آقای مرعشی! موسوی و تاجزاده مانع کدام توسعه یا بهبودخواهی شده‌اند؟
حسین نورانی‌نژاد، قائم مقام دبیرکل حزب اتحاد ملت، در یادداشتی تلگرامی نوشته است:
آقای حسین مرعشی، دبیرکل محترم حزب کارگزاران که برای من فارغ از تعلقات حزبی، هم‌بندی سابق و مردی دوست‌داشتنی و عزیز است، در بخشی از مصاحبه‌اش با تجریش آنلاین که دوشنبه پیش در روزنامه سازندگی بازنشر شد، ضمن بحثی در ضرورت توسعه گفته است: «خیلی از دوستان اصلاح‌طلب مانند آقای مهندس موسوی و آقای تاجزاده نظرشان به این سمت تمایل پیدا کرد که با این قانون اساسی و ولایت فقیه نمی‌شود دیگر کار مهمی انجام داد. خب سوال این است که آیا می‌توانید ولایت فقیه را تغییر دهید؟ خب اگر می‌توانستید تا حال تغییر داده بودید. پس نمی‌توانید. حال چون نمی‌توانید این را نیز نمی‌پذیرید که کشور با این قانون اساسی و ولایت فقیه جلو برود، درحالی که باید روز‌به‌روز کشور ضعیف‌تر شود؟ یا اینکه طرحی را مطرح کنیم که اگر خواسته شما اجرایی نیست حداقل رفاه مردم و خواست آنها تامین شود».
حقیقتا از این بخش از مصاحبه، با توجه به دقتی که از آقای مرعشی سراغ دارم، حیرت کردم. حرف واقعن سنگینی است. به گمانم ایشان درباره مانع بهبود و توسعه در کشور، ناخواسته آدرس اشتباه داده‌اند.
در حالی که جریان حاکم، به زبان و به قلم، از آوردن کلمه توسعه هم پرهیز دارد و گاه به صراحت آن را رد می‌کند، آقای مرعشی انگشت اتهام را سمت کسانی برده است که برای همین دغدغه، در حال پرداخت هزینه از جان و زندگی‌شان هستند.
محصوران و محبوسان ایران‌دوست و توسعه‌گرایی که هر گاه فرصت بهبودهای حداقلی هم پیش آمده، کاری جز همراهی نکرده‌اند. نمونه‌اش سال ۹۶ که هر دو آنها و همفکرانشان با هدف بهبود، به کاندیدای مشترک با آقای مرعشی و دیگر نیروهای میانه‌رو، به حسن روحانی رای دادند. اما نتیجه چه شد؟ از قضا خاطرمان هست که یکی از شاکی‌ترین افراد نسبت به دولت روحانی، آقای مرعشی بودند. اما چه شده که ناگهان پای این دو زندانی و محصور شریف به میان آمده است؟ ما و آقای مرعشی و دیگران امکان چه بهبودی داشته‌ایم که میرحسین و تاجزاده گفته باشند تا ولایت فقیه نرود، ما نمی‌گذاریم؟
کجا و کی امثال موسوی و تاجزاده، بهبودخواهی را در گرو تغییر قانون اساسی و حذف ولایت فقیه نگه داشته‌اند؟
نکته سربسته دیگر اینکه، اگر قرار بر تفاهم یا همسویی کلی برای بن‌بست‌شکنی سیاسی در آینده باشد، راهش تفاهم همه نیروهای ملی و توسعه‌گرا و آزادی‌خواه است. اشتباه استراتژیک است اگر تصور شود که مرزبندی با برخی از نیروهای این جبهه، فرش قرمز را پیش پای دیگران دراز می‌کند. با این زدن‌های ناگهانی و غیر قابل انتظار، کار فقط سخت‌تر خواهد شد.
به نکته دیگری هم خوب است اشاره شود. اینکه لازم است منظور همه جریان‌هایی که از توسعه کشور سخن می‌گویند، به دقت روشن شود. این طور که از فحوای برخی مواضع برمی‌آید، عده‌ای رشد اقتصادی، آن هم با انتفاع گزینشی برخی گروه‌ها را با مفهوم جامع‌تر توسعه، یکی گرفته‌اند. ولی چون فعلن موانع توسعه و رشد اقتصادی، یکی است، وقت خوبی برای مته به خشخاش گذاشتن نیست. مانند بحث از لیبرالیسم که آیا منظور از آن فقط تعدیل اقتصادی توسط یک دولت اقتدارگراست یا بسیار فراگیرتر از این حرف‌هاست و به عنوان مثال، حقوق سیاسی مدنی شهروندان را هم در بر دارد؟
این‌ها البته مباحثی است که سر فرصت و در زمان مناسب می‌توان درباره آنها گفت‌وگو کرد و به عقیده من قابل تفاهم کلی هم هستند، چون در حال حاضر شکاف و مانع اصلی جای دیگری است که از قضا آقای مرعشی هم در اکثر مواضعشان به آنها اشاره دارند ولی هر چه فکر می‌کنم، متوجه نقش موسوی و تاجزاده در امتناع اهداف توسعه‌ای و بهبودخواهانه ایشان نمی‌شوم!
انتهای پیام
