ماجرای ساخت موشک با «شکر» و «روغن» توسط احمدی‌روشن چه بود؟
اعتمادآنلاین نوشت: در روزهای اخیر، «فاطمه بلوری کاشانی» همسر شهید مصطفی احمدی روشن، معاون بازرگانی سایت نطنز در برنامه «به افق فلسطین» که از شبکه افق پخش می‌شود، حضور یافته و در بیان نقش همسرش در فعالیت گروه‌های مقاومت، به ساخت موشک با شکر و روغن در خوابگاه دانشجویی اشاره کرده است.
در روزهای اخیر، «فاطمه بلوری کاشانی» همسر شهید مصطفی احمدی روشن، معاون بازرگانی سایت نطنز در برنامه «به افق فلسطین» که از شبکه افق پخش می‌شود، حضور یافته و در بیان نقش همسرش در فعالیت گروه‌های مقاومت، به ساخت موشک با شکر و روغن در خوابگاه دانشجویی اشاره کرده است. اما این که مگر می‌توان با شکر و روغن موشک ساخت، موضوعی است که در فضای مجازی بحث برانگیز شده است.
در این گزارش ابتدا سخنان بیان شده در تلویزیون را مرور کرده و سپس درباره دقت آن به بررسی می‌پردازیم.
او در گفتگویی تلویزیونی می‌گوید: «دغدغه ایشون کمک به حوزه مقاومت بود. قبل از اینکه وارد سایت هسته ای نطنز شوند، چون رشته شون مهندسی شیمی بود، وارد نیروی قدس شدند و در بخش دفاعیشان چند ماهی بودند. با توجه به علمی که داشتند و این که نیاز حوزه مقاومت این بود که از مواد ابتدایی و دم‌دست یک موشک ساخته شود، خیلی جالب بود که ایشون با کمک شکر، روغن و مواد دم‌دست یک موشک طراحی کردند که در خوابگاه‌شان امتحان کرده بودند و این را با دوستانشان ارتقا داده بودند و تبدیل به یک موشک شده بود. فیلمش هم هست که با دوستانشان در یک بیابان آن را تست می کنند. به خاطر این طرح، پژوهشگر برتر حوزه سلمان فارسی می شوند.»
مهمترین سوال مطرح شده بعد از این مصاحبه این بوده که: «مگر می‌توان با شکر و روغن موشک ساخت؟» برخی به کنایه تصاویری از تهیه کیک به شکل موشک را منتشر کردند و یکی از سلبریتی‌ها نیز توضیح همسر این شهید را شبیه دستور پخت حلوا دانست.
در ادامه، داده‌های دیگری که در این زمینه بیان شده را بررسی می‌کنیم.
مادرش می‌گوید: «آموزش سربازی مصطفی در سپاه قدس بود. برای ادامه خدمت منتقلش کردند به صنایع دفاع. آن‌جا یک پروژه دست گرفته بود. همان زمان شوهر خواهرم گفت: یه قانونی هست که بچه‌های بلندقد و خیلی لاغر رو معاف می‌کنن. به مصطفی گفتم: بیا برو دنبالش؛ رفت. این قانون شامل حالش شد. با این حال آن پروژه وزارت دفاع را هم دنبال کرد. صنایع دفاع بابت بقیه خدمتی که آن‌جا کرد، به او حقوق داد. هم معافی‌اش را گرفت، هم با دوستانی آشنا شد که بعداً در کار به او کمک کردند و هم چیزی در آن‌جا ساخت که در جشنواره خوارزمی رتبه گرفت.»
به نظر می‌رسد این که شهید احمدی روشن بخشی از دوره کوتاه سربازی خود را در نیروی قدس سپاه گذرانده باشد، به واقعیت نزدیکتر است.
ساخت موشک با شکر و روغن
نکته دیگر، ساخت موشک با شکر و روغن و مواد دم دستی است. این ادعا برای اولین بار نیست که درباره شهید احمدی روشن مطرح می‌شود. قبلا هم یکی از دوستان وی، روایتی از ساخت موشک و سوخت آن در خوابگاه را این طور بیان کرده بود:
«یک روز آمده بود توی اتاق و گفت: پاشو بریم یه چیزی نشونت بدم. یک ماهی‌تابه برداشت و رفتیم توی حیاط خوابگاه. دست کرد توی جیبش و یک پاکت آورد بیرون. ماده خمیری‌مانند سفیدی را انداخت توی ماهی‌تابه. کبریت بهش زد و گفت: در رو! دویدیم پشت درخت‌ها. چند ثانیه بعد یک‌دفعه ماهی‌تابه گُر گرفت. مثل فشفشه این طرف و آن طرف می‌رفت. آتش که تمام شد، رفتیم سر وقت قابلمه. قدر یک کف دست سوراخ شده بود. مصطفی از اینترنت یک جور سوخت موشک را پیدا کرده بود؛ داشت درصد مواد را آزمایش می‌کرد.»
آن گونه که دوست شهید که در خوابگاه ناظر آزمایش مذکور بوده گفته، احمدی روشن فرمول سوخت موشک را از اینترنت پیدا کرده و آن را در حیاط خوابگاه آزمایش کرده است.
اکنون نیز فیلم‌های متنوعی درباره ساخت راکت یا موشک کوچک با استفاده از شکر و نیترات پتاسیم (KNO۳) در اینترنت وجود دارد که با جستجوی راکت و شکر یافت شده و نشان می دهد چگونه با استفاده از نیترات پتاسیم که در کود وجود دارد، می توان انرژی شکر را آزاد کرد و از این طریق انفجاری را سامان داد.
چگونه موشک شکری بسازیم؟
احتمالا برخی گروه‌های غیردولتی نیز که امکانات نظامی زیادی ندارند، از همین روش برای ساخت راکت استفاده می‌کنند.
حماس چگونه با شکر راکت می‌سازد؟
البته در بررسی دستور این راکت‌ها به استفاده از روغن برنخوردیم و دیگر این که این موشک‌ها، موشک‌های چندان قوی و دوربرد نخواهند شد و نیازمند ارتقا هستند.
در خصوص انتخاب شهید احمدی روشن به عنوان پژوهشگر برتر در جشنواره سلمان فارسی نیز، طبق اعلام همایش بزرگداشت یادی از نام آوران (دوره ۱؛ ۱۳۹۱/۰۴/۲۶) احمدی روشن در سال ۱۳۸۳ با شرکت در جشنواره سلمان فارسی که مرکز تحقیقات سپاه هر سال برگزار می‌کرد، به دلیل پروژه‌ای که روی سوخت موشک کار کرده بود، رتبه آورد.
انتهای پیام
ممنون