گزینه های نظامی موجود مقابله با سوریه

به گزارش انصاف نیوز به نقل از نسیم، متن کامل گزارش مارتین دمپسی، رییس ستاد مشترک ارتش آمریکا به کمیته نظامی سنا درباره «گزینه‌های نظامی موجود مقابله با سوریه» به شرح زیر است:

تصمیم اقدام نظامی در سوریه، تصمیمی سیاسی و برعهده رهبران غیرنظامی آمریکا است. در حال حاضر نقش ارتش به ارائه کمکهای انسان دوستانه و کمک به همسایگان سوریه، ارائه کمک غیرکشنده به مخالفان محدود شده است. سامانه پاتریوت مستقر در ترکیه و اردن برای دفاع از آنها در برابر حملات موشکی است. دفاتر مرکزی عملیاتی و قابلیتهای بیشتر ما از قبیل جنگنده های “اف 16″، مستقر در اردن برای دفاع از این کشور است. ما برای پنج گزینه ای که در ذیل به آنها می‌پردازم آماده هستیم:
یک: آموزش، مشاوره و کمک به مخالفان: این گزینه به نیروهای غیرکشنده برای آموزش و مشاوره مخالفان نیاز دارد که شامل آموزش بکارگیری سلاح تا برنامه‌ریزی تاکتیکی می‌شود. ما همچنین میتوانیم کمکهای اطلاعاتی و لجستیکی به آنها بکنیم. برای این کار از چند صد نفر تا هزاران سرباز نیاز است که هزینه‌های چنین کاری در سال حدود 500 میلیون دلار خواهد شد. برای انجام این گزینه ما به مناطقی امن خارج از سوریه و همچنین حمایت شرکای منطقه‌ای مان داریم. با مرور زمان، ما شاهد افزایش قابلیتهای مخالفان سوریه خواهیم بود. دستیابی توانمندیهای مضاعف توسط افراطیون، حملات تلافی جویانه مرزی و حملات داخلی، خطرات این گزینه هستند.

دو: حملات محدود: برای انجام این گزینه به نیروی کشنده جهت هدف قرار دادن مواضعی که رژیم از آنها برای عملیات نظامی خود استفاده میکند، سلاحهای خود را تولید و به روز میکند و از خود دفاع میکند، نیاز داریم. مواضع با ارش دفاع هوایی، دریایی، زمینی، موشکی، نیروهای دریایی و دفاتر مرکزی و تاسیسات نظامی رژیم سوریه نیز از افداه دیگر این حملات خواهد بود. اقدام به این گزینه به صدها هواپیما، کشتی، زیردریایی و دیگر تجهیزات نیاز دارد. بسته به اینکه این عملیات چقدر طول میکشد، هزینه و مخارج این گزینه میلیاردها دلار خواهد بود. به مروز زمان، تاثیر این گزینه، تضعیف توانمندیهای رژیم سوریه و افزایش میزان فرار افراد وابسته به این رژیم خواهد بود. این خطر وجود دارد که رژیم به حملات محدود دست زده تا داراییهای خود را حفظ کند. حملات تلافی جویانه نیز محتمل است و احتمال صدمه رسیدن به غیرنظامیان سوری و خارجیهای مستقر در این کشور نیز وجود دارد.

سه: برقراری منطقه پرواز ممنوع: این گزینه به نیروی کشنده جهت ممانعت از بکارگیری رژیم سوریه از هواپیماهای خود برای هدف قرار دادن این منطقه نیاز دارد. منطقه پرواز ممنوع برتری هوایی بر سوریه را برای ما ممکن و توامندی هوایی آن را خنثی میکند. ما به صدها کشتی هواپیمابر، تجهیزات جنگ الکترونیکی و اطلاعاتی، و تجهیزات سوخت رسانی مجدد به کشتیها و هواپیماها داریم. در ابتدا هزینه این اقدام، 500 میلیون دلار بوده و به طور متوسط طی هر ماه که این گزینه ادامه داشته باشد، هزینه آن به یک میلیارد دلار در هر ماه افزایش خواهد یافت. این گزینه تقریبا توانایی رژیم برای حمله و بمباران مواضع مخالفان را از بین میبرد. خطرات این گزینه عبارتند از : از دست دادن هواپیما خواهد بود. این گزینه همچنین شاید نتواند میزان خشونت را کم کرده و یا توازن قوا را به نفع مخالفان تغییر دهد.

چهار: برقراری منطقه حائل: برای این گزینه به نیروی کشنهد برای حفاظت از مناطق جغرافیایی خاص که بیشتر مناطق مرزی ترکیه یا اردن است، نیاز داریم. مخالفان از این مناطق برای سازماندهی و آموزش استفاده خواهند کرد. آنها از این مناطق برای تقسیم کمکهای انسان دوستانه نیز میتوانند بهره ببرند. نیروی کشنده مورد نیاز است تا از حملات زمینی، موشکی و هوایی به این مناطق حائل دفاع شود. این موضوع سبب نیاز ما به ایجاد یک منطقه محدود پرواز ممنوع است. هزاران نیروی زمینی آمریکا برای اینکار مورد نیاز است تا از این مناطق دفاع شود. منطقه پرواز ممنوع محدود با همراهی نظامیان نیروهای زمینی آمریکا، مخارج این اقدام را به بیش از یک میلیارد دلار در ماه میرساند. به مرور زمان، توامندی مخالفان افزایش مییابد و صدمات غیرنظامیان نیز کاهش مییابد و برخی فشارها به اردن و ترکیه نیز کاهش خواهد یافت. خطرات این گزینه شبیه به مورد منطقه پرواز ممنوع است به اضافه اینکه مشکل حمله زمینی و تیراندازی به این مناطق، سبب کشته شدن مهاجران بیشتر میشود. این مناطق ممکن است به پایگاه عملیاتی افراطیون تبدیل شود.

پنج: کنترل سلاحهای شیمیایی: برای این گزینه به نیروی کشنده نیاز ات تا خطر استفاده از این سلاحها و دستیابی دیگران به آن را دفع کنیم. ما با تخریب زرادخانه این سلاحها، ردیابی تحرکات این سلاحها این اقدام را انجام خواهیم داد و یا با در اختیار گرفتن و تضمین از امنیت این سلاحها چنین خواهیم کرد. این گزینه، حداقل به منطقه پرواز ممنوع و بهره گیری از حملات موشکی با استفاده از صدها هواپیما، کشتی ، زیردریایی و دیگر تجهیزات دارد. هزاران نیروی ویژه عملیاتی و نیروی زمینی برای این اقدام نیاز است. هزینه و مخارج این گزینه، به طور متوسط در هر ماه بیش از یک میلیارد دلار است. تاثیر این گزینه، کنترل بخشی از سلاحهای شیمیایی سوریه و نه همه آن خواهد بود و گسترش بیشتر این سلاحها و دستیابی افراطیون به آن را ممامنعت میکند. ناتوانی ما در کنرل همه زرادخانه شیمیایی سوریه، به افراطیون اجازه دستیابی بیشتر به آنها را میدهد. خطرات این گزینه شبیه برقراری منطقه پرواز ممنوع استت و به آن خطر مجبور شدن به اعزام نیروی نظامی آمریکا در خاک سوریه را باید اضافه کرد.

این گزینه ها در یک فضای تخیلی و غیرواقعی بررسی شده است و بهتر است با توجه به چارچوب کلی استراتژی دولت برای نیل به افداه سیاست ما با توجه و همکاری با شرکا و متحدانمان آن را در نظر گرفت. با این هدف، من از رویکرد منطقه ای که سبب انزوای درگیری شده و از بی ثباتی منطقه و گسترش خطر صدور سلاحهای کشتارجمعی میشود حمایت کرده ام. در عین حال ما باید توانمندی نظامی نیروهای مخالف میانه رو را بالا برده و فشار بر اسد را افزایش دهیم. همه این گزینه ها سبب میشود که هدف نظامی ما که کمک به مخالفان و فشار بیشتر به رژیم است را گسترده تر شود. ما طی این 10 سال یاد گرفته ایم که تغییر توازن نظامی بدون در نظر گرفتن آنچه به منظور حفظ یک دولت کارآمد مورد نیاز است، کافی نیست. باید برای نتایج ناخواسته اقداممان آماده باشیم. در صورت سقوط نهادهای دولت سوریه و با توجه به نبود مخالفان مورد اعتماد، ممکن است افراطیون قدرت بگیرند یا سلاحهای شیمیایی به دست افرادی که نباید بیافتد.

میدانم که تصمیم به استفاده از زور، تصمیمی نیست که ما آن را سبک بشماریم. این اقدام، چیزی کمتر از اعلان جنگ نیست. ما باید قادر باشیم که نتیجه گیری کنیم که استفاده از زور ما را به نتیجه مطلوبمان برساند. ما باید خطرات آن برای نیروهای خود و نیز مسئولیتهای جهانی مان را بفهمیم. این موضوع بسیار مهم و حیاتی است که با توجه به بحث کاهش بودجه و عدم قطعیت مالی، ما آمادگی مان را از دست بدهیم. برخی گزینه ها شاید در حال حاضر ممکن نباشد. هر وقت ما گزینه ای را انتخاب کردیم، باید برای آنچه پس از آن رخ میدهد آماده باشیم. درگیری و دخالت بیشتر، موضوعی است که سخت است ما از آن اجتناب کنیم. ما باید بر اساس قانون و تا آنجایی که امکان دارد با همکاری و هماهنگی با متحدان و شرکای خود عمل کرده و هزینه این عمل را با هم قسمت کنیم.

انتهای پیام