علی مطهری: لازم نیست نظرات خود را با نظرات رهبری تطبیق دهیم

نایب رییس مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: «لازم نیست نظرات خود را با نظرات رهبری تطبیق دهیم. هیچ دو انسانی نیستند که نظرات کاملا یکسان داشته باشند. البته بحث تقلید در احکام دین که تقلید جاهل از عالم است مطلب دیگری است. بحث اطاعت از ولی فقیه در مقام عمل است نه نظر.»

آیت الله محمد علی موحدی کرمانی، دبیرکل جامعه روحانیت مبارز درباره ی لغو سخنرانی علی مطهری [لینک] گفته بود: «سخنان او (علی مطهری) به صلاح کشور نیست. مطهری ابتدا باید نظراتش را با حضرت آقا تطبیق کند و برود پیش ایشان بگوید که من قصد دارم این حرف را بزنم. متاسفانه مطهری مراعات نمی کند. در این مورد سخنرانی حرف دادستانی باید پذیرفته شود البته این به این معنا نیست که دهان‌ها را ببندیم اما باید در برابر مقام معظم رهبری و برای رضای خدا دهان‌ها را ببندیم» [لینک]

گفتگوی علی مطهری با رویداد۲۴ در این باره در پی می آید:

آقای مطهری شما در بیان نظرات خود تا چه اندازه مصلحت کشور را در نظر می گیرید؟

در بیان همه نظراتم مصالح کشور را در نظر می گیرم منتها نباید مصلحت کشور با منفعت خود یا گروه خود اشتباه شود و منفعت خود یا دیگری را مصلحت کشور قلمداد کنیم. گاهی هم چیزی که مفسده برای کشور است مصلحت جلوه داده می شود؛ مثلا سکوت در برابر نقض قانون اساسی را مصلحت می‎نامند. خلاصه، مهم تشخیص درست مصلحت و آنگاه اقدام است.

آیا لازم است که نظرات خود را با مقام معظم رهبری تطبیق دهید؟ اساسا معظم اله خود چنین خواسته ای دارند؟

لازم نیست نظرات خود را با نظرات رهبری تطبیق دهیم. زیرا هیچ دو انسانی نیستند که نظرات کاملا یکسان داشته باشند. البته بحث تقلید در احکام دین که تقلید جاهل از عالم است مطلب دیگری است. بحث اطاعت از ولی فقیه در مقام عمل است نه نظر. مقام رهبری هم چنین خواسته ای ندارند و چند بار گفته‎اند که ممکن است کسی نظری مخالف نظر من داشته باشد، او آزاد است که حرفش را بزند. نباید ولایت فقیه را مخالف آزادی بیان یا دموکراسی جلوه بدهیم، کاری که متاسفانه برخی دوستان نادان انقلاب انجام می‎دهند.

آیا شما جایز می‎دانید در برخی موارد برای رضای مقام معظم رهبری درباره موضوعی نظر ندهید؟

بله، ممکن است در جایی مصلحت اسلام اقتضا کند که در موضوعی سکوت کنیم، همان طور که علی علیه السلام به خاطر حفظ اسلام و وحدت اسلامی سال‎ها سکوت کرد. مهم این است که مصلحت را درست تشخیص بدهیم و سکوت ما به خاطر عافیت طلبی نباشد.

انتهای پیام