خیز ترکیه برای مصادره «ابن‌سینا»
روزنامه خراسان نوشت: بعد از ماجرای مصادره مولوی، فارابی، نظامی و چند تن دیگر از مفاخر تمدن ایرانی اسلامی، حالا نوبت به یکی از مشهورترین چهره‌های علمی تاریخ جهان، یعنی شیخ‌الرئیس بوعلی سینا رسیده. یکی از شبکه‌های تلویزیونی ترکیه با کلید زدن تولید سریالی درباره ابن‌سینا، درصدد مصادره آن برای فرهنگی جعلی است که طی سال‌های اخیر، تلاش زیادی برای مستندسازی آن در ترکیه شده. معاون فرهنگی وزیر ارشاد، دیروز و در گفت‌وگویی با ایرنا به این موضوع اشاره کرد و گفت: تولید محتوای فرهنگی درباره مفاخر جهان متداول، اما تحریف تاریخ نخبگان مذموم است. البته یاسر احمدوند به این مسئله هم پرداخته که تلاش برای معرفی مفاخر فرهنگ ایرانی اسلامی ضروری است و آن‌چه تا کنون برای معرفی ابن‌سینا انجام شده، با وجود کیفیت و جذابیت مناسب، کافی به نظر نمی‌رسد و تلاش برای معرفی این دانشمند بزرگ ایرانی از طریق عرصه‌های گوناگون هنری، از جمله پویانمایی، ضروری است. صحبت‌های آقای احمدوند، هرچند چشم‌انداز خوبی دارد و شنیدن آن از زبان یکی از مدیران ارشد فرهنگی امیدوارکننده است، اما ماجرای مصادره مفاخر، با اظهار نظرهای صرف و حتی توبیخ و تشرهای رسمی، دردی را دوا نمی‌کند. این‌که این‌بار ترکیه به سراغ کسی آمده که هم ایرانی است و هم مقبره وی در خاک ایران قرار دارد، معنای خوبی ندارد؛ یعنی مفاخر ایرانی، حتی اگر در جغرافیای سیاسی ایران امروز هم مدفون باشند، از شرّ مصادره و مصادره‌کنندگان در امان نیستند. نکته جالب اینجاست که هدف مصادره، این‌بار دانشمندی است که هیچ‌گاه در قلمرو حکومت‌های ترک‌نژاد قرن چهارم و پنجم هجری نزیسته و همواره در حمایت حکومت‌های ایرانی‌نژادی چون سامانیان، زیاریان و آل‌بویه قرار داشته‌است؛ به دیگر سخن، ترکیه در این هجمه برای مصادره مفاخر، حتی منتظر بهانه‌های جعلی پیشین هم نمانده. در برابر این رویکرد، تکلیف ما چیست؟ آیا باید بنشینیم و صرفاً به امید ساختن برنامه‌ها و مستندهایی بنشینیم که فقط کاربری داخلی دارید؟ آیا ایرانی‌ها در ایرانی بودن بوعلی شک دارند که باید برای آن‌ها برنامه‌هایی ویژه تدارک ببینیم؟ بگذارید منصف باشیم؛ ما نمی‌گوییم که ساخت چنین برنامه‌هایی ضروری نیست. فرزندان ما باید مفاخر ملی خودشان را بشناسند و بدانند که اجدادشان، در تاریخ چند هزار ساله و ثبت شده نوعِ بشر، چه جایگاه ویژه و راهبردی‌ای داشته‌اند. اما نکته اینجاست که این برنامه‌ها، این تلاش‌ها و این خروجی‌ها، برای آن‌چه که در هجمه به مفاخر ملی می‌بینیم، اصولاً کاربرد ندارد. ما برای معرفی مفاخرمان، نیازمند برنامه‌ای پایدار و طولانی مدت برای مخاطب قرار دادن همه دنیا هستیم. باید تمام دیپلماسی فرهنگی ما، تمام نمایندگی‌های ما در سازمان‌های فرهنگی بین‌المللی، تمام رایزنان فرهنگی ما در سراسر دنیا، تمام مستندسازان، فیلم‌سازان، نویسندگان، پژوهشگران و همه وطن‌دوستانی که قادر هستند با هنر خود، نظر مخاطبان جهانی را به سوی جلب کنند، وارد میدان شوند و مسئولیت دولت، حمایت قاطع و بدون نوبت از آن‌هاست.
انتهای پیام
