دین رحمت
به گزارش انصاف نیوز، حجت الاسلام حسن جواهری در یادداشی نوشت:
از آیات ۱۵۵ و ۱۵۹ سوره آل عمران استفاده می شود که اسلام دین رحمت و رافت است.
اکثر مفسرین در شان نزول دو آیه مذکور از سوره آل عمران برآنند که این آیات در مورد جنگ احد و فرار سربازان و رزمندگان از میدان نبرد به دامنه های کوه های اطراف و تنها گذاشتن پیامبر صلی الله و آله و امیر المومنین علیه السلام با بدن های زخمی است.
«ان الذین تولوا منکم یوم التقی الجمعان انما استزلهم الشیطان ببعض ما کسبوا ولقد عفا الله عنهم ان الله غفور حلیم»
که خبر از عفو و گذشت خداوند از کسانی می دهد که در روز جنگ در اثر گمراه کردن شیطان آنها را به سبب بعضی از اعمالشان پشت به جنگ کردند و فرار را بر قرار ترجیح دادند با آنکه جرم فرار از جنگ در بعضی از قوانین ارتشهای دنیا اعدام است و در دین اسلام از گناهان کبیره است خداوند آنها را می بخشد و در ادامه در آیه 159 می فرماید:
فبما رحمه من الله لنت لهم ولو فظا غلیظ القلب لانفضوا من حولک فاعف عنهم و استغفر لهم و شاورهم فی الامر.
در این آیه خداوند متعال وجود رحمت و مهربانی و گذشت را از برکات و نعمت خود بر پیامبر دانسته، می فرماید اگر خشونت و برخوردهای تند در وجود شما بود از اطراف تو پراکنده می‌شدند و درس رحمت و رافت را به رسولش می دهد که اگرچه آنان مرتکب گناهی بزرگ شده اند ولی شما آنان را ببخش و از خداوند هم برای آنان طلب بخشش کن و در امور اجتماعی با آنان مشورت نما.
به معنای خودمانی یعنی اشتباه آنان را نباید در هر فرصتی و در هر سخنرانی و مراسمی چون چماقی بر سر آنان کوفت؛ بلکه باید اشتباه آنان را نادیده انگاشت و حتی با آنها مشورت کرد تا آنها خود را از جامعه اسلامی بیگانه و جدا فرض نکنند. خود را شریک در تصمیمات بدانند و این امر گذشت را در رفتار رسول گرامی اسلام صلی الله نیز می بینیم که به دو مورد از آن اشاره می شود.
بعد از فتح مکه توسط سربازان و رزمندگان اسلام که بعد از آن همه شکنجه و اذیت و آزار مردم به پیامبر و اطرافیانش اتفاق افتاد، وقتی یکی از سربازان پیشنهاد انتقام گرفتن دادند پیامبر فرمودند امروز روز گذشت است و روز انتقام و خونخواهی نیست.
مورد دوم سرگذشت عزیزترین فرد نزد رسول خدا پیامبر اسلام بود که به دست «وحشی» کشته شد. پیامبر به شدت گریست و لقب سیدالشهدا را به او داد و به زنان مدینه فرمود برای حمزه مجلس عزا به پا کنید و برای او گریه کنید.
وقتی قاتل حمزه ایمان آورد، پیامبر با رأفت و مهربانی او را بخشید و انتقام نگرفت.
این رفتارهای پیامبر صلی الله علیه و آله می تواند الگوی عملی خوبی برای همه مسلمانان باشد.
پیامبر هرگز اهل فضل فروشی و مباهات بر دیگران نبود، پیامبر نمی‌خواست پایه‌های اعتقادی مردم با خرافه مستحکم شود و به شدت با خرافه پرستی مبارزه می‌کرد که نمونه آن موقع فوت پسرش بود که مردم این را علامت رسالت پیامبر می پنداشتند و به همدیگر انتقال می‌دادند وقتی پیامبر متوجه این موضوع شدند به مسجد رفتند و مردم را جمع کردند و فرمودند این موضوع گرفتن خورشید هیچ ربطی به فوت فرزندم نداشته که یک امر طبیعی بوده است.
در واقع پیامبر نخواستند از جهل مردم برای استحکام رسالتشان سوء استفاده کنند و جایز نمی‌دانستند هدف وسیله را توجیه کنند.
انتهای پیام
درود ، بعضی از بزرگان به جای بیان امهات دین حنیف از قران ترجیح میدهند برای جلب بندگان خدا به اسلام از کرامات و معجزات استفاده کنند ، نتیجه آن میشود که در مقابله با معاندین تنها به حذف و فیلتر و حمله به فضای مجازی استفاده کنیم !
قران تنها برای قرائت و بر صدر نشاندن قاریانی چون سعید طوسی نیست !
ضمن تایید فرمایش ایشان نکته قابل اشاره این است که قاعدتاً باید فرقی هم بین کسانی که از میدان جنگ فرار کردند (مرتکب گناه شدند) و کسانی که دلاورانه جنگیدند (مرتکب گناه نشدند) باشد. متاسفانه عزیزانی که به عفو و رحمت اشاره می کنند، به تفاوت این دو کمتر می پردازند.