ابوالفضل فاتح: نمی‌توان ایستادگی هاروارد را ستود اما تریبون آزادیخواه دانشگاه تهران را خاموش کرد

ابوالفضل فاتح، موسس ایسنا و دبیر اسبق انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در یادداشتی نوشت:

باسمه تعالی

خبرها از فشار بر انجمن اسلامی دانشگاه تهران و  برخورد انضباطی با اعضای آن موجب تاسف بسیار است.

انجمن اسلامی دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران، عقبه، نبض و نماد و افتخار جنبش دانشجویی کشور و منشاء برکات فراوان برای دین و میهن بوده است. از تریبون نسل به نسل این انجمن شجاع بود که بخش‌های دیگر دانشگاه به تحرک آمده، پیوند دانشگاه و دردهای جامعه دنبال، تعلق به ایرانی مستقل  و آزاد و معنوی و پیشرفته مطالبه و یا بسیاری از شخصیت‌های درجه اول روشنفکری سیاسی و مذهبی، پیام خود را به جامعه رسانده و منشاء اثر شدند.

فشار بر جنبش دانشجویی، ویژگی راست‌های افراطی و افول‌گرایان و استبداد طلبانی است که می‌خواهند بر چشمان بیدار دانشگاه خاک پاشیده و در سکوت تریبون‌های عدالت طلب و آزادیخواه و معنویت‌گرا، دامنه‌ی اقتدار طلبی یا تباهی و فساد خود را گسترش دهند. 

بعضی بر این اراده‌اند که اگر بتوانند از دانشگاه، «کاردستی» بازیچه‌ی قدرت‌ها یا «اتوبوس‌های خالی» بسازند که بروند و بیایند و خاصیتی نداشته باشند.

ساختن «تریبون‌های خاموش» و «اتاق‌های تاریک» از نهاد علم، امری محال است و عاقبةالامر «ندا» و« نور» آن ساطع خواهد شد.

جامعه‌ی رشد یافته‌ی امروز، مطالبه‌گر و پرسش‌گر و خلاق است و از مرزهای قرمز کاذب گذشته و دیوارهای تک صدایی را خواهد شکست.

فشار بر دانشگاه و جریان علم و آگاهی در هیچ دوره‌ای و از سوی هیچ جریانی چه در شرق و چه در غرب عالم برای بانیان آن دستاورد ماندگار و آبرویی به همراه نداشته، و صرفا موجب رسوایی و عقب ماندگی بوده است.

دانشگاه، وقتی دانشگاه است که بستر جریان آزاد و مستقل علم و انتقاد و آزادیخواهی باشد. نمی‌توان ایستادگی دانشگاه «هاروارد» در برابر نژاد پرستی و تحکم راست‌های افراطی غرب را ستود، اما تریبون‌های آزادیخواه در دانشگاه‌های «تهران» و «ایران» را خاموش یا یکدست با قدرت ساخت. 

امید است، آنان که دل در گرو دین و میهن داشته و به نقش آفرینی دانشگاه در استقلال و بالندگی علمی و تعالی ایران عزیز باور دارند، و بیداری دانشگاه را، بیداری جامعه و اصلاح جریان و ساختار و خروجی قدرت می‌دانند، و خود نیز بخشی اثر گذار از این جنبش بوده یا از برکات آن بهره برده  و نفوذ کلامی دارند، با مداخله‌ی مصلحانه‌ی خود نه تنها اجازه ندهند که گروهی کم اطلاع یا بی اطلاع از طبیعت منتقد، پرسشگر و ترقی خواه دانشجویان و اساتید،  بر میراث نزدیک به یک قرن جنبش‌های عدالت طلب و فرهیخته‌ی جامعه‌ی دانشگاهی لطمه وارد سازند، بلکه در هر نقطه، اعلای کلمه دانش و بینش را سرلوحه‌ی هر اقدام برای توسعه و تضمین آینده‌ی کشور بدانند، چرا که برای جبران مافات، راهی جز احیاء منزلت دانش و دانشگاه در ایران نیست.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
آذرماه ۱۴۰۲

انتهای پیام