هیچکس خواهان ادامه جنگ نیست؟!

ابوالفضل نجیب، روزنامه‌نگار در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

چنانچه پیش بینی می شد تا اینجای جنگ، حماس برنده جنگ رسانه ای، روانی است. چنانچه رهبران حماس و حزب الله به آن اذعان می دارند قرار هم بر همین بوده که حمله 7 اکتبر مسئله فلسطین را از انزوا به موضوع روز جهان تبدیل شود.

اسرائیل هم به نوبه خود با واکنش قابل انتظار به این مهم کمک کرد و همچنان ادامه می دهد. با این تفاوت که هیچ نیرویی توان بازدارندگی او را چنانچه وعده داده تا تعین تکلیف نهایی حماس و آنچه به تضمین امنیت اسرائیل تعبیر می کند، ندارد. جهان اکنون در تکاپوی پایان جنگ و یا حداقل آتش بس موقت است. اسرائیل اما بر خلاف تهدیدهای اولیه مبنی بر نابودی حماس تاکید دارد حداقل تا آزادی گروگان ها از آتش بس خبری نخواهد بود.

این در حالی است که نشانه هایی از انعطاف حماس با انگیزه های بشر دوستانه برای آزادی گروگان هایی اسرائیلی چشم انداز امیدوارکننده ای گشوده ای است. این نشانه ها در حالی است که در صورت ظاهر حامیان حماس در جنوب و شمال غزه همچنان در موضع تهدید علیه اسرائیل منتظر تحولات میدانی و بیشتر از آن سیاسی هستند.

در یک کلام جنگ غزه در صورت ظاهر به سمت تعین تکلیف نهایی موجودیت حماس و یا چنانچه ادعا می شود تضمین امنیت اسرائیل به پیش می رود. ادعایی که تا تحقق آن باید شاهد تخریب و ویرانی و فجیع تر از آن قربانی شدن جان هزاران انسان دیگر باشیم. آنچه اما در واقعيت و تجربه های گذشته می توان انتظار داشت، این که نه حماس حداقل به لحاظ نوع نگرش به حل صورت مسئله نابود شدنی است و نه اسرائیل به دلایل متعدد تاریخی و بین المللی از بین رفتنی.

فرجام این جنگ همچون گذشته به آتش بس خواهد انجامید و آنچه در حافظه تاریخی جهان و بازماندگان جنگ باقی خواهد ماند، همچنان داغ و داغ و ماتم قربانیان آن خواهد بود. آنچه هم رهبران حزب الله و حماس از آن به عنوان دستاورد یاد می کنند، نه تجربه تازه و رویکرد جدید که مسبوق به سابقه است.

مواضع یک ماه اخیر حزب الله و سایر نیروهای حماس و کشورهای عربی حامی فلسطین نشان می دهد که هیچکدام خواهان ادامه جنگ و نتیجه میدانی آن نیستند. حتی حزب الهی که ظاهرن و بطور ضمنی خود را در حاشیه درگیر کرده از ورود به جنگ اجتناب می کند. دولت های عربی و بخصوص مصر حتی از پناه دادن آوارگان غزه به خاک خود به دلایل واقعی و واهی و به لطائف الحیل خودداری می کند. سایر متحدین حماس فقط در حد لفاظی و خط و نشان کشیدن حاضر به هزینه دادن هستند.

صحنه موجود ازجهات بسیاری می تواند قابل تامل و عبرت آموز باشد. حداقل از این حیث که حماس اگر چه در محاسبات خود برای غلبه رسانه ای و روانی بر اسرائیل تا حد زیادی موفق شد، اما با وضعیتی که به آن دچار شده و می تواند حتی تا تعین تکلیف سرنوشت او بر غزه پیش برود دچار اشتباه محاسبه شده است.

مهمتر این که با غافلگیر کردن ذهنیت عمومی جهان در حمله 7 اکتبر به نوعی دست اسرائیل را برای توجیه وحشیانه ترین واکنش مقابل به مثل باز گذاشت تا جایی که امروز هیچ نهاد و قدرت بین المللی توان بازدارندگی آن را ندارد. اسرائیل می داند شلیک های مقطعی و بی هدف حوثی ها و حزب الله به سمت شهرک های اسرائیل از سر خالی نبودن عریضه است. حزب الله می داند ورود علنی به جنگ حکم باروتی دارد که منطقه را با بحران غیر قابل پیش بینی و حتی تا مرز تعین تکلیف خود در لبنان به پیش خواهد برد.

مواضع حسن نصرالله بر خلاف پروپاگاندایی که حول آن ایجاد شد، نشان داد توام با عقلانیت یا حداقل از سر مصلحت اندیشی است. تحرکات وزارت خارجه ایران نیز در نقطه مقابل شتابزدگی های اولیه و خط و نشان کشیدن های موجود اما در پراتیکال و عمل بر بازدارندگی جنگ و توقف آن تاکید دارد. تردیدی نیست اسرائیل و حامیان او به‌خصوص آمریکا تهدیدات لفظی ایران را به هیچ روی جدی نمی گیرند. طرف اسرائیلی هم خواهان وضع موجود و ادامه جنگ نیست. آن ها اگر چه بر نابودی حماس تاکید دارند اما همزمان هر گونه آتش بس را منوط به آزادی گروگان ها می کنند. به زعم آن ها حماس تاوان عملیات 7 اکتبر را پس داده است. مشکل اسرائیل در حال حاضر پاسخگویی به خانواده گروگان های در دست حماس است. شاید انعطاف حماس و تغییر رویکرد در محاسبات آینده در آزاد کردن بی قید و شرط گروگان ها را بتوان نقطه پایانی بر تمامی اهداف فرضی طرفین در این جنگ متصور شد.

فراموش نکنیم آنچه هم رهبران حزب الله و حماس به عنوان دستاورد عملیات 7 اکتبر از آن یاد می کنند، امر تازه ای نیست. افکار عمومی جهان مشابه این واکنش ها را در صبرا و شاتیلا به بوته فراموشی سپردند. آنچه اما به عنوان نتیجه واقعی می توان به آن اشاره کرد هزاران کودک و زن و سالخورده مدفون شده زیر ویرانه های غزه است.

انتهای پیام