آن سیصد میلیون من چه شد؟! | یادداشت احمد زیدآبادی

احمدزیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت:

حالا که ریاست قوۀ قضائیه از “ضبط اموال” در هنگام جلب افراد سخن به میان آورده، بد نیست من هم از “اموالی” که 23 سال پیش در هنگام بازداشتم در منزل ضبط شد و هرگز برگردانده نشد، یادی کنم.
در جریان تفتیش منزل ما، چند جلد کتاب امانت‌گرفته‌شده از کتابخانۀ پارک‌شهر، تمام فیش‌برداری‌های مربوط به پایان‌نامۀ دکترایم، متن یک تحقیق در بارۀ ترتیبات امنیتی خلیج فارس، چند نامۀ شخصی، نوارهای ویدئویی کارتونِ مورد استفادۀ بچه‌ها و پاسپورتی که به تازگی صادر شده بود، به عنوان “مدارک بالقوۀ جرم” جمع‌آوری و ضبط شد. تقاضای دریافت “رسید” کردم. مأموران فرمی اداری به همراه نداشتند و با اصرار من نام اقلام ضبط شده را روی برگی که از دفترچۀ مدرسۀ پسرم کَندم، یادداشت کردند.
این اقلام نه فقط هرگز پس داده نشد، بلکه زمانی هم که از داخل زندان اوین مرا با تمام اثاثیه و البسه به بازداشتگاه مخفی 59 منتقل کردند، پس از بازگشتم به زندان اوین، آنها را هم پس ندادند به طوری که من جز یک دست لباس زندان آه در بساط نداشتم تا آنجا که پس از صدور حکم آزادی موقت با سپردن وثیقه، مجبور شدم در داخل زندان شلواری را از آقای عمادالدین باقی قرض بگیرم!
تلاش‌های بعدی من برای پس گرفتن این اقلام به جایی نرسید و از آن پس، به رغم یک تلاش بی‌وقفۀ شش ماهه، هرگز روی هیچ نوع پاسپورتی هم به خود ندیدم!
ماجرای این اموال دیگر حالا به تاریخ پیوسته و قاعدتاً اثری از آنها باقی نمانده است، اما اخیراً در خاطرات روزانۀ مرحوم هاشمی رفسنجانی به نکته‌ای در مورد بازداشتم در سال 79 برخوردم که به نظرم بسیار حائز اهمیت است.
مرحوم هاشمی در شرح خود از ماجرای نشست سران قوای وقت، به نقل قولی از علی لاریجانی رئیس سازمان صدا و سیما در آن زمان اشاره کرده که طبق آن، آقای  لاریجانی مدعی شده است که به هنگام بازداشت زیدآبادی، سیصد میلیون تومان از منزلش کشف و ضبط شده است!
با سیصد میلیون تومانِ آن موقع می‌شد 20 واحد آپارتمانی 80 متری در محلۀ پونک خرید. به عبارت دیگر، سیصد میلیون تومان در آن زمان معادل حدود 150 میلیارد تومان امروز بوده است!
حالا پرسش من این است که اگر چنین پولی به قول آقای لاریجانی از منزل من کشف و ضبط شده، چه بر سر آن آمده است؟ منتظر پاسخ می‌مانم!

انتهای پیام