گرانی درمانی راه چاره نیست آقای رئیس!

غلامرضا بنی‌اسدی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

باید قیمت‌ها را واقعی کنیم. این جمله ای است که رئیس محترم مجلس شورای اسلامی می‌گوید اما تنها گوینده او نیست. این را از زبان مسئولان محترم دیگری هم شنیده‌ایم. یک جمله مکرر است اما نشنیدیم و نخواندیم که مسئولی از ضرورت واقعی شدن حقوق و درآمد مردم بگوید. از اصلاح این وضعیت بگوید که به دلار باید خرج کرد اما به ریال باید حقوق گرفت. از الزام واقعی شدن قیمت محصولاتِ بازارهای انحصاری چون خودرو و لوازم خانگی، کلمه ای بر زبان جاری کند.

“باید قیمت ها را واقعی کنیم” یعنی باید قیمت های بنزین و برق و هرچه که مردم مصرف می کنند را بالا ببریم. البته قیمت دیگر حامل‌های انرژی را بالا برده‌اند فقط مانده است بنزین و گازوئیل. می خواهند با “گرانی درمانی” بازار مصرف را کنترل کنند. اصلا به ذهن‌شان هم -انگار- خطور نمی کند که راه دیگری هم هست چون مدیریت بازار با وارد کردن خودروهای کم مصرف. با از چرخه خارج کردنِ محصولات پر مصرف. با بازگذاشتن دست مردم برای انتخاب محصول.

بگذارید مردم با همین دلار آزادِ آزادِ آزاد، خودروی کم مصرف وارد کنند آن وقت حرف از افزایش قیمت بزنید. متاسفانه مسئولان عادت کرده اند اول دیوار بسازند و بن بست ایجاد کنند بعد شاید به فکر بیفتند که راهی تازه هم باید باز کرد. عقل حکمرانی اما اقتضا می کند اول راه جایگزین را آماده کنید بعد راه فعلی را ببندید. جز این باشد، دیوار ساخته هم فروخواهد ریخت.

قالیباف توضیح می دهد که “فرصت ها به دو بخش تقسیم می شوند، فرصت های با ریسک و فرصت های بدون ریسک. در اصلاحات انرژی، مصرف یک فرصت با ریسک است. اگر به درستی و با خرد جمعی و با دخالت مستقیم مردم باشد، مشکلی پیش نمی آید.”  بله، با همراهی مردم مشکلی پیش نمی آید. ملت هم از هدررفت انرژی دل خوش ندارد از افزایش آلودگی هوا توسط بنزین هم همه جوره ضرر می کند اما مردم زمانی همراه می شوند که همراهی مسئولان در تامین خواسته خود را ببینند.

قرار نیست هرچه مسئولان گفتند، بگویند چشم. هر راهی که جلوی پا گذاشتند بی اما و اگر بپیمایند.  اگر همراهی مردم را می خواهید فقط در ایام انتخابات و در برنامه های تبلیغاتی یادشان نیفتید و برای “یخچال های خالی”شان دل نسوزانید. در زمان مسئولیت هم چاره جویی کنید. یک قلم می تواند مدیریت بازار خودرو باشد که با استفاده از انحصار، مردم را در حصرِ انتخاب قرار می دهند.

یک قدم هم می تواند حذف بودجه نهادهای خاص باشد که به رغم ارتزاق از بودجه عمومی، هیچ منفعتی برای عموم ندارند و بهره‌اش را به تمامی خواص می برند.  کم هم نیستند این “بودجه خوارها” که یکی‌شان هم زیاد است. کوتاه سخن این که شما بودجه را سامان دهید و براساس منافع ملی جدول ها را اصلاح کنید، ناترازی های مختلف، با همراهی مردم، تراز خواهد شد.

انتهای پیام