ساداتی نژاد، چای را برای دبش انحصاری کرد؟
روزنامه اینترنتی فراز درباره ماجرای چای دبش و اطلاع ساداتیان وزیر کشاورزی مطلبی را منتشر کرده است که عینا در پی می آید:
با آشکارشدن فساد ۱۴۰ هزار میلیاردی چای دبش حالا ابعاد بیشتری از این پرونده آشکار می‌شود. محسن نقاشی دبیر فدراسیون تشکل‌های صنایع غذایی کشاورزی ایران در گفت‌وگو با «فراز» خبر می‌دهد که بخش‌نامه محمدجواد ساداتی‌نژاد وزیر وقت کشاورزی مبنی بر دادن انحصار واردات به یک شرکت خاص غیرقانونی بوده و در محاکم قضایی نیز مطرح شده است. به گفته نقاشی پیش از عنلی شدن این پرونده نیز تشکل صنایع غذایی هشدارهایی مبنی بر احتمال وقوع فساد در صنعت چای به دلیل انحصاری‌شدن را داده بوده است. هشدارهایی که البته وزیر وقت کشاورزی دولت رییسی هیچ توجهی به آن‌ها نداشته است. نقاشی می‌گوید که با پول اختلاس شده می‌توان ۳ هزار واحد تولیدی در کشور را رونق داد.
در ادامه مشروح گفت‌وگو با نقاشی را می‌خوانید.
آیا تشکل‌های صنایع غذایی پیش از علنی شدن فساد چای اقداماتی درباره آن انجام داده بودند؟
در سال ۱۴۰۱ ناگهان واردات چای را انحصاری کردند و در اختیار آن شرکت خاص قرار دادند. در همان مقطع ما به سرعت عوارض آن را اعلام کردیم و هشدارها نسبت به بروز مشکلات در آینده را دادیم. نفس این تصمیم غلط بوده است و معنی ندارد که همه شرکت‌های واردکننده را به یک‌باره کنار گذاشت و برای یک شرکت انحصار ایجاد کرد. در همان دوره نیز کمیسیون بخش چای ما نیز پیام داد و مصاحبه کرد تا این موضوع علنی و اطلاع‌رسانی شود. در آن مقطع ما علت گرانی چای را نیز همین موضوع می‌دانستیم.
این در حالی است که تمام فشارها روی تولیدکننده وجود دارد و اگر یک ریال مالیات یا ارزش افزوده به دولت پرداخت نکند با هزاران مشکل روبه‌ور می‌شود. از ممنوع‌الخروجی بگیرید تا ممنوع‌الثبتی که برای کوچک ترین تخلف واحدهای تولیدی نهادهای دولتی در نظر می‌گیرند. حال چطور می‌شود که یک شرکت خاص انحصار واردات می‌شود و ارز ۲۸ هزار تومانی می‌گیرد. در همان مقطع تشکل‌ها هشدارهای لازم را دادند. چراکه ناگهان چای چندبرابر شد. چرا باید یک شرکت سود آنچنانی ببرد و چای در سفره مردم گران شود؟ در حالی که چای ارزان‌ترین کالا در سفره مردم بوده است. اما یک آدم بی‌رحم پیدا می‌شود و طرح ناقصی می‌دهد و می‌گوید که باقی شرکت‌ها تاکنون دزدی کردند و مثل کمونیسم انحصار چای در اختیار یک شرکت قرار می‌گیرد. نفس این تصمیم فسادزا بوده است.
سپس این شرکت با همین مجوز انحصاری واردات بدترین چای را وارد کرده است. در حالی که تولیدکننده است که بدنام است و متهم به گران‌فروشی است اما از همه نهادها روی او فشار وارد می‌شود.
آیا درباره تخصیص حدود ۳.۵ میلیارد دلار از تشکل‌ها نظر کارشناسی خواسته شد؟
درباره تخصیص این ۳ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار هیچ نظری از تشکل‌ها خواسته نشده است. در حالی که ما متخصص هستیم و می‌دانیم که با این پول می‌تواند سال‌ها صنعت چای کشور را رونق داد. با این پول می‌توان ۳ هزار کارخانه‌ای که امروز تعطیل است را احیا کرد. واحدهای تولیدی هستند که گیر یک یا دو میلیارد تومان هستند. کارخانه‌ای وجود دارد با ۳ هزار کارگر که امروز دربه‌در ۵۰ میلیارد تومان است. یا واحد دیگری می‌شناسم که ۲ هزار کارگر دارد و لنگ ۸۰ میلیارد تومان پول است. یک ناو هواپیمابر آمریکایی یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار است.پس ببینید این عدد چقدر بزرگ است.
چه کسانی در این تصمیم و ایجاد انحصار و فساد نقش داشتند؟
قانون بهبود فضای کسب‌وکار اصلا به وزیر اجاره نمی‌دهد که انحصار واردات چای را به یک شرکت خاص بدهد. بنابراین وزیر بخش‌نامه‌ای داده که غیرقانونی هم بوده است و شنیده شده که این موضوع در محاکم قضایی مطرح شده است. گویا او راسا این تصمیم را گرفته است. ما شورای رقابت داریم و کار این شورا این است که رقابت‌ها در بازار متعادل و از انحصار جلوگیری شود. اما چای را وزیر کشاورزی انحصاری کرد.
باید به این نکته توجه کرد که اقدام اشتباه یک مسئول اقدامات خوب دیگر مسئولان را تحت تاثیر قرار ندهد. به نظر من تورم را می‌توان مهار کرد و تولید نیز می‌تواند در کشور رشد پیدا کند. اما ما فقط یک تقاضا داریم، اینکه دولت در این امور دخالت نکند. دولت باید بر امور نظارت داشته باشد و به طور مثال اگر تولیدکننده‌ای خطا کرد او را به قوه قضاییه معرفی کند. اما نمی‌تواند قوانینی وضع کرد که چون یک واحد تولیدی تخلف کرد باقی هم باید توبیخ یا تعطیل شود.
انتهای پیام
