دکتر پزشکیان در گفتگویی تفصیلی: رانتخواری ریشه اصلی مشکلات است

مسعود پزشکیان می گوید، وزارت بهداشت مظلومترین وزارتخانه است. مشکل اصلی هم رانتخواری یک عده خاص است که مشکلات مردم را درک نمی کنند. او معتقد است همه دستگاهها در امور سلامت باید تابع وزارت بهداشت باشند و گر نه وزارت بهداشت باید مراکز درمانی آنها را تعطیل کند.

به گزارش انصاف نیوز، مسعود پزشکیان، وزیر بهداشت دولت هفتم و نماینده امروز مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی است؛ خبرگزاری فارس در آستانه تشکیل دولت یازدهم با این فوق تخصص جراحی قلب درباره وضعیت نظام سلامت و اولویتهایی دولت جدید در این حوزه به گفت و گو پرداخته است.

وزیر سابق بهداشت و نماینده امروز مردم در مجلس معتقد است که اجرای درست پزشک خانواده راه حل اکثر مشکلات حوزه سلامت و است و اعتقاد دارد آنچه تاکنون به نام پزشک خانواده اجرا شده، ربطی به این برنامه نداشته است.

به اعتقاد او ۷۰ درصد جمعیت کشور را ظرف یکسال می توان تحت پوشش برنامه پزشک خانواده آورد و ۳۰ درصد بقیه به همکاری ارگانهای دیگر خارج از وزارت بهداشت بستگی دارد.

پزشکیان می گوید: وزارت بهداشت مظلومترین وزارتخانه دولت است که همه ارگانها در کارش دخالت می کنند، و چون دستگاههای دیگر پول دارند، بدون توجه به ضوابط وزارت بهداشت مشکل سلامت خودشان را با پول بیت المال جداگانه حل می کنند و سهم مردم را نمی دهند.

او معتقد است: مسئولان وزارت بهداشت باید از ارگانهایی که در حوزه سلامت دخالت می کنند شکایت کنند و اگر تبعیت نکردند مراکز آنها را تعطیل کند. او رانتخواری و دخالت سهامداران بخش خصوصی را در سیاستگذاری وزارت بهداشت عامل اصلی مشکلات بر زمین مانده حوزه سلامت می داند.‌

فارس: در گمانه زنی هایی که در مورد وزیر بهداشت آینده می‌شود، نام شما هم هست، آیا قرار است شما وزیر بهداشت دولت یازدهم باشید؟

پزشکیان: نه در این رابطه تاکنون با من صحبتی نشده است، من در کارگروههای مشورتی آقای روحانی هم حضور ندارم، دوستان دیگری از جمله دکتر ملک زاده، دکتر طباطبایی، دکتر فاضل آنجا هستند و تا جایی که من می‌دانم این کارگروه بنده را به عنوان وزیر بهداشت پیشنهادی معرفی نکرده اند.

فارس: می‌ گویند شما ضد پزشک هستید، صحت دارد؟

پزشکیان: این چه حرفی است، من خودم پزشک هستم، مگر می‌شود، من پزشک باشم و آن وقت ضد پزشک باشم. شاید آدمهایی که تخلف می‌کنند و خلافکار هستند، چنین حرفی را بزنند و گر نه کسی که کارش را درست انجام می‌دهد، چرا باید با او برخورد کنیم.

من در طول سالهای بعد انقلاب در سمتهای مختلفی کار کرده ام، مسئول گزینش بوده ام، مسئول پاکسازی بوده ام. اما هیچ وقت بر اساس سلیقه و میل شخصی با کسی برخورد نکرده ام. یادم نمی آ‌ید با کسی تسویه حساب شخصی کرده باشم، بعد از آن در جهاد دانشگاهی بودم،شما حتی یک نفر را نمی توانید پیدا کنید که من بدون حکم دادگاه حکم اخراجش را داده باشم. تا زمانی که دادگاه کسی را مجرم نداند،ما حق نداریم کسی را مجرم ندانسته،خودمان درباره کسی حکم صادر کنیم و فردی را مجرم بدانیم.

به طور کلی در حوزه مدیریت نظام سلامت باید به الگوهای موفق دنیا نگاه کنیم، به آمریکا و اروپا نگاه کنید، کانادا که خیلی جلوتر است، در آنجا به این سمت می‌روند که ارائه خدمات سلامت به صورت هدفمند و در یک ساختار پاسخگو و مسئولیت پذیر ارائه شود. ما الان در کشورمان چنین ساختاری را نداریم.

ما نباید در کشورمان برای نقد وضع موجود برویم یک نفر را متهم کنیم، مشکل ما ساختار نظام سلامت است و به اصطلاح سیستم ما مشکل دارد. اما این مشکل هم هست که از هیچ مسئولی سوال نمی‌کنند که تو چه کار کردی،‌ حالا چه از نظر کلینیکال و تشخیصی و چه از نظر ارتباط مالی و پولی و هم از نظر رفتار پزشک با بیمار، پزشک در برابر بیمار باید پاسخگو باشد، چون قسم خورده است.

پزشک قسم خورده است که جز مرهم بر درد بیمار نباشد و جز حل مشکل بیمار نیت دیگری نداشته باشد. در دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم، در کشورهای پیشرفته پزشکان برای اینکه پاسخگو باشند، یک چارچوب مشخص دارند و باید طبق آن چارچوب عمل کنند و طبق این چارچوب نباید ارتباط مالی با بیمار داشته باشند.

فارس: منظورتان کشورهای غربی است؟

پزشکیان: بله، غرب، کانادا، و جاهایی که سیستم بیمه قوی دارند، در این سیستم اگر کسی بخواهد خارج از سیستم پول بگیرد،اصلاً حق طبابت را از او می گیرند،به نظر من جایگاه یک پزشک خیلی بالاتر از این حرفهاست که برای حل مشکل بیمار بیاید با او سر پول چانه بزند.جایگاه پزشک و بیمار و مسائل مربوط به آن در قانون برنامه توسعه آمده است.

فارس: ولی در قانون برنامه توسعه نیامده که رابطه مالی پزشک و بیمار حذف شود؟

پزشکیان: چرا در قانون برنامه آمده که همه صندوقهای بیمه ای یکی بشوند، در قانون آمده که بر اساس سطح بندی و نظام ارجاع و سیستم بیمه ای حرکت کند.

در قانون آمده که با پزشکان بر اساس بسته خدمتی تعیین شده،قرارداد بسته شود. قرارداد مالی را با پزشک کس دیگری که سازمان بیمه است، می بندد و پزشک بر اساس بسته خدمتی تعریف شده موظف است به بیمار خدمت بدهد.

فارس: یعنی پزشک نیابد هیچ مبلغی از بیمار بگیرد؟

پزشکیان: حالا البته هیچ مبلغی که نه، باید فرانشیز گرفته شود،چون گرفتن یک مقداری به عنوان فرانشیز، یک مقداری مصرف را کنترل می کند، وقتی شما همه چیز را مفت و مجانی بدهی، دیگر طرف، قدر آن را نمی داند، در این صورت شاید همین طوری بیکار هم که باشد بگوید، برویم یک سری به پزشک هم بزنیم، یک دارویی، چیزی هم بگیریم.

فارس: پس با رایگان خدمات درمانی موافق نیستید؟

پزشکیان: بالاخره درصدی باید به عنوان سهم مستقیم مردم باشد. البته در کشورهای پیشرفته میزان فرانشیز حد و حدودی دارد،مثلاً برای بستری در بیمارستان یک رقم ثابت را می‌گیرند و دیگر هر چقدر هم که درمان بیمار در بیمارستان هزینه داشت، بیمه پرداخت می کند، برای اینکه آن رقم ثابت فرض کنید 200 هزار تومان به کسی فشار نمی آورد و کمر کسی را نمی شکند اما آن هزینه چند میلیونی کمر خیلی ها را می شکند.

فارس: انتظار شما از وزیر بهداشت آینده چیست؟

پزشکیان: انتطار من از هر کسی که وزیر بهداشت آینده بشود این است که قانون را اجرا کند. از دولت هم این را می خواهیم حالا که آقای روحانی با شعار اعتدال رأی آورده است،بر این مبنا حرکت کند و قانونی را که درحوزه بهداشت و درمان نوشته شده است را دستور بدهند، مجموعه کسانی که موظف هستند، مراعات کنند، مراعات کنند،اگر قانون را اجرا کنند، بسیاری از مشکلات حل خواهد شد.

فارس: اما واقعیتها نشان می دهد که کمبودهای مالی، مانع اجرای بسیاری از قوانین است، بیمه ها قدرت لازم را ندارند و در عالم واقع کار راحتی نیست که رابطه مالی پزشک و بیمار را حذف کرد یا کاهش داد؟

پزشکیان: در چارچوب برنامه ما باید بر اساس مقدار پولی که داریم نقشه بکشیم. ما در قانون این را در نظر گرفته ایم که بسته خدمتی تعریف شده برای جمعیت مشخص، توسط آدمهای مشخص و با قیمت مشخص باید ارائه شود، حالا ما هر چقدر که پول داشتیم می توانیم این بسته خدمتی را گسترده تر کنیم و خدمات بیشتری را با حضور افرادی که علمش را دارند،به مردم ارائه کنیم.

فارس: منظورتان اجرای برنامه پزشک خانواده است؟

پزشکیان: ‌پزشک خانواده یک تیم است که به مردم ارائه خدمات می دهد،سر تیم آن پزشک خانواده است.

فارس: ولی الان این تیم وجود خارجی ندارد؟

پزشکیان: الان این کاری که وزارت بهداشت انجام می دهد و کارهایی که در این سالها انجام داده اند،اصلاً برنامه پزشک خانواده نیست و نبوده است.

پزشک خانواده یک برنامه تعریف شده دارد. برای خودش اساسنامه دارد، چارچوب علمی دارد. در دنیا هم دارند بر اساس همین چارچوب حرکت می کنند ما قرار نیست، چرخی را که اختراع شده است دوباره ابداع و اختراع کنیم، چرخ درست شده است، ما فقط می توانیم بر اساس شرایط مملکت و فرهنگ جامعه خودمان از آن بهره برداری کنیم.

پزشک خانواده در حقیقت مسئول یک جمعیتی است که این جمعیت در قبال خدماتی که از پزشک باید بگیرند، آگاه و مطلع است. پزشک جمعیتش را می شناسد و جمعیت هم پزشکش را می شناسد. در قبال خدمات پزشک خانواده هم باید پرداخت مشخصی انجام شود.بالاخره مثل یک قرارداد است که بین پزشک و تیم سلامت با مردم برای ارائه خدمات و با بیمه ها برای مسائل مالی بسته می شود.

فارس: منظورتان از تیم سلامت همان تیم 17 نفره شامل پرستار، ماما، متخصص تغذیه، متخصص سلامت روان، بهداشت خانواده، بهداشت کار،‌بهداشت محیط و… است؟

پزشکیان: حالا تیم پزشک خانواده می تواند بسته به تعداد جمعیت و شرایط منطقه تعریف شود،ممکن است در یک جا برای یک گروه 2 هزار نفری یک تیم تعریف شود و در جای دیگر برای یک گروه 40 هزار نفری یک تیم دیگر، مثلاً برای یک گروه 10 هزار نفره می توان 4 پزشک تعریف کرد ولی آنجا که 2 هزار نفر داریم یک پزشک کافی است.

فارس: یک پزشک و تیمش؟

پزشکیان: ممکن است برای یک جمعیت 2 هزار نفره لازم نباشد حتماً همه اعضای تیم مثل ماما، متخصص زایمان باشد، ممکن است سطح دسترسی به این خدمات را برای یک جمعیت بیشتر تعریف کنیم، همه اینها بسته به بار کاری و جمعیت تحت پوشش و موقعیت منطقه دارد، این شرایط است که تعیین می کند باید چه خدماتی توسط چند نفر به چه جمعیتی ارائه شود و چقدر بابت آن باید پول پرداخت شود.

فارس: شما در سال 84 در اواخر دوره وزارتتان، برنامه پزشک خانواده را در روستاها شروع کردید، آیا آن برنامه ای که شروع کردید همین است که الان به آن معتقدید؟

پزشکیان: ما شروع کردیم. برای اینکه پزشک خانواده شکل بگیرد. آن موقع می گفتیم که برای اجرای کامل آن 10 تا 15 سال زمان لازم است، چون پزشک خانواده، پزشک عمومی نیست، یک نوع تخصص است. در دنیا هم تخصص پزشک خانواده را داریم، پزشکان عمومی باید یک دوره 3 تا 4 ساله را بگذرانند تا مهارت و علم لازم را برای ارائه خدمات پزشک خانواده بیاموزند.

فارس: پس پزشک عمومی نمی تواند کار پزشک خانواده را انجام دهد؟

پزشکیان: پزشک عمومی شاید بتواند 75 درصد کار را انجام دهد، اگر ما آموزشهای لازم را برای پزشکان عمومی بگذاریم، این 75 درصد می شود، 85 درصد یعنی در 85درصد موارد خدمات مورد نیاز بیمار نیاز به ارجاع ندارد.

فارس: این آموزش را نمی شود با یک دوره دوساله Mph برای پزشکان عمومی انجام داد؟

پزشکیان: ‌نه، در دنیا پزشک خانواده یک تخصص است و چارچوب خاص خودش را دارد، در دنیا در دانشگاههای علوم پزشکی دپارتمان پزشکی خانواده تأسیس کرده اند. ما هم باید این زیرساختها را آماده کنیم.

فارس: زمانی که شما این برنامه را شروع کردید، این زیرساختها آماده بود؟

پزشکیان: ما فضای کافی داشتیم، تجهیزات لازم را داشتیم، نیروی انسانی داشتیم، ما برای اینکه به ایده آل 100 برسیم باید از جایی شروع کنیم. اگر نمی توانیم 100 را داشته باشیم، 70 یا 80 را که می توانیم داشته باشیم. ما حتی اگر با 50 و 60 درصد هم کار را درست شروع کنیم و بعد طی زمان برای رسیدن به اهدافمان تلاش کنیم و در چارچوبهای علمی حرکت کنیم می توانیم کم کم به شرایط ایده آل برسیم.

یعنی الان می شود برنامه پزشک خانواده را با پزشک عمومی شروع کرد و رفته رفته آموزشهای لازم را به آنان ارائه کرد، البته تا زمانی که پزشکان خانواده مهارتهای کافی را کسب کنند، ممکن است مقدار ارجاعات بیشتر باشد، بنابراین نداشتن پزشکان خانواده آموزش دیده به این معنی نیست که نمی توانیم کار را شروع کنیم.

فارس: پس شما این انتقاد را که هنوز زیرساختها و مقدمات لازم برای اجرای پزشک خانواده فراهم نیست، قبول ندارید؟

پزشکیان: نه، منطقی نیست، ما 6 هزار مرکز بهداشتی، درمانی فقط در بخش دولتی داریم، اگر هر مرکز 12 هزار نفر را پوشش دهد، می توانیم فقط با مراکز دولتی70 میلیون نفر جمعیت را پوشش دهیم و زیر پوشش برنامه پزشک خانواده ببریم.

فارس: پس نیازی به همکاری بخش خصوصی نداریم و فقط این برنامه را با امکانات بخش دولتی می توان اجرا کرد؟

پزشکیان: بله، البته ما باید زیرساختها و مراکز وزارت بهداشت را بازسازی و بازنگری کنیم، هم تجهیزات را هم روشها را و هم توقعات را. اگر مثل گذشته بخواهیم کار کنیم،کاری انجام نمی شود. مثل الان که عملاً سوت و کور است، چیزی به اسم پزشک خانواده وجود ندارد ولی ما آن موقع که در وزارت بهداشت بودیم، 50 درصد مراکز بهداشتی کشور را بازسازی کردیم.

فارس:‌ فقط در روستاها؟

پزشکیان: بله، در روستاها توانستیم، 50 درصد مراکز بهداشتی را بازسازی کنیم، 50 درصد بقیه اش مانده بود، ولی بازسازی این مراکز کار سختی نیست. البته معنی این حرف این نیست که تا بازسازی کامل نشده، نمی توانیم پزشک خانواده را شروع کنیم.

فارس: منظورتان بازسازی فیزیکی مراکز بهداشتی است؟

پزشکیان: بله بازسازی، فضا، تجهیزات، نیروی انسانی.

فارس: فکر می کنید چرا در 8 سال گذشته برنامه پزشک خانواده اجرا نشد.

پزشکیان: به نظر من خیلی روشن است، برای اینکه کسانی که آمدند. ابتدا اشراف کامل را نسبت به برنامه پزشک خانواده نداشتند و بعد هم که علمش را پیدا کردند، مهارت لازم را برای اجرای آن نداشتند.

فارس: حتی اگر حرف شما درست باشد، ولی بالاخره بدنه کارشناسی وزارت بهداشت که بودند؟

پزشکیان:‌ اکثر کارشناسان پزشک خانواده را پراکنده کردند، شاید یکی دو نفرشان بیشتر در سیستم نماندند. طبیعی است وقتی آدم جدید می آید، تا بخواهد مطالعه کند و متوجه شود و درک کند که ماجرا چیست و بعد برای اجرای آن مهارت پیدا کند، زمان می برد همه این کارها در عرض 4 سال دست یافتنی نیست.

فارس: شما هم مثل بقیه 4 سال فرصت داشتید.

پزشکیان: ما این کارها را از قبل از وزارت شروع کردیم. حتی قبل از اینکه من رئیس دانشگاه علوم پزشکی تبریز بشوم، در سال 73 که در جهاد دانشگاهی بودیم، دنبال سیستمی بودیم که عدالت را برای سلامت همه مردم کشور به صورت منصفانه اجرا کند. همان موقع که شور و شوق انقلابی بیشتر بود، رفتیم و طرحهای کشورهای دیگر را مطالعه کردیم و به این نتیجه رسیدیم که بهترین کار همین اجرای برنامه پزشک خانواده است.

آن موقع دانشگاهها زیر مجموعه وزارت علوم بودند ما از مرکز تحقیقات وزارت علوم ،تحقیقات و مطالعات کشورهای دیگر را به دست آوردیم و به سیستم شبکه، پزشک خانواده، نظام سطح بندی و نطام ارجاع رسیدیم. کارشناسان بین المللی را هم دعوت کردیم، دوره های مختلفی را رفتیم. سعی و اشتباه کردیم، اصلاح کردیم، همه این اتفاقات رسید به اینکه آمدیم وزارت بهداشت، وقتی آ‌مدیم وزارت بهداشت کلی کار کرده بودیم.

نهایتاً در وزارت بهداشت هم 3 سال کار کارشناسی کردیم تا به یک جمع بندی و دید مشترک رسیدیم. این طور نبود که ما نشسته باشیم و یک دفعه یک چیزی به نام پزشک خانواده به ذهنمان رسیده باشد و یکدفعه گفته باشیم باید اجرا شود.

فارس: پزشک خانواده در قانون برنامه توسعه سوم هم بود؟

پزشکیان: نه در قانون برنامه سوم نبود، در قانون توسعه چهارم با پیشنهاد ما تصویب شد و در برنامه پنجم هم با تأکید بیشتری آمد. وقتی من رئیس دانشگاه علوم پزشکی تبریز بودم، آن موقع جلوی توسعه مراکز بهداشتی-درمانی را در شهرها گرفته بودند و آنها را به پایگاههای بهداشتی تبدیل کرده بودند.

فارس: یعنی قبل از اینکه وزیر بشوید؟

پزشکیان: بله ، زمانی که من رئیس دانشگاه علوم پزشکی بودم، دیگر گسترش مراکز بهداشتی-درمانی را حذف کرده بودند، می گفتند این مراکز را باید به پایگاههای بهداشتی تبدیل کنید.

فارس: یعنی کوچک شوند.

پزشکیان: بله، ولی آن زمان من خودم با اینکه اعتبار نداشتم، در عرض یکسال با کمکهای مردمی در استان آذربایجان شرقی، 50 مرکز بهداشتی و درمانی برای افزایش دسترسی مردم ساختیم. بعد علیرغم اینکه مجوز نیروی انسانی نداشتیم و نیروهای را تعدیل می کردند، آمدیم با بخش خصوصی قرارداد خرید خدمت بستیم و به صورت پیمانکاری برای این مراکز بهداشتی، جمعیت تعریف کردیم. بخش درمان و بیمارستانها هم کار خودشان را انجام می دادند و در آنجا هم خرید خدمت می کردیم و در این مراکز نیروهای انسانی بر اساس گایدلاینهای تعریف شده به مردم خدمت می دادند. هم مردم راضی بودند، هم خدمت دهندگان راضی بودند و هم ما راضی بودیم.

فارس: پس فکر می کنید هر کس که وزیر بهداشت آینده باشد باید اولویتش اجرای برنامه پزشک خانواده باشد؟

پزشکیان: قانون این را می گوید. ماده 32 قانون برنامه اجرای این برنامه را به وزارت بهداشت تکلیف کرده است. باید اجرا کنند و در حین اجرا اشکالات را بازنگری کنند و اصلاحات را انجام دهند.

فارس: طی چه مدت می شود این برنامه را در کشور اجرا کرد؟

پزشکیان: ما الان مراکز بهداشتی-درمانی دولتی را داریم. اگر واقعاً روسای دانشگاههای علوم پزشکی و معاونان بهداشتی و درمانی آنها بخواهند، 70 تا80 درصد جمعیت کشور را می شود طی یکسال تحت پوشش قرار داد. بدون اینکه با کسی یا جایی مشکل پیدا کنیم.

وزارت بهداشت فضا، امکانات و نیروی انسانی دارد. اگر تیم سلامت را درست تعریف کنند و از این تیم مسئولیت بخواهند و به موقع پرداخت داشته باشیم و نظام ارجاع هم با کیفیت و احترام به مردم خدمات بدهد، بدون اینکه بخواهیم به مردم بی احترامی کنیم، می توانیم این برنامه را اجرا کنیم.

فارس: ماجرای 30 درصد بقیه چیست؟

پزشکیان: 30 درصد بقیه مردم به افرادی است که تحت پوشش ارگانهایی غیر از وزارت بهداشت هستند، ارگانهای دیگر هم باید سیستم پزشک خانواده را بپذیرند و وارد همین شبکه ملی بهداشتی-درمانی کشور بشوند. در این صورت طی مدت کوتاهی می توانیم کل جمعیت کشور را زیر پوشش برنامه پزشک خانواده ببریم.

می ماند یک جاهایی که پزشک نداریم و تیم سلامت حضور ندارند، آن وقت باید بنشینیم و برای آن مناطق با افراد گفت و گو کنیم تا به تفاهم برسیم. نه با دستور و امر و نهی، با منطق باید با هر کس که وارد سیستم شبکه می شود. بر اساس منابع موجود قرارداد ببندیم تا آنها به مردم خدمات دهند، بیمه ها پرداخت کنند و وزارت بهداشت هم نظارت کند.

فارس: مشکل کمبود منابع ندارد؟

پزشکیان: اصلاً سیستم بهداشتی-درمانی و پزشک خانواده کاری به منابع ندارد، می گوید بر اساس منابع موجود این خدمات را می توانیم ارائه کنیم، با این پول می شود این خدمات را خرید، اگر فردا پول بیشتر شد، خدمات را گسترش می دهیم. در این صورت پول و منابع محدود در نظام سلامت به صورت عادلانه بین همه تقسیم می شود، ممکن است به هر نفر یک دانه برسد در صورتی که نیاز هر نفر 3 دانه باشد اما بحث این است که عدالت رعایت می شود و همه به صورت مساوی از بیت المال برخوردار می شود نه اینکه یکی در گوشه ای از کشور 10 دانه بردارد و دیگری در گوشه دیگر هیچ گیرش نیاید.پزشک خانواده منابع موجود را بر اساس عدالت در کل کشور در اختیار همه قرار می دهد به طور منصفانه.

فارس: و طبقه مرفه می تواند از جیب خودش خدمات اضافه بخرد؟

پزشکیان: بله هر کس نخواست وارد این سیستم بشود، دیگر بیمه ها از منابع دولتی به او پرداخت نمی کنند. این بیمه های تکمیلی که برای افراد خاص تعریف شده است هم باید جمع شود، معنا ندارد. هر کدام از ارگانها برای خودشان یک بیمه تکمیلی درست کرده اند و همان خدمات را که در بیمه پایه برای مردم عادی با تعرفه پایین تعریف شده با تعرفه بالا پوشش می دهند. این بیمه های تکمیلی یعنی پول دولت را برای یک عده خاص خرج کردن.

فارس: یعنی وزیر بهداشت آینده باید بیمه های تکمیلی ارگانهای دیگر را جمع کند؟

پزشکیان:‌ باید قانون را اجرا کند.

فارس: قانون چه می گوید؟

پزشکیان:‌ قانون می گوید، خدماتی که تحت پوشش بیمه پایه است نباید در قالب قراردادهای خاص به وسیله بیمه تکمیلی به افرادی خاص ارائه شود، وقتی مثلاً درمان آپاندیسیت زیر پوشش بیمه پایه است دیگر معنی ندارد که بیمه تکمیلی هم، آن را به شکل دیگر پوشش دهد.

فارس: پس بیمه های تکمیلی برای خدمات اضافه بر بیمه پایه مجاز هستند؟

پزشکیان: بله، بیشتر از بیمه همگانی که باید در بیمه تکمیلی باشد، اما الان پول اضافه را از برای خدمات بیمه همگانی به مراکز خاص می دهند. الان در اکثر موارد آنچه اسمش بیمه تکمیلی است،در واقع همان بیمه پایه است که ارگانها از منابع بین المال برای افراد خودشان خرج می کنند.

فارس: ولی طبق قوانین فعلی کشور وزیر بهداشت مدیریت بیمه ها را در اختیار ندارد؟

پزشکیان: طبق قانون مدیریت و سیاستگذاری نظام سلامت با وزارت بهداشت است. اگر دولت به قانون عمل کند، همه ارگانها باید موظف باشند در مسائل مربوط به سلامت از تولیت و سیاستگذاری وزارت بهداشت تبعیت کنند.

فارس: و از جمله بیمه ها و وزارت رفاه؟

پزشکیان: همه، هر جایی که با سلامت ارتباط پیدا می کند باید از متولی سلامت که وزارت بهداشت و درمان است تبعیت کند.

فارس:‌ ولی بیمه ها از سیاستهای وزارت بهداشت تبعیت نمی کنند.

پزشکیان: الان خیلی ها تبعیت نمی کنند، یک مقدار مشکل مربوط به خود وزارت بهداشت است چرا که اگر کسی تبعیت نکرد می توانست از او شکایت بکند، می توانست اعتراض کند،می توانست آنها را به دادگاه معرفی کند، بیمه ها حق ندارند، خارج از نظام سطح بندی، ارجاع و پزشک خانواده و سیاستهایی که وزارت بهداشت تعیین می کند با کسی قرارداد ببندند.ولی الان کاری کرده اند که اگر این کار را نکنند، صداها بلند می شود.  

وزارت بهداشت باید مسیر اجرای این قانون را فراهم می کرد.می رفت، صحبت می کرد، چانه زنی می کرد، حرفش را می زد. اما وزارت بهداشت حالا رفته با نیروهای بخش خصوصی قرارداد بسته و نیروهای خودش را رها کرده است تا از مردم پول بگیرند. این معنا ندارد.

فارس: لازم نیست بیمه ها به وزارت بهداشت برگردند؟

پزشکیان: سیاست بیمه ها را باید وزارت بهداشت تعیین کند. اگر سیاست را کس دیگری تعریف کند این خلاف قانون است.

فارس: ولی رئیس شورای عالی بیمه وزیر رفاه(تعاون، کار و رفاه اجتماعی) است نه وزیر بهداشت؟

پزشکیان: خوب این خلاف است. وزیر رفاه باید در حوزه سلامت از سیاستهای وزارت بهداشت تبعیت کند. معنا ندارد خارج از سیاستهای وزارت بهداشت،‌سیاستگذاری کند.

فارس:‌ فکر می کنید ساختار فعلی شورای عالی بیمه با این نیاز و قانون سازگاری دارد؟

پزشکیان: همین الان در مجلس در حال بازنگری ترکیب و ساختار شورای عالی بیمه هستیم تا بر اساس نیازهای فعلی کشور و قوانین موجود ساختار جدید شورای عالی بیمه را شکل بدهیم.

فارس: چه نوع بازنگری مد نظر است؟

پزشکیان: بازنگری بر اساس شواهد و مستندات علمی در حال پیگیری است، شواهد و دلایل علمی است که به ما دیکته می کند چه ساختاری مناسب تر است نه اینکه آنچه من خوشم می آید یا دلمان می خواهد. ما فعلاً داریم مستندات علمی را جمع آ‌وری می کنیم. هنوز به جمع بندی نهایی نرسیده ایم. باید قوانین بیمه ها، تجربه کشورها، نظر کارشناسان را بگیریم و مجموعه این بررسی هاست که به ما می گوید جایگاه شورای عالی بیمه چگونه باشد درست است.

فارس:‌ ممکن است یکی از این گزینه ها هم بازگشت شورای عالی بیمه به وزارت بهداشت باشد؟

پزشکیان: هر چیزی ممکن است ولی وزارت بهداشت باید سیاستگذار سلامت باشد نه ارائه کننده خدمات سلامت.

فارس: ولی الان وزارت بهداشت ارائه کننده خدمات است.

پزشکیان: دولت وزارت بهداشت را وادار می کند که این کار را بکند. زمانی که من وزیر بودم همین بحثها در دولت مطرح بود. می گفتند بیمارستانی که در اختیار دولت است خوب کار نمی کند، فلان بیمارستان خصوصی چنان است. رئیس دولت به هر دلیلی می خواهد در فلان منطقه بیماستان وجود داشته باشد در حالی که از نطر علمی و بار مراجعه هیچ توجیهی ندارد. اما چون هیچ توجیهی برای بخش خصوص ندارد که آنجا بیمارستان بسازد،دولت به وزارت بهداشت می گوید برو آنجا بیمارستان بساز.

فارس: اینها موارد خاص است ولی وزارت بهداشت در دل پایتخت و در مرکز شهر تهران هم بیمارستان دولتی دارد.

پزشکیان: بر اساس قانون برنامه توسعه چهارم قرار بود این بیمارستانها هیئت امنایی شوند و مدیریتشان واگذار شود، وزارت بهداشت فقط باید نظارت کند. اگر وزارت بهداشت این قانون را اجرا می کرد الان ناظر بود نه مجری.

فارس: چرا اجرا نکرد؟

پزشکیان: این سوال را باید از کسانی که اجرا نکردند، بپرسید. آن چیزی که اجرا شد اصلاً هیئت امنایی نیست، هیئت امنایی که رئیس بیمارستان خودش انتخاب می کند، بعد رئیس دانشگاه تصمیم می گیرد و اگر هیئت امنا موافقت نکرد،رئیس بیمارستان اعضا را عوض می کند. این دیگر چه هیئت امنایی است. هیئت امنای بیمارستان باید کسانی باشند که اختیار داشته باشند. بتوانند سیاستگذاری کنند، نظارت کنند و اگر به مشکلی رسیدند، برخورد کنند.

من تصور می کنیم، برخی مسئولان در این سالها یا شناخت کافی از قوانین نداشتند یا انگیزه واقعی برای اجرای آنها از جمله قانون هیئت امنایی شدن بیمارستانهای دولتی نداشتند. طبق قانون باید هر بیمارستان هیئت امنا داشته باشد و خودش را اداره کند. کسی که می خواهد بیمارستان را توسعه دهد و ساختمان جدید بسازد باید قدرت مدیریت دخل و خرجش را داشته باشد.

فارس: ولی قرار بود بیمه ها تعرفه های این بیمارستانها را به اندازه 3 برابر تعرفه دولتی بپردازند که نکردند برای همین هیئت امنایی شدن بیمارستانها اجرا نشد.

پزشکیان: ما به اندازه پولمان می توانیم سفره پهن کنیم. بحث این است که ما مسئولان هم باید سر همان سفره ای بنشینیم که مردم می نشینند تا همه به طول مساوی از بیت المال برخوردار شویم.

فارس: بعضی این نگاه شما را نگاه کمونیستی می دانند.

پزشکیان:‌ این برنامه در انگستان اجرا شده است، آیا انگلستان کمونیست است. آیا کانادا کشور کمونیست است. آلمان کمونیست است، سوئد کمونیست است. اگر آنها کمونیست هستند، درست است این نگاه کمونیستی است و اگر آنها کمونیست نیستند، سلامت حق مردم است. سلامت مثل هواست. کسی نمی تواند سلامت را از مردم بگیرد. انسان کالا نیست. سلامت انسان را نمی شود به دست بازار واگذار کرد و به مردم گفت شما که پول نداری برو بمیر و اگر تصادف کرد و پول نداشت بیمارستان تحویلش نگیرد.

فارس: ولی همیشه این بحث مطرح است که وزارت بهداشت پول ندارد. همیشه کسری بودجه دارد. همیشه این بحث مطرح است که وزیر بهداشت نمی تواند در دولت خوب چانه زنی کند و حق سلامت مردم را از بیت المال بگیرد.

پزشکیان: می دانید چرا. برای اینکه پول دست وزارتخانه های دیگر است. چون پول دست خودشان است، خودشان برای خودشان حکومت درست کرده اند، وزارت نفت برای خودش بیمارستان می سازد. سیستم بهداشتی- درمانی مخصوص خودش را درست کرده است. شهرداری برای خودش بیمارستان می زند. آموزش و پرورش نمی دانم بیمه طلایی درست می کند. وزارت نیرو و هر کدام از وزارتخانه ها برای خودشان دکانی باز کرده اند، چون پول دارند. پول اضافه می دهند، مشکل خودشان و کارکنان خودشان را حل می کنند. آن وقت که به مردم بیچاره می رسند،‌ دولت می گوید پول نداریم.

حرف من این است که اگر برای بهداشت و درمان مردم ما پول نیست، برای هیچ کس نباید باشد و اگر هست باید برای همه باشد. نیاییم با بیت المال کشور برای یک عده خدمات آمریکایی درست کنیم و برای یک عده هیچ خدمت ندهیم و بگوییم پول نداریم. پول نداری، اشکال ندارد، توی مسئول، وزیر، وکیل و قاضی هم باید سر همین سفره بنشین.

فارس: اگر وزیر بهداشت مقتدر داشته باشیم، نمی تواند اعتبار لازم را برای سلامت مردم بگیرد.

پزشکیان: نه این طور نیست. من هم وزیر بهداشت بودم. پیشنهاد می دادم در هیئت دولت رأی نمی آ‌ورد. در مجلس هم همین طور. تغییر جامعه بدون تغییر خودمان امکانپذیر نیست.

فارس: چرا وزیر بهداشت نمی تواند کابینه را توجیه کند.

پزشکیان:‌ شاید تا اندازه ای بتواند اما ما آن زمان که بودیم نتوانستیم. رفتیم مجلس را توجیه کردیم و توانستیم بودجه پزشک خانواده را بگیریم. مجلس را توجیه کردیم توانستیم اعتبار بیمه همگانی روی تخت بیمارستان را بگیریم. مجلس را توجیه کردیم که توانستیم بودجه درمان رایگان تصادفی ها را بگیریم.

فارس: نتوانستید دولت را قانع کنید.

پزشکیان:‌ بالاخره در دولت نتوانستیم این کار را بکنیم. ولی در مجلس توانستیم. با توجیه نمایندگان توانستیم یکسری کارها را جلو ببریم. در دولت ما آقای مهندسی داشتیم که هیچی از سلامت مردم نمی دانست .به ما می گفت شما مرتجع هستید. شما چیزی نمی دانید. من که فوق تخصصی جراحی قلب دارم و توی مملکت درس پزشکی خواندم از سلامت مردم چیز نمی فهمم و آن وقت یک آقای مهندس که اصلاً از بهداشت و درمان مردم سر نمی آورد به ما می گفت شما مرتجع هستید. برای اینکه خودش پول داشت برای کارکنان خودش خرج می کرد ولی ما مردمی داشتیم که نمی توانستیم خدمات اولیه سلامت را به آنها ارائه کنیم.

فارس: چه تضمینی هست که این اتفاقات باز هم تکرار نشود؟

پزشکیان: تنها راهش تبعیت از قانون است. هر کس می خواهد وزیر بهداشت بشود باید این مطالبات را در دولت به درستی مطرح کند. نمایندگان مجلس را هم توجیه کند. اگر مجلس توجیه نشود و برای خودش یک سفره جداگانه پهن کند. ار هر کدام از وزرا برای خودشان یک سفره جداگانه پهن کنند، هیچ وزیری نمی تواند این مشکلات راحل کند. همه باید بپذیرند. رسانه ها باید کمک کنند.

فارس: یکی از مشکلاتی که به خصوص از یکسال پیش خیلی حاد شده مسئله کمبود داروها و افزایش قیمت آن است، فکر می کند راه حل این مسئله چیست؟

پزشکیان: اگر مسئولان قانون را اجرا می کردند، این مشکلات به وجود نمی آمد و به راحتی قابل حل بود. البته حالا که به وجود آمده رفع آن زمان بر است ولی قابل کنترل است. 8 سال پیش وقتی من وزیر بهداشت بودم. کل ارز دارویی و تجهیزات پزشکی کشور که در اختیار وزارت بهداشت بود 400 میلیون دلار بود . الان رسیده به 2.5میلیارد دلار. چه اتفاقی در این 8 سال افتاده است.

بالاخره در آن زمان هم مشکلات بود اما به اندازه مشکلات امروز نبود، می گفتند یکسری داروها در ناصرخسرو پیدا می شود که خیلی های آن هم داروهای حیاتی مردم نبود. داروهای حیاتی مردم توی داروخانه ها بود.

فارس: چه اتفاقی در این مدت افتاده؟

پزشکیان: نمی دانم. باید بررسی شود باید کارشناسی کنیم، باید ببینیم چه شده که یک دفعه داروها این همه هزینه به سیستم ارزی کشور تحمیل کرده است. بازار را باز کرده ایم و اجازه داده ایم که جنسی و دارویی وارد کشور بشود، مصرف را افزایش داده ایم. کیفیتها با مشکل مواجه شده است. بالاخره باید بررسی شود، چطور هزینه های دارویی کشور ظرف 8 سال بیش از 4 تا 5 برابر شده است. با این حال از نظر دسترسی مردم به دارو وضع به مراتب بدتر از آن موقع است.

فارس: راه حلش چیست؟

پزشکیان: در تمام دنیا سیاست ملی دارویی دارند. حتی سیاست دارویی استانی دارند. ما در کشور نباید رها کنیم،‌ و اجازه دهیم هر کس هر دارویی خواست وارد کشور کند. هر پزشکی هم هر دارویی خواست تجویز کند و مریض را آواره خیابان کنیم. بالاخره ما باید یک سیاست دارویی بر اساس بسته خدماتی تعریف شده برای مردم باید به مردم ارائه کنیم. ما باید بدانیم مثلاً چند نفر بیمار فشار خونی در کشور داریم و تعداد و نوع داروی مورد نیاز این بیماران معلوم است در کشور معلوم است، استان به استان هم معلوم است.

باید بر اساس شواهد علمی مناسب ترین داروها را برای بیماران نسخه کنیم. تا دیگر مریض لازم نباشد دنبال دارو بدود و بعد خیلی هایش را هم مصرف نکند و در خانه نگهدارد. شما می دانید چقدر داروها الان در خانه هایمان مصرف نشده باقیمانده است.

فارس: پس علت این مشکلات را مصرف بی رویه دارو در کشور می دانید و تجویرهای غیر منطقی پزشکان؟

پزشکیان: تنوع و اسمهای مختلفی که برای یک دارو وجود دارد گاهی هم خودش یک مسئله است. ما مسئله ای داریم که به آن تقاضای القایی می گویند یعنی به صورت مصنوعی برای بیمار تقاضا ایجاد می کنند، مریض چه می داند که این دارویی که پزشک برایش تجویز کرده به دردش می خورد یا نه اما پزشک می تواند بیمارش را بترساند که اگر فلان دارو را مصرف نکنی فلان عارضه را دارد یا فلان دارو خاصیتی ندارد.

فارس: ولی سیستم پزشکی کشور ما پزشک را در تشخیص بیماری و انتخاب روش درمان مختار می گذارد، فکر می کنید این اختیار پزشکان باید محدود شود؟

پزشکیان: این مسئله به خاطر نبود سیاست دارویی مشخص کشور است. به خاطر نبود قرارداد مشخص با پزشکان برای ارائه خدمات مشخص است. اگر سیستم از پزشکان خرید خدمت قراردادی کند مثل آمریکا، هیچ پزشکی حق ندارد که دارویی را تا زمانی که FDA تأیید نکرده نسخه کند اما در کشور ما می تواند. حالا ما کمونیست هستیم یا آنها.

یعنی اگر به سیستم بگویی طبق یک استاندارد و اصول علمی و چارچوب مشخص و منابع محدود باید عمل کنی، می شوی مثلاً کمونیست، یا سوسیالیست.ما باید بر اساس منابعمان مناسبت ترین خدمات را برای مردم خرید کنیم.

فارس: چطور می شود این نیازهای القایی و اضافه را از سیستم کشور حذف کرد؟

پزشکیان: خیلی از هزینه ها تکراری است.

فارس:‌ باید پزشکان را محدود کرد؟

پزشکیان: نه لازم نیست. پزشکان را محدود کنیم. باید برای خط اول بیماریهایی مثل فشار خون، دیابت یا هر بیماری دیگری داروهای مشخصی را تعریف کنیم اما الان به نظر شما یک نفر مریض که با دفترچه بیمه به پزشک مراجعه کرده، پزشک چقدر دارو می تواند برایش تجویر کند یا بیمار به چند پزشک در طول یک روز می تواند مراجعه کند؟

فارس: هر چقدر دلش خواست.

پزشکیان: توی سیستم مدیریت شده پزشک خانواده، دیگر نمی توانی به هر چند تا پزشک که خواستی بدون ضابطه مراجعه کنی و پزشک هم هر چقدر دلش خواست برایت دارو نسخه کند.

فارس:‌ ولی بیمار که نقشی در انتخاب دارو ندارد، این پزشک است که تصمیم می گیرد، بیمار باید چه دارویی را به چه میزان باید مصرف کند؟

پزشکیان: نه کاملاً این طور نیست. چون شما با دفترچه بیمه می توانی در یک روز به چند تا پزشک مراجعه کنی و هر کدام هم می تواند یک دستور متفاوت با دیگری بدهد،مریض هم می تواند همه آن داروها با پوشش بیمه یعنی با پول دولت تهیه کند و بعد هم بیندازد دور، بعد هم ممکن است، خودش خوب می شود.

فارس: پس باید با یکسری دستورالعمل برای مردم و پزشکان محدودیتهایی اعمال کنیم؟

پزشکیان: ما این قدر پول نداریم که چک سفید امضا که همان دفترچه بیمه است، به دست همه بدهیم که با آن هر جا دلشان خواست مراجعه کنند، ما آن قدر در کشور پول نداریم که به مردم بگوییم بروید هر چقدر دلتان خواست دارو مصرف کنید، در هیچ جای دنیا هم این قدر پول ندارند. برای همین پزشک و بیماران باید در یک چارچوب استاندارد حرکت کنند.

فارس: چقدر از این هزینه هایی داروی یا پارکلینیکی در کشور اضافه است و هدر می رود؟

پزشکیان: آمار دقیقی ندارم، یک وقتی می گفتند، مصرف دارو در کشور ما به اندازه کشور چین است، نمی توانم این ادعا را باور کنم، خیلی غلو است. ولی اگر درست باشد، خیلی فاجعه است.

فارس: مثلاً می توان گفت نصف این هزینه ها اضافه است؟

پزشکیان: آمار دقیق ندارم. ولی تصور می کنم، این می شود این هزینه ها را نصف کرد. البته نمی شود، آدم همین طوری یک حرفی بزند، باید این مسائل را بر اساس شواهد علمی بیان کرد، اما می دانم که خیلی از هزینه های دارویی در کشور ما هزینه های القایی و اضافه است.

فارس: کاهش این هزینه ها وظیفه وزارت بهداشت است؟

پزشکیان: بله، مدیریت کل سیستم سلامت به عهده وزارت بهداشت، به شرطی که ارگانهای دیگر دخالت نکنند و اطاعت کنند. الان مظلوم ترین جایگاهی که وجود دارد، وزارت بهداشت است.

فارس: دخالت ارگانهای دیگر که کماکان وجود دارد و حذف نشده است؟

پزشکیان: طبق قانون، وزارت بهداشت، می تواند مقررات سلامت را بنویسد و دخالتها را حذف کند و اگر اطاعت نکردند آنها را تعطیل کند. همه ارگانها باید از سیاست وزارت بهداشت درحوزه سلامت تبعیت کنند.

فارس: یک مسئله دیگر که در جامعه ما با آن مواجه هستیم، مسائل مربوط به عوامل اجتماعی سلامت است که وزارت بهداشت مدیریت این مسائل را در دست ندارد اما عوارض و بیماریهای ناشی از آن را باید مدیریت کند، مسائل مختلفی مثل افزایش سن ازدواج، رفتارهای جنسی مخاطره آمیز، طلاق، فقر، بیکاری و آلودگی های زیست، به نظر شما وزارت بهداشت برنامه مشخصی در این حوزه دارد؟

پزشکیان:‌ ما اگر پزشک خانواده را درست اجرا کنیم، هر خدمتی که برای سلامت مردم لازم است را می توانیم در همین قالب به مردم ارائه کنیم و خدمات مشاوره سلامت را در هر زمینه های که لازم باشد در گایدلاینهای پزشک خانواده بیاوریم و در خشتهای برنامه پزشک خانواده جا بدهیم. برای اینکه همان دختر و پسر جوان یا آن سالمند هم بتواند زندگی سالمی داشته باشد،‌همین سیستم بهترین راهکار است.

اگر بتوانیم سیستم پزشک خانواده را درست شکل بدهیم لزومی ندارد برای هر یک از این مسائل یک برنامه جدا و اداره جدا درست کنیم. این سیستم عادلانه است.

فارس: این نگاه می تواند هر وزیر بهداشتی را با ارگانهای دیگر درگیر کند؟

پزشکیان: چرا؟

فارس: همین که اگر مثلاً شهرداری یا فلان وزارتخانه یا بیمه از سیاستهای وزارت بهداشت تبعیت نکرد، مراکز آن را تعطیل کنیم.

پزشکیان: من نگفتم. تعطیل کنیم. می گویم هر چه قانون گفته باید اجرا شود. اگر قرار ما در مملکت اشاعه بی قانونی است آن بحثش جداست. اگر قانون غلط است باید آن را اصلاح کنیم اما الان قانون وزارت بهداشت ار متولی و سیاستگذار همه امور مربوط به سلامت مردم تعیین کرده است.

فارس: این نگاه شما قدری ایده آلیستی است در روی زمین و جهان واقع تجربه نشان داده که این نوع نگاهها در عمل جز برخورد و درگیری بین ارگانهای مختلف ثمری ندارد.

پزشکیان: من می گویم آیا همه موظف هستند به قانون عمل کنند یا نه. اگر کسی خواست قانون را اجرا کند می شود آدم مسئله دار؟! هر چیزی در مملکت قانون خودش را دارد، قانون وزارت بهداشت را مسئول سلامت مردم دانسته است. آیا به من اجازه می دهند بروم کارخانه اسلحه سازی بزنم. اجازه می دهند اگر شرایطش را ندارم حتی یک مدرسه بزنم. ولی آموزش و پرورش می رود کارت طلایی بیمه سلامت صادر می کند. به چه دلیل در سلامت مردم دخالت می کند. آیا اجازه می دهند با پول خودم چاه نفت بزنم و نفت استخراج کنم. چرا وقتی آنها اجازه نمی دهند ما در کارشان دخالت کنیم اشکال ندارد اما وقتی وزارت بهداشت می گوید در سلامت مردم دخالت نکن آن وقت مشکل پیدا می‌شود.

فارس: چرا وزارت بهداشت این قدر قدرت و اقتدار ندارد که حق قانونی خودش را بگیرد؟

پزشکیان: مشکل این است که ما بر اساس عدالت به مردم خدمت نداده ایم. همان آدمی که توی مدیریت و برنامه ریزی نشسته، سهم سلامت مردم را درست نداده است. بعد وقتی می گوییم سهم سلامت را بده می گوید پول نداریم. چون این مدیران مشکل سلامت خودشان را حل کرده اند، درد مردم را نفهمیده اند. گرفتاری مردم را نفهمیده اند.

وقتی پشت تریبون و رسانه ها قرار گرفته اند گفته اند ما پول داده ایم،امکانات داده ایم،‌ اینها عرضه نداشته اند مدیریت کنند. در صورتی که این برعرضگی نبوده است. این رانتخواری خاصه خواری یک عده بوده است که یک جای دیگر مشکل خودشان را حل کرده اند به مردم که رسیده است می گویند پول نداریم. اگر پول نداری خودت هم مثل مردم زندگی  کن. آیا حاکمیت وظیفه اش نیست که مشکل سلامت مردم را حل کند.

فارس: چرا طی سالهای گذشته قوانین سلامت اجرا نشده است؟

پزشکیان:‌ تا زمانی که یک عده سهامدار بخش خصوصی هستند، یک عده پایشان توی بخش خصوصی و یک پایشان در بخش دولتی است و می توانند راحت پول در بیاورند و درآمدهای آنچنانی داشته باشند، هیچ وقت نمی آیند قالبی را درست کنند که در قالب پاسخگو باشند. چون می گویند اگر در سیستم آزاد باشم و بتوانیم پول دربیاورم برایم بهتر است.

وقتی ما با عده ای طرفیم که خودشان سهامدار هستند، آیا می آیند از حق مردمی که اسم و رسمی ندارند،‌ دفاع کنند؟ معلوم است که صدای مردم به جایی نمی رسد، آیا این سهامداران می آیند از حق مردمی که صدایشان به جایی نمی رسد دفاع کنند؟، اگر هم توی حرف دفاع کنند در عمل دفاع نمی کنند. مشکل اساسی همین جاست.

حاکمیت وظیفه اش این است که جواب همین آدمهایی را بدهد که صدایشان به جایی نمی رسد، لزومی ندارد حاکمیت از سهامداران بخش خصوصی دفاع کند، آنها به اندازه کافی پول دارند که مشکل خودشان را حل کنند. حاکمیت باید به فکر کسانی باشد که کسی نیست دستشان را بگیرد. حاکمیت نباید آدمهایی را که آدم ندارند کارشان را راه بیندازد رها کند،‌ اینها پیش کی باید بروند، حرفشان را به کی باید بزنند؟

فارس: شما نماینده مردم در مجلس هستید، چرا شما و همکارانتان در مجلس از این حق مردم دفاع نمی کنید؟

پزشکیان:‌ ما مقصریم. من هر وقت توانسته ام این حرفها را زده ام. اگر ما مسئولان عوض نشویم، مشکلات مردم حل نمی شود. ما کاری نداریم که فلان کس می رود سهامدار بیمارستان خصوصی می شود اما اگر سهامدار بیمارستان خصوصی شد دیگر کاری به بیت المال و بخش دولتی نداشته باشد.

گفت و گو از افشین شاعری، خبرنگار فارس

انتهای پیام