ماجرای صحبت های مرضیه برومند، توضیحات او و واکنش های مثبت و منفی شراره درشتی و امیرحسین صدیق

بعد از توضیحات مرضیه برومند راجع به سخنرانی جنجالی دو روز پیش و حمایت امیرحسین صدیق از او شراره درشتی در استوری صفحش خطاب به مرضیه برومند نوشت:
۲۰ ساله قبل تمام تلاش و همتت را به کار گرفتی تا آبروی دختری ۲۸ سااله ایی را که در سو گ همسرش از بین ببری که در وا قع توآبروی
رضا ژیان را بردی
۲۰ سال گذشت ولی برای من انگار همین دیروز بود که در تشیع جنازه و مراسم همسرم به خاطر تو.هین وتحقیر وقضاوتی که از طرف تو به دلیل ریاست و مدیریتت در مراسم همسرم داشتی درد و رنجم را چند برابر کردی………..
من دختری جوان دلشکسته و تنها میان جماعتی هنری و نامدار که گوش به فرمان تو بودند و همچون بردگانت هیچکدام اجازه نداشتند حتی برای تسلیت و همدردی کنار من که همسروعشق و عزیزم را از دست داده بودم باشندو چون فتوا داده بودی که هیچکس حق ندارد به من پیشنهاد کار دهد مجبور به مهاجرت از کشورم شدم با دلی شکسته و……. به مرور دردهایم تبدیل به توده های سر.طانی شد…… البته شایداون زمان هم چون خیلی غمگین بودی و تمرکز نداشتی متوجه رفتار و کارهاتون نبودین !!!!!!!!!!!!.

.
همایون غنی‌زاده، کارگردان و بازیگر سینما در پستی در صفحه اینستاگرام خود از گفته‌های مرضیه برومند در مراسم تشیع جنازه داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر انتقاد کرد. خانم برومند در این مراسم خطاب به مسئولان گفته بود: « ما ایران را دوست داریم، با ما خوب باشید، ما در کنار شما با با اسرائيل هم می‌جنگیم». غنی‌زاده می‌نویسد: «این روش التماس به حکومت سال‌ها سنت ما ملت بود! باید با شرمساری اعتراف کرد ما هنرمندان و اهل فرهنگ سالها از جریانات برجسته و تاثیرگذار این سنت زشت بوده‌ایم. سنت زشتی آمیخته و آلوده به چاپلوسی و ریا به منظور ایجاد روزنه‌ای از ترحم سیستم! باید اعتراف کرد بخش بزرگی از ما درگذشته باصدای بلند دروغ می گفتیم! درباره حجاب! درباره سانسور! درباره خوبی‌های فلان مسئول! درباره نگاه قناس حکومت به مسائل خرد و کلان!»

او در ادامه می‌گوید: «حالا مدتی ست آرام آرام داریم تمرین می‌کنیم تا از این روش برگردیم! اما هنوز بخشی از جامعه هنری روی ریل آن سنت زشت و کریه ریا جملات ترحم‌انگیز می‌گویند! ما نیاز نداریم به حکومت بگوئیم: ما ایران را دوست داریم! بلکه دیگر این ما هستیم که به علاقه حکومت و دلبستگی‌اش نسبت به ایران مشکوک شده ایم!»

امیرحسین صدیق در حمایت از مرضیه برومند بعد از سخنرانی پرحاشیه و هو شدن او در مراسم تشییع داریوش مهرجویی نوشت:

تاریخ میگوید:ما ملت مرده باد، زنده باد گو در یک روز هستیم والبته مرده پرست. همچنان که در مرگ هنرمندی به سوگ نشسته ایم، مشغول فحاشی و هوچی‌گری به هنرمند زنده‌ ایم.
بدون اینکه سخنانش را کامل شنیده باشیم یا گذشته‌اش را به یاد بیاوریم.
تنها با استناد به تصویری کوتاه شده ،قضاوت‌ میکنیم و فریاد میزنیم.
بخوانید و بیندیشید.

بعد از حواشی جنجالی سخنرانی مرضیه برومند در مراسم دیروز او لحظاتی پیش با انتشار پستی نوشت؛
.
دوستان، همکاران و مردم عزیز ایران
در مراسم تشییع هنرمند بزرگ کشورمان داریوش مهرجویی، من‌هم مثل همه دوستان و همکارانم بسیار غمگین و آشفته و پریشان بودم و تمرکز کافی برای حرف زدن نداشتم، اما به حکم جایگاه حقوقی‌ام و به درخواست همکارانم در خانه سینما بی‌آنکه متنی را از پیش آماده کرده باشم روی صحنه رفتم و درباره جایگاه آقای مهرجویی و تاثیر اجتماعی آثارش صحبت کردم. پس از آن روی سخنم بیشتر با مسئولین فرهنگی بود، ابتدا از ایشان بابت همراهیشان در برگزاری مراسم و همچنین مراسم تشییع زنده‌یاد آتیلا پسیانی که هفته گذشته برگزار شده بود تشکر کردم و گفتم قدر هنرمندان را باید تا زنده هستند بدانند، روح حساس و زودرنج انها را درک کنند و بگذارند اثرشان را دور از تنش و در آرامش خلق کنند. درباره فیلمسازان جوان هم صحبت کردم و تاکید کردم که باید آنها را دریابند و قدر استعدادهای درخشانشان را بدانند زیرا آنها بذر سینماگران به‌نام گذشته در جانشان در حال جوانه زدن است و باید شرایط بالندگیشان فراهم شود. گفتم ما همه، مردم این سرزمین هستیم، به مردم و کشورمان عشق می‌ورزیم و به همین دلیل مانده‌ایم و ترک وطن نکرده‌ایم. ناگهان به یاد فجا.یع غز.ه افتادم، می‌خواستم بگویم اگر رفتار مسئولین با هنرمندان و آثارشان جز این بود که متاسفانه هست، بدون شک آنها هم آنچه را که در دل داشتند به زبان می‌آوردند، حواد.ث غمبار غز.ه و آنچه را که سال‌هاست بر ملت بی‌پناه ف.لسطین می‌گذرد محکو.م و در آثارشان ثبت می‌کردند، اما متاسفانه به اشتباه واژه ج.نگ را به کار بردم.
من هم مثل همه هنرمندان از ج.نگ و خو.نریزی و کشتار بیزارم، هنرمندان همواره مد.افع صلح و آرامش بوده‌اند و هر جنا.یتی را از سوی هر جنا.یتکاری در هرجای جهان محکو.م کرده و می‌کنند، هیچ انتظاری هم از هیچ کس ندارند جز احترام به هنرشان و آثاری که خلق می‌کنند، هنری که اصلی ترین هدفش نفی خشنت، ج.نگ، نابرابری و بی‌عدالتی است.
و اما آنچه مرا به نوشتن این متن واداشته است احترام به افکار سینماگران، هنرمندان و مردم ایران است نه پاسخ به واکنش‌های مغرضانه و جعلی که به راه افتاده و پیش از این هم آن‌را تجربه کرده بودم. آنها که آثار مرا دیده‌اند و با کارهای من بزرگ شده‌اند می‌دانند که من چگونه می‌اندیشم.
به عنوان مدیرعامل خانه سینما باز هم تأکید می‌کنم و از مدیران و مسئولان فرهنگی می‌خواهم که در رفتار خود با سینما و سینماگران تجدیدنظر کنند، ……

انتهای پیام