تنگی کانال نخاعی چه علایمی دارد؟

خبرگزاری ایسنا نوشت: تنگی کانال نخاعی یکی از مشکلات ستون فقرات است که می‌تواند در اثر دیسک گردن و یا دیسک کمر هم ایجاد شود.

تنگی کانال نخاعی یکی از مشکلات ستون فقرات است که می‌تواند در اثر دیسک گردن و یا دیسک کمر هم ایجاد شود. گردن درد، کمردرد، درد سیاتیک و دردی که با ایستادن بدتر شده و با تکیه دادن تسکین پیدا می‌کند، از علائم این بیماری است. اگر راه‌های درمان غیرچراحی کارساز نباشد باید به سراغ جراحی رفت.

علائم تنگی کانال نخاع چیست؟

علایم تنگی کانال نخاع مختلف هستند و معمولا به صورت درد و تحریک‌پذیری خود را نشان می‌دهند. گاهی افرادی که به تنگی کانال نخاعی مبتلا می‌شوند، علائمی را تجربه نمی‌کنند. معمولا تنگی کانال نخاع به مرور زمان رخ می‌دهد و علائم نیز بعد از شدت پیدا کردن تنگی نخاع خود را نشان می‌دهند. از آنجایی که اعصاب تحت تاثیر قرار می‌گیرند و فشار به آنها وارد می‌شود، علائم معمولا علائم عصبی هستند.

در ادامه به برخی از این علائم اشاره کرده‌ایم. اگر این علائم را در خود و یا در اطرافیان خود دیدید، احتمال ابتلا به بیماری تنگی کانال نخاعی را در نظر داشته‌باشید و برای تشخیص و درمان به متخصص ارتوپد مراجعه کنید.

گردن درد و یا کمر درد در قسمت پایین کمر که محل وقوع آن بستگی به محل تنگی کانال دارد. ویژگی‌های این درد می‌تواند به شکل زیر باشد:

• _ درد تیر کشنده
• _ دردی شبیه به شوک و برق گرفتگی
• _ دردی که می‌آید و می‌رود
• _ دردی شبیه به سوختگی
• _ گاهی درد گنگ است و نمی‌توان دقیقا محل آن را تشخیص داد
• _ درد سیاتیک
• _ سنگینی پاها
• _ ضعف در پاها و ساق
• _ دردی که با تکیه کردن و دراز کشیدن کاهش پیدا می‌کند
• _ دردی که با ایستادن و راه رفتن و بالا رفتن از جایی شدت پیدا می‌کند
• _ در موارد شدید ممکن است که کنترل ادرار و مدفوع از دست برود
• _ بی‌حسی و سوزن‌سوزن شدن در بازو و دست‌ها
• _ احساس فشار در دست‌ها
• _ از دست دادن کنترل دست‌ها و پاها
• _ عدم تعادل
• _ درد در شکم.

تنگی نخاع چگونه تشخیص داده می شود؟

فوق تخصص درد می‌تواند تشخیص تنگی نخاع را بر اساس علائم بالینی و سابقه پزشکی شخص تایید کند. از دیگر آزمایشات و روش‌های تشخیص تنگی کانال نخاعی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

MRI بهترین روش برای تشخیص تنگی کانال نخاعی است. در این روش تصویربرداری پزشکی تمامی جزئیات از جمله ریشه‌های عصبی و تغییرات نخاع یا تومورهای موجود در ناحیه نخاعی قابل تشخیص است.

اسکن توموگرافی کامپیوتری: استفاده از اشعه ایکس برای تصویربرداری در زوایای مختلف که به تعیین شکل و اندازه کانال نخاعی کمک می کند.

میلوگرام: از CT با میلوگرافی در شرایطی که MRI در دسترس نباشد، استفاده می‌شود. میلگرام نوعی رنگ کنتراست که به مایع مغزی نخاعی (فضای مایع نخاعی) تزریق می‌شود تا کانال نخاعی و ریشه‌های عصبی را مشخص کند.

۴ روش جراحی برای درمان تنگی کانال نخاعی در منطقه کمر:

جراحی آندوسکوپیک

– این روش یک نوع جراحی کم تهاجمی است و برای بیمارانی که تنگی کانال نخاعی خفیف دارند، مناسب است.

 – در این روش، با استفاده از دستگاه آندوسکوپ، بدون نیاز به جراحی باز، تنگی کانال نخاعی درمان می‌شود.

جراحی تهاجمی بدون گذاشتن وسیله در کانال

– این نوع جراحی به صورت تهاجمی انجام می‌شود و بدون نیاز به قرار دادن وسایل در کانال عبور نخاع صورت می‌گیرد.

جراحی باز با قرار دادن وسیله:

 – این نوع جراحی از روش‌های تهاجمی است و با استفاده از وسایل که در کانال نخاعی قرار داده می‌شوند، انجام می‌شود.

– در این روش، قسمتی از فاست‌ها برداشته شده و با استفاده از پیچ و میله، مهره‌ها پایدار می‌شوند.

جراحی با لیزر

– در این روش، از پرتوهای پرانرژی لیزر برای درمان تنگی کانال نخاعی استفاده می‌شود.

– لیزر با نفوذ به بافت، با تحریک سلول‌ها در ناحیه آسیب دیده، باعث بازسازی بافت می‌شود.

۸ روش درمانی غیرجراحی برای تنگی کانال نخاعی در منطقه کمر:

تغییرات سبک زندگی

– کاهش وزن به عنوان یک تغییر مهم در سبک زندگی برای درمان تنگی کانال نخاعی.

داروهای تسکین درد

– مصرف داروهایی مانند استامینوفن، پروفن، ناپروکسن برای تسکین درد.

داروهای گاباپنتین و پرگابالین

– استفاده از این داروها برای رفع گزگز و بی حسی.

داروهای ضدالتهاب

– مصرف داروهای ضدالتهاب برای کاهش التهاب نخاعی.

لیزر و امواج اولتراسوند

 – استفاده از لیزر و امواج اولتراسوند برای بهبود تحرک و انعطاف پذیری ستون فقرات.

– مصرف دمنوش‌های آویشن، شاتره، و بومادران به عنوان درمان‌های گیاهی.

تغذیه مناسب

 – تغییرات در برنامه غذایی با مشورت دکتر مغز و اعصاب، از جمله حذف گوشت قرمز و غذاهای صنعتی.

فیزیوتراپی و ورزش

– اجرای تمرینات فیزیکی و فیزیوتراپی برای بهبود وضعیت عضلات و ستون فقرات.

تنگی کانال نخاعی نوعی بیماری ارتوپدی است که در اثر یک مشکل دیگر ایجاد می‌شود. معمولا فشار استخوان به اعصاب در اثر رشد استخوان و یا بیرون زدن دیسک ایجاد می‌شود. این بیماری می‌تواند علائمی مانند درد و تیرکشیدن ایجاد کند. گاهی با شدت گرفتن بیماری، علائمی مانند گزگز کردن دست و پا و عدم تعادل بدن پیدا می‌شود. برای تشخیص و درمان این بیماری  می‌توانید به فوق تخصص درد مراجعه کنید.

انتهای پیام