در حاشیه‌‌ی سخنان پدر شهید عجمیان: تربیت علوی و تربیت ما!

نظرت راجع بهر قاتل داریوش مهرجویی 84 ساله چیست اقای معمم محترم؟
آیا قاتل او را نیز باید بخشید؟
ایا قاتل او قابل عفو است یا چون مهرجویی منتقد سیاستهای نظام بوده باید مورد بالاترین کیفرها قرا گیرد؟

متاسفانه عقبگرد عملی و فکری امروزه از سوی عده ای تبلیغ میشود. انتقامجویی و چشم در مقابل چشم از قدیمی ترین و خام ترین رفتارهای بشریست که در طول تاریخ کم و بیش و در جوامع مختلف دیده شده است. ایا انصاف است که امروز و به قول خودشان در اغاز هزاره سوم و در عصر اینترنت و فضا، هر جا به نفعمان بود رفتارهای چند هزار سال پیش را عادی جلوه بدهیم؟ از خوانندگان عزیز درخواست می کنم این دو خاطره واقعی را بخوانند و خودشان قضاوت کنند. اول خاطره دومی: چند سال پیش و بعد از ورود بیش از یک میلیون پناهجوی سوری و عراقی و ایرانی و افغان به المان، حدود چهارصد هزار نفر از مردم المان داوطلبانه به یاری این میهمانان ناخوانده امدند. در میان انان یک دختر دانشجوی زیبای المانی نیز بود که در شهر فرایبورگ به پناهجویان کمک میکرد. این خانم جوان توسط یکی از همان مددجویان که یک جوان افغان بود مورد تجاوز قرار گرفت و به صورت فجیعی به قتل رسید. این حادثه فضای شهر را بر ضد خارجیها و بخصوص مسلمان تحریک کرد و بسیاری از سیاسیون المانی در سطح فدرال و محلی مجبور به موضعگیری شدند. راست افراطی با سواستفاده از احساسات برانگیخته مردم سعی در ماهی گرفتن از اب گل الود بود. مسلمانان شهر هم به تکاپو افتادند تا تجمعی در محکومیت تجاوز قتل برگزار کنند. اینجا ان اتفاق جادویی افتاد! اتفاقی که کشور ما 44 سال است از ان دور و دورتر میشود! پدر و مادر و بستگان دختری که به قتل رسیده بود اعلام کردند که نه در تجمع راست افراطی که در تجمع مسلمانان شرکت می کنند! و اب سردی بر فضای داغ شهر ریختند. خاطره اول: من یک برادر کوچکتر دارم که خیلی روحیه حساسی داشت. بچه که بودیم یک گربه ای در انباری خانه ما که در حیاط بود بچه زاییده بود و برادرم یک چیزی به سمت یکی از ان بچه گربه ها پرت کرده و ان بچه گربه مرده بود و برادرم دچار چنان وحشتی شد که مبتلا به شب ادراری شد و کلی ترس و کابوس و ……. . زمان جنگ هم من و برادر کوچک حساس و برادر بزرگ هر سه به جبهه رفتیم و همین برادر کوچک حساس از همه بدشانس تر بود و هنوز جنگ تمام نشده بود که کلکسیونی از انواع و اقسام بلاهای جنگی داشت و از کارافتاده شد. بلافاصله بعد از جنگ من از ایران خارج میشوم و پدرم به وسیله یک فرد روانی با ضربات چاقو به قتل می رسد و قاتل نیز دستگیر میشود و به قصاص محکوم میشود. یک روز من با خبر شدم که مادرم با همان برادر کوچک حساس به زندانی رفته و شاهد دار زدن قاتل بوده اند و حتی همان برادر کوچک حساس چارپایه را از زیر پای قاتل کشیده است. کار خود من با شنیدن این خبر به بیمارستان اعصاب در المان کشید و از شما خواننده عزیز که کمی از ان برادر کوچک حساس شناخت دارید می خواهم که تصور کنید چه بلایی با شرکت در ان جنایت بر سر برادرم امده است؟! هنوز چیزی از ان انتقام گیری قانونی و ضدبشری نگذشته بود که بحرانهای روحی برادرم اغاز شد که عوارض موج انفجار زمان جنگ را تشدید می کرد. از خانه رفت! همسر مهربان و دلسوز و پسر یکدانه اش را تنها گذاشت و رفت! چند وقت یکبار خودش را نشان خواهرم می دهد و باز غیب می شود. مادرمان هم ان انتقامگیری را دوام نیاورد و از دنیا رفت. ما می توانیم از اینترنت استفاده کنیم. می توانیم در هنگام بیماری به بیمارستان برویم و از جدیدترین روشهایی که حاصل دانش بشریست بهره ببریم. می توانیم برای سفر از هواپیما استفاده کنیم و بر اساس امکاناتمان از بهترین خودروها استفاده کنیم. ولی وقتی به اینجا میرسد به روشهای ماقبل تاریخ متوسل شویم! در حالیکه دانش بشری فقط در علومی مثل اینترنت و فضا و پزشکی نیست که هر روز نواوریهای بیشتری ارائه می دهند. علوم انسانی نیز پیشرفت کرده . جرم شناسی و مقابله با جرائم نیز امروز پیشرفت کرده و مجازات ها نه برای خنک کردن دل فرد اسیب دیده که فقط و فقط در جهت اسایش جامعه اعمال می شوند. , و کشتن انسانها توسط انسانهای دیگر به صلاح جامعه نیست. مثل بقیه مجازاتهای خشن که تاکنون کوچکترین تاثیری در وضعیت اجتماعی ما نداشته است.

متاسفانه این موضوع که به خاطر یک نفر، دو نفر اعدام شد مورد بحث قرار نمیگیره
ولی ظاهرا اعدام دو نفر هم ولی دم رو راضی نکرده و دنبال خون بیشتریه