سایت اصولگرا: محمدرضا تاجیک دروغ می‌گوید!

سایت اصولگرای مشرق نیوز در متنی با عنوان «نظر چریک‌های کت و شلواری درباره انتخابات!» به نقد یادداشتی از دکتر «محمدرضا تاجیک»، نظریه‌پرداز و استاد دانشگاه که در انصاف نیوز منتشر شده پرداخته است که متن کامل آن در پی می‌آید:

«محمدرضا تاجیک، تئوریسین چپ و از بانیان تحریم انتخابات، به تازگی در یادداشتی که انصاف‌نیوز آنرا منتشر کرد، درباره انتخابات پیش رو از تز “انتخابات حکومت و انتخابات مردم”(!) رونمایی کرد و نوشت:

“در ایرانِ امروز، کنش سیاسی کاذب کدام است: یک گام به پیش، یا یک گام به پس؟ در شرایطی که با دو انتخاب مواجه‌ایم: انتخابی که اصحاب قدرت، بدان دعوت می‌کنند و انتخابی که اکثریتی از مردمان دیگران را بدان می‌خوانند، به‌عنوان سوژه‌های خودآیین و آزاد و آگاه و مختار کدام انتخاب را باید انتخاب کرد؟ یا در بیانی دیگر، در شرایط کنونی، شرکت در کدام انتخابات (انتخابات حکومتی یا انتخابات مردمی)، مشارکت سیاسی مدنی و دموکراتیک تعریف می‌شود؟ و بالاخره، همان‌طور که جان هالووی تصریح می‌کند که جهان در خور شان انسان را نمی‌توان از طریق دولت ایجاد کرد، آیا کنش‌گران سیاسی (و اکثریتی از مردم) نیز، می‌توانند تصریح کنند که جامعۀ در خور انسانِ ایرانی را دیگر نمی‌توان از رهگذر انتخابات (آن‌چه به نام انتخابات تجربه می‌کنیم) ایجاد کرد؟”

او می‌افزاید: بی‌تردید، امروز انتخابات بیش و پیش از آن‌که دغدغه و موضوع خواست و میل مردم باشد، موضوع ارادۀ معطوف به قدرت و بقاء حکومت است. به بیان دیگر، مردم می‌دانند که انتخاب آنان تابعی از انتخاب اصحاب قدرت، یا نوعی صحه‌گذاردن (مهر مردمی زدن) بر انتخابی است که قبلا توسط قدرت اتخاذ شده است. افزون بر این، مردم به تجربت نیک دریافته‌اند که روایت انتخابات و کاندیداها در آستانۀ انتخابات یک روایت است، و بعد از انتخابات روایت دیگر. آن‌چه در آستانۀ انتخابات حادث می‌شود، نوعی «کیچ» (دروغ-زیبا) است. کیچ، قدرتی است که از طریق نوعی زیبایی اعمال می‌شود. قدرت کیچ ناشی از پیوند با احساسات و عواطف زیبا، کلمات و شعارهای زیبا، تصاویر و استعاره‌های زیبا است. کیچ، قلب‌ها را لمس می‌کند، و درست همان‌طور به سراغت می‌آید که پدر و مادر بر بالینت حاضر می‌شوند؛ کیچ تو را مهربانانه در بستر غافلگیر می‌کند، با حجمی از عاطفه و احساس. اما در فردای بعد از انتخابات حجاب از چهرۀ کیچ برمی‌افتد و دروغ-زیبا تبدیل به دروغ-زشت می‌شود، و مردمان را به فغان می‌آورد که: «از ماست که برماست.»

تاجیک در ادامه اظهارات خود تصریح می‌کند: نشان‌ها و نشانه‌های در راه، به‌وضوح به‌ما می‌گویند انتظار تحقق ارادۀ ناظر بر انتخابات آزاد و مشارکت حداکثری از سوی قدرت حاکم، تنها آرزو را رنگِ واقعیت پنداشتن است، زیرا بسیاری از اینان، کماکان انتخابات آزاد و مشارکت حداکثری را همان لولوخوره‌ای می‌دانند که می‌تواند مانعی بزرگ بر سر راه پروژۀ استراتژیک خالص‌سازی آنان باشد، پس، آن‌چه به‌نام انتخابات پیشاروی در آینۀ ارادۀ اصحاب قدرت نمایان است، ترکیب و آمیزه‌ای است از «سیاستِ اعلامی و بیانیِ معطوف به مشارکت حداکثری (البته با چاشنی تطمیع و تحریک و تحدید)، توام با سیاست اقدامی ناظر بر انتخابات حداقلی، نوعی نمایش تئاتر مواجهه و فضای رقابتیِ انتخاباتی، به‌ویژه با جاری‌کردن تکثر و رقابت به درون جبهۀ خودی‌ها، حذف بی‌محابا و رادیکال چهره‌ها و شخصیت‌هایی ناخالص و ناخودی که از امکان و استعداد اقبال مردمی (حتی به‌صورت نقیضی و سلبی) برخوردارند، کنش و واکنش‌های گستردۀ تبلیغاتی (به‌ویژه با سویه‌ها و درونمایه‌های ملی و قومی)، تمهید گشایش‌های تاکتیکی اقتصادی.

او در آخر و در تحکیم پروژه تحریم انتخابات می‌نویسد:

“اما کنش مشارکتی اکثریتی از مردم، دیگر تابعی از کنش کنش‌گران سیاسی و حکومت نخواهد بود. این بسیار مردمان، به دلایل گوناگون براین باور شده‌اند که زندگی و جامعۀ در خور آنان را دیگر نمی‌توان از رهگذر انتخابات ایجاد کرد. بی‌تردید، این عبور از انتخابات، به معنی ورود به نوعی رادیکالیسم نیست (حداقل در میان اکثریت مردمان)، بلکه ترجمان نوعی «کنش مدنی به بیان دیگر» است که در قاب کنش انتخابی عدم مشارکت معنا می‌یابد. در این شرایط، اصحاب قدرت و سیاست چنان‌چه واقعا خواهان مشارکت مردم و نیروهای سیاسی هستند، نه تنها باید از اقدامات سلبی به‌شدت ممانعت کنند، بلکه باید به اقدامات ایجابی معناداری با پیام «فردایی بهتر»، «سیاستی مردمی‌تر»، «مدیریتی کارآمدتر»، «قوانینی به‌روزتر» و «ساختاری عقلایی‌تر» مبادرت کنند. می‌دانم تحقق چنین اموری تنها یک آرزوست، اما این نیز می‌دانم که مشارکت بسیاری از مردم و کنش‌گران سیاسی امروز ما، در گرو تحقق همین آرزوست.”[3]

*مردم، فعالان سیاسی و جوانان عزیز باید بدانند که این حرف‌های ظاهرا ثقیل اما در واقع یک معنای خیلی ساده دارند و آن تئوری‌پردازی برای “تحریم انتخابات” است.

پروژه‌ای خیانت‌بار که قصد دارد با القای گزاره “انتخابات نظام و انتخابات مردم” اصلی‌ترین میثاق ملی یعنی قانون را ذبح کند، پا بر مهمترین راه اصلاح معقول سیاست یعنی “صندوق رأی” بگذارد و در انتها نیز مسیر ناگزیر خیابان و قیام مسلحانه را به اصلاح‌خواهان سیاسی و اقتصادی که صندوق رأی را برنتابیده‌اند پیشنهاد کند.

شاید برای مردم جالب باشد که شخص آقای تاجیک در ایام اغتشاشات سال گذشته گفته بود: “اغتشاشگران شکارچی هستند و نظام را شکار می‌کنند”!

و جالب‌تر آنکه همین فرد در اظهارات بالا مدعی می‌شود: “عبور از انتخابات، به معنی ورود به نوعی رادیکالیسم نیست”…

بله! او دروغ می‌گوید و عبور از انتخابات دقیقا به معنای ورود به رادیکالیسم و خشونت و ناامنی است.

و دامان تاجیک به این دروغ آغشته می‌شود از این رو که اولا او می‌خواهد به این طریق مردم و جوانان را قربانی ناامنی کند و خود از کمند برخورد امنیتی بگریزد، ثانیا اعتراف به هدف مسلحانه‌ای که در پشت تحریم انتخابات قرار دارد موجب رسوایی بانیان این تحریم می‌شود و ثالثا تاجیک اِبا دارد که داغ خیانت به صندوق رأی –که هنوز افراد چندانی متوجه آن نشده‌اند- زودتر از موعد بر پیشانی او و دوستانش حک شود.

ما قضاوت درباره مظلومیت نظام جمهوری اسلامی و عناد دشمنان مردم و قانون این کشور را بر عهده مخاطبان محترم می‌گذاریم و گلایه از چرایی این دشمنی بی‌دلیل را به محضر امام زمان(عج) عرضه می‌داریم»

انتهای پیام