جشن تولد مردی که مقابل هیچ دولتمردی خم نشد

جمشید مشایخی گفت: در جایی شنیدم که برخی گفته‌اند زندگی خصوصی هنرمند به مردم ارتباطی ندارد؛ اصلاً اینچنین نیست و زندگی خصوصی هنرمند به مردم ربط دارد. هنرمند باید بتواند برای جامعه معلم اخلاق باشد و نباید فکر کند که از همه مهمتر است.

هجدهمین نشست صمیمانه هنرمندان به مناسبت زادروز جمشید مشایخی امروز (16 آذرماه) با حضور جمعی از هنرمندان و معاون فرهنگی و هنری شهرداری تهران در موزه هنرهای دینی امام علی (ع) برگزار شد.

به گزارش ایسنا، در این مراسم جمشید مشایخی با همان جمله همیشگی «من خاک پای ملت ایران هستم» سخنانش را آغاز کرد و با بیان خاطره‌ای، گفت: در جایی شنیدم که برخی گفته‌اند زندگی خصوصی هنرمند به مردم ارتباطی ندارد، اصلاً اینچنین نیست و زندگی خصوصی هنرمند به مردم ربط دارد. هنرمند باید بتواند برای جامعه معلم اخلاق باشد و نباید فکر کند که از همه مهمتر است. الان اگر بنده کوچک با استاد شفیعی کدکنی در خیابان راه برویم من را بیشتر می‌شناسند، درحالی که آرزوی من این است که پنج دقیقه در خدمت ایشان و امثال ایشان کسب فیض کنم.

این هنرمند پیشکسوت در ادامه گفت: من خاک پای بزرگان مملکت و مردم ایران هستیم.

ندیدم جمشید مشایخی در مقابل دولتمردی خم شود

بهزاد فرهانی نیز که از دیگر سخنران این مراسم تولد بود، یادآور شد: صحبت کردن در این مراسم شجاعت شرقی خاصی را می‌طلبد؛ چراکه در این مراسم سلطان اخلاق، منش، شرافت، تدبیر و فضیلت حضور دارند؛ ما در جوانی آرزو داشتیم جمشید مشایخی روی صحنه بیاید تا ما او را ببینیم.

این هنرمند اظهار کرد: در این دوران پنجاه و چند ساله من داوطلب شاگردی بعضی از پیشکسوتان مثل جمشید مشایخی بودم، از این جهت می‌گویم بعضی چون همه پیشکسوتان را قبول ندارم؛ چراکه فضیلت پیشکسوتی پدیده‌ای نیست که به‌راحتی به دست بیاید و خیلی چیزها می‌طلبد که در جمشید مشایخی هست.

بازیگر سریال «امام علی» با اشاره به ویژگی فردیت خلاق هنرمندان، گفت: این ویژگی شاید برای نسل جوان به‌خوبی معنا نشده است. هنرمندان فراوانی هستند که قد و قواره استاد مشایخی را دارند و شاید بیان او را داشته باشند، اما به این مسأله که چرا جمشید مشایخی به چنان توانی روی صحنه می‌رسد که هر آکتوری نمی‌تواند جلوی او خوب بازی کند چون محو نگاه او می‌شود، فردیت خلاق هنرمند نام می‌دهم.

فراهانی یادآور شد: در تمام این مدت نه دیدم و نه شنیدم که جمشید مشایخی در مقابل دولتمردی خم شود. پیش از انقلاب وزیر فرهنگ از نزدیکان دربار بود و ما می دیدیم که هنرمندان پیش از ما جلوی این دولتمردان سر خم می کردند یا نه؛ که آیا لبیک می گفتند یا غرور شریف هنرمندیشان را حفظ می کردند و جمشید مشایخی از این دست هنرمندان بود.

او با بیان اینکه بخشی از هنر تئاتر که بیشتر درام نویسان کشور ما در گدشته بیشترین گرایش را به آن داشتند، عرفان است، گقت: ولی متاسفانه این بخش برای نسل جوان کمتر تحلیل عمیق می شود. عرفان اشراقی در جمشید مشایخی نه تنها بعد علی دارد، بلکه به آن واقعیت بخشیده و در زندگی از آن استفاده می کند. جمشید مشایخی شعر می گوید و می خواند، او شعر را خوش می نویسد و مهمتر از همه برای مردم می گرید و نمایندگی مردم را در برابر دشمنان مردم عهده داری می کند. هرگز ندیدم که او در سخنانش این جمله که «همیشه در خدمت مردم هستم»، یادی نکند و این را در عمل هم نشان داده است.

او در ادامه سخنانش به بیان خاطره‌ای از جمشید مشایخی زمانی که مدیریت اداره تئاتر را برعهده داشت، پرداخت و گفت: در آن زمان او به تئاتر ما که هیچ‌کس به آن اجازه نمی‌داد تا روی صحنه برود، اجازه داد؛ تئاتری که امروز اگر پوستر آن را ببینند، برخی شاید اصلا میزشان را ترک کنند و به گوشه‌ای بخزند. من این شجاعت را ستایش می‌کنم؛ ولی در همان اداره تئاتر کسانی هم بودند که ما را به خاطر دلیل داشتن اندیشه عدالت اجتماعی از اداره تئاتر اخراجمان کردند که به همراه بنده، محمود دولت آبادی و پرویز فنی زاده هم بودند و به همین دلیل است که هر کسی را پیشکسوت نمی‌دانم.

این بازیگر با سابقه یادآور شد که «از جمشید مشایخی آموختم که آدم نباید در مقابل هیچ دولتمردی خم شود و ارج مردم را کم کند».

مشایخی الگوی خلاقیت، انسانیت و بازیگری است

همچنین مسعود فروتن در سخنانی کوتاه اظهار کرد: امروز به خودمان می‌بالیم که الگوی بازیگری، خلاقیت و انسانیت را به چشم خودمان می بینیم. ما چه نسل خوشبختی هستیم که با استاد مشایخی در یک دوره زمانی زندگی می‌کنیم. برای من هر روزی که خود استاد مشایخی را ببینم یا اثری از ایشان را مشاهده کنم، برایم روز تولدشان است.

او با اشاره به فیلم «قیصر» گفت: باید از مسعود کیمیایی تشکر کنیم که فیلم قیصر را ساخت تا نسل ما بتواند فیلم فارسی را باز بشناسد. هیچ وقت دایی فیلم «قیصر» را فراموش نمی‌کنیم.

هر وقت حقوق می‌گیرم یاد استاد مشایخی می‌افتم

غلامحسین لطفی نیز یادآور شد: صحبت درباره استاد مشایخی این کلماتی نیست که ما برای تعریف از ایشان بکار می‌بریم. ایشان نیازی به این تعاریف ندارند. آقای مشایخی مرا از دور می‌شناسند، ولی من هر ماهی که حقوق می‌گیرم یاد ایشان می‌افتم.

او ادامه داد: اوایل انقلاب در تئاتری به نام «سربازها» ایفای نقش می‌کردم و چندان شناخته شده نبودم. یک شب استاد مشایخی برای تماشای تئاتر تشریف آورده بودند و همه سعی می‌کردیم بهترین بازی‌مان را انجام دهیم و با وجود مشکلاتی که از بدشانسی برایم در ان شب اتفاق افتاد و به سختی خودم را به صحنه رساندم، پس از پایان اجرا استاد مشایخی گفتند که فردا به اداره تئاتر بروم و من بعد از یک ماه کارمند رسمی اداره تئاتر شدم و الان هم چند سالی است که بازنشسته شدم، ولی این حقوق امروزم را از ایشان دارم.

این بازیگر گفت: تولد ایشان تولد من در بازیگری است و خیلی خوشحالم که امروز قبل از از دست دادن بزرگان، از آنها یاد می‌کنیم.

کار کردن با جمشید مشایخی تبدیل به یک ژست شده است

همچنین کامران قدکچیان (کارگردان) که از دیگر سخنرانان مراسم جشن تولد جمشید مشایخی بود، در سخنانی اظهار کرد: امروز در سینما اینکه کسی با جمشید مشایخی کار کند، یک ژست شده است که به نظر من هم ژست خوبی است و من هم افتخار دارم که با ایشان همکار بوده‌ام.

او ادامه داد: در برخی از آثار آقای علی حاتمی من دستیار ایشان بودم و از آنجا افتخار همکاری با آقای مشایخی را داشتم و از ایشان یاد می گرفتم و پس از انقلاب هم در چند اثر مدتی در ایشان انجام وظیفه کردم و از ایشان واقعا آموختم.

جمشید مشایخی سرمایه کشور ماست

محمود صلاحی، رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران نیز اظهار کرد: سنت خوبی در سازمان فرهنگی و هنری شهرداری بوجود آمده که هر ماه تولد یکی از بزرگان را جشن می گیرند تا آنها را به جوانان معرفی کنند. بزرگترین سرمایه هر کشوری حضور افرادی است که هم خودشان رشد می کنند و هم باعث رشد دیگران می شوند.

او یادآور شد: ما در سینمای کشورمان افراد بزرگ زیاد داریم، اما برخی بزرگترند؛ علاوه بر جذابیت بازیگری و هنری استاد مشایخی، ایشان از نظر انسانی هم بزرگ هستند. این افراد سرمایه‌های ما هستند و ما تصمیم داریم تا این افراد در کنار ما هستند، به نسل جوان معرفی شوند. البته برای معرفی افرادی استاد جمشید مشایخی نه فقط یک تولد، بلکه باید درباره ایشان کتاب‌هایی نوشته شود.

انتهای پیام