در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:
گفت‌وگوهای سیاسی در تاکسی‌های شهری و کوچه بازارها موضوع جدیدی نیست و همیشه وجود داشته است.
برای مثال وقتی یک انفجار در نقطه‌ای از کشور رخ می‌دهد، فردا آن روز افراد زیادی را می‌بینید که با دقت بسیار بالایی راجع به عامل انفجار اطلاعات می‌دهند. مثلاً یک هواپیمای اسرائیلی که از نوع اف 35 بوده توانسته یکی از تاسیسات هسته‌ای را در فلان آدرس دقیق موشک باران کند. و گاه نوع موشک به کار رفته را نیز می‌دانند و بعید نیست اسم خلبان را هم به زبان آورند! و هیچ کس نیست بگوید که چنین اطلاعات فوق سری و مهمی را از کجا آورده‌اید.
یا اگر زلزله‌ای رخ بدهد، آن را نتیجه قطعی هارپ می‌دانند. و برای هرگونه اتفاق و رخدادی یک دلیل سیاسی در آستین دارند و با شور و هیجانی وصف‌ناپذیر به شرح ماوقع می‌پردازند.
تا اینجای کار ایراد چندانی وارد نیست چرا که مردم در همه جای دنیا عادت به چنین داستان‌سرایی‌هایی دارند. مانند گروه عظیمی در فرانسه که در برهه کرونا و با اتکا به تئوری توطئه از واکسیناسیون سر باز زدند و همچون خیلی‌ها در ایران و جاهای دیگر دنیا با استناد به این دلیل که از طریق واکسن یک میکروچیپ وارد بدن انسان‌ها می‌کنند، به مخالفت با مایه‌کوبی پرداختند.
به همین ترتیب برای توجیه عقاید و تمایلات سیاسی و تفکراتشان ممکن است به هر بهانه‌ای متوسل شوند. بهانه‌هایی که می‌توانند تمامی دلایل و اسناد و شواهد واقعی را رد کنند.
شایعات در چنین جوامعی به سرعت منتقل شده و رسانه‌های غیر حرفهای تبدیل به بازیگردانان اصلی می‌شوند. مطالعه مردم منحصر به کلیپ‌های کوتاه اینستاگرامی است و منطق جای خود را با بهانه عوض می‌کند.
ولی تعجب و شگفتی زمانی اتفاق می افتد که این رویه سیاسی کوچه بازاری وارد سیاست رسمی کشور شود. سیاستمدارانی که برای هر اشتباهی یک دلیل فضایی ارائه می‌دهند و افراد بسیاری که به دلیل تعلق سیاسی به آن جریان سعی می‌کنند با همین بهانه‌ها خود را راضی نگه دارند.
برای استفاده از چنین ادبیات سیاسی سطح پایینی دو حالت می‌توان متصور بود. یا با یک سیاستمدار پوپولیست و عوام فریب مواجه‌ایم و یا یک سیاستمدار ناآگاه و به اصطلاح لمپن است که چون سواد و علم کافی ندارد ناچار به گفتن حرفهای بیهوده می‌شود و به قول:
بی‌کمالی‌های انسان از سخن پیدا شود
پسته بی مغز گر لب وا کند رسوا شود
متاسفانه این روزها ادبیات سیاسی کشور در تاکسی و در برخی سطوح مملکتی در حال نزدیک شدن و شبیه شدن به هم است. و مردمی که با ذوق و اشتیاق به موافقت یا مخالفت با آن می‌پردازند دریغ از اینکه بدانند همه شبیه هم شده‌اند و فقط اسم‌ها و عناوینشان با هم فرق دارد.
انتهای پیام
