«آقای بذرپاش؛ خرداد و آبان هم آمد، راه آهن رشت-کاسپین نیامد!»
«قصه طولانی ساخت راه آهن رشت-کاسپین برمیگردد به سال 85. با این حال از آن زمان تا سال 98 این پروژه تنها سه درصد پیشرفت داشت و عملا کاری برای آن صورت نگرفت. در نهایت از سال 98 تصمیمی در ظاهر جدی برای تکمیل آن صورت گرفت و وعده داده شد که تا سال 99 این خط ریلی به بهره برداری میرسد.»
به گزارش گیل خبر، حتی شرط انتصاب یکی از مدیران عامل منطقه آزاد انزلی از سوی رئیس جمهور وقت اتصال ریل به بندر کاسپین اعلام شده بود.
از رئیس جمهور وقت و وزیر راه و شهرسازی اسبق گرفته تا استاندار سابق و فعلی و روسای منطقه آزاد انزلی هرکدام وعدههای مختلفی در این سالها داده اند؛ از افتتاح در پایان دولت روحانی گرفته تا دهه فجر ۱۴۰۱.
با این حال هیچکدام از وعدهها به سرانجام نرسید تا نوبت به مهرداد بذرپاش، وزیر راه و شهرسازی فعلی برسد که در بهمن 1401 در حضور رهبر انقلاب وعده دهد که خط ریلی رشت-کاسپین ظرف 3-4 ماه آینده (خرداد 1402) به بهره برداری برسد.
طبق انتظار خرداد هم آمد و رفت تا در مرداد سال جاری، بار دیگر بذرپاش وعده دهد که تا 3 ماه آینده (آبان) این راه آهن تکمیل شود.
آقای مهندس بذرپاش، وزیر محترم راه و شهرسازی دولت سیزدهم، آبان هم از راه رسید اما راه آهن وعده داده شما خیر!
در آخرین وعدههای مسئولین، از تکمیل راه آهن رشت-کاسپین تا پایان سال جاری خبر داده میشود اما گوش مردم گیلان در این سالها از این وعدهها پر است و بعید به نظر میرسد با توجه به تجربه این چند ساله و روند کند فعلی پروژه، حتی تا پایان بهار 1403 هم خبری از تکمیل این خط ریلی باشد.
مشخص نیست دلیل این همه تعلل و کُندی در تکمیل پروژهای که آخرین پازل از کریدور جنوب به شمال محسوب شده و می تواند تحولی بزرگ در در تجارت کشور و منطقه خاورمیانه ایجاد کند، چیست؟
با تکمیل راهآهن رشت کاسپین و اتصال ریل به منطقه آزاد انزلی، زمینه فعالسازی ظرفیتهای ترانزیتی شمال کشور ایجاد خواهد شد و از این رو انتظار میرفت که منطقه آزاد انزلی مشارکت و رایزنی فعال و گستردهای در راستای تکمیل هرچه سریعتر این پروژه داشته باشد اما گویا مدیران این سازمان، اولویتهای مهمتری داشته و دارند!
راهآهن رشت-کاسپین پروژهای مهم و ملی است که و انتظار میرود نمایندگان استان، استاندار و سایر مسئولین و مدیران مربوطه، به صورت جدی و مستمر پیگیر تکمیل هر چه سریعتر آن باشند.
بدون شک وعدههای بیسرانجام مسئولان، خدشه جبرانناپذیری به اعتماد مردم وارد میکند؛ وعدههایی که بظاهر دیگر حتی هیچ مسئولی اهمیتی به محقق نشدن آنها نمیدهد.
انتهای پیام