چرا رای ندادند؟
مسعود مجاوری در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:
“وقتی همه ما یک جور می اندیشیم درواقع هیچ یک از ما نمی اندیشد” والتر لیپمن
نمی دانم نظام حکمرانی درکشور ما چه تحلیلی از میزان مشارکت در چهار انتخابات اخیر (مجلس و ریاست جمهوری از سال۹۸ تا به امروز) دارد اما به طور قطع آنچه در چهار دوره اخیر رخ داده است با تمام پیش فرض هایی که ناظر بر گفتمان سیاسی حاکمیت درباره مشارکت در امر انتخابات بوده منافات دارد.
می خواهم به طرح چند پرسش درباره انتخابات اخیر بپردازم. امیدوارم کار به دستان فاغ از اتهامات مرسوم(سیاه نمایی، بزرگنمایی مشکلات و…) این متن را بخوانند.
۱-بر خلاف بسیاری از همکاران روزنامه نگارم، اتفاقا من با “نظارت استصوابی”موافقم منتها مکانیزم فعلی را برای اجرا نمی پسندم به این معنا که فرآیند استصواب جای اینکه درون نظام حزبی اجرایی شود تبدیل به پاشنه آشیل انتخابات در کشور ما شده است و توسط بخشی از حاکمیت اجرا می شود آیا هیچ برآوردی از هزینه- فایده انجام نظارت استصوابی توسط حاکمیت صورت گرفته است؟ اینکه با تفسیر مُوّسع و در نبود احزاب قدرتمند و بواسطه استصواب، شائبه جانبداری به وجود بیاید و این شائبه باعث ریزش تعداد شرکت کنندگان شود آیا معقول و منطقی است؟
وقتش نرسیده که دراین فقره و با برون سپاری مسئولیت به “نظام حزبی” گوشه ای از مرافعه را حل کنیم؟
۲-آدمیزاده به امید زنده است شما کار به دستان، خودتان را جای جوانی ۲۵ ساله بگذارید که تازه با مدرک مهندسی وارد بازار کار می شود. دقیقا باید چه بکند؟روزی ۸ ساعت از جوانی اش را با حقوق ۱۰ میلیون تومان درماه معاوضه کند -اگر کار گیرش بیاید- که در خوشبینانه ترین حالت معادل یک سوم خط فقر است؟! جوان با درآمد یک سوم خط فقر چه چشم اندازی برای تشکیل خانواده و زندگی دارد؟ چطور به او توصیه فرزندآوری می کنید؟ بفرض که ازدواج هم بکند، با درآمد یک سوم خط فقر چه افقی پیش روی جوان است؟ آیا حق ندارد صدایش را به گوش حاکمیت برساند؟ اگر کف خیابان بیاید که می گویید “اغتشاش” کرده است طبیعتا پای صندوق نمی آید چون کم هزینه تر است.
راه بهتری سراغ دارید؟
۳- می فرمایید وضع کشور ما آنقدرها هم بد نیست، منتقدان “سیاه نمایی” می کنند. بزرگواران؛ هم سواره را غم پیاده نیست هم سیر ر اغم گرسنه، همه ما “تحت شرایط” زندگی می کنیم و اگر شما هم به میان ما مردم بیایید کمتر “سفید نمایی”خواهید کرد. شماها حق دارید که همه چیز را “بهتر و روشن تر” ببینید چون شرایط تان بهتر از ماها است این بهتری، محصول نبوغ و پشتکارتان نیست وگرنه تصدی گری حاکمیتی را وا می نهادید و کف بازار به این “مهتری” می رسیدید.
شرایط مردم را ببینید و نسبتش را با تصمیمات تان بسنجید تا “بخشی” از دلیل “عدم حضور” را درک کنید.
۴-اطاله کلام است از انواع تبعیضات ناروا در سیستم بانکی بگویم، از گزینش ها و فقیر شدن بدنه کارشناسی کشور در ستاد حاکمیت هم نمی گویم. از اینکه ۷ تا ۹ میلیون ایرانی(حدود۱۰درصد جمعیت کشورم) جلای وطن کرده اند و عمده شان هم متخصص اند چیزی نمی گویم خودتان تابحال به آمارهای آسیب های اجتماعی و جمعیت “بد مسکن” توجه کرده اید؟ از ده سال پیش تا به امروز دلار۳ هزار تومانی به ۶۰ هزار تومان رسیده یعنی ارزش پول ملی ۲۰ برابر کاهش یافته است و خدا می داند در پس این فاجعه اقتصادی چه خانواده ها که از هم نپاشیدند و و چه نوکیسه‌گان که بر صدر ننشستند. آنها که توش و توانی داشتند ریالشان را به ملک و سکه و دلار و اخیرا هم بیت کوین تبدیل کردند تا بیش از این از دست ندهند و امثال من هم که راه و چاه تبدیل را نمی دانستند به تماشای سقوط طبقه اجتماعی شان نشستند. در این وضعیت آیا انتظار حضور پای صندوق، توقع بجایی است؟
۵-من یک روزنامه نگارم نه چریک سیاسی و یا مبارز خیابانی. رک و راست از شما کار به دستان می پرسم که بینی و بین الله به باور خودتان آیا مردم در این قهر سیاسی مقصرند یا شماهایی که معیشت‌مان را هم تبدیل به مشقت کردید؟
واقعیت خودش را تحمیل می‌کند توفیری هم ندارد کِی و کجا؟ یکبار در فلسفه بار دیگر در جامعه، بار دیگرتر هم در ساحت سیاست.
مردم آینه نظام حکمرانی اند این قهر سیاسی محصول عملکرد خودتان است.
۶- می گویند کسی که خربزه می کارد هندوانه برداشت نمی کند بسیاری از دخترکان جوان که گیسوان به باد می سپارند و با “حجاب بان” هم به راه راست هدایت نمی شوند نه پرسش فلسفی دارند و نه مساله دینی. آنها نارضایتی شان را از “وضعیت فعلی” با نافرمانی مدنی نشان می دهند. باور ندارید؟ از فردا بستنی خوردن را ممنوع کنید تا ببینید جای گیسوان افشان، بستنی در دست نافرمانی می کنند یا نه.
چقدر خوب می شد که یکی از این کاندیداها به‌عنوان رییس جمهور آینده و در مقام “مجری قانون اساسی” برنامه ای برای محاکمه “بانیان وضعیت فعلی” ارائه می کرد خدا را چه دیدید شاید امثال من هم پای صندوق می آمدند چون وعده کارت سفر و گوشت و یارانه و واریز مابه التفاوت بازنشستگان که کارگر نیفتاد. کسانی که باعث فقر گسترده و آسیب اجتماعی شدند آیا نباید پای میز محاکمه بیایند؟
۷- ادامه این وضعیت به نفع هیچکس نیست نه حکومت برنده است و نه ملت.
فقط یادتان باشد که ما بخاطر بودنمان لابلای مردم هشدار دادیم، شما جدی نگرفتید!
انتهای پیام
